ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ.

Δύο δίδυμα είχαν συλληφθεί στη μήτρα. Είδε ο ένας τον άλλον και ήταν ευχαριστημένοι: «Είναι τόσο καλό που εμείς σχεδιάσαμε! Πόσο υπέροχο είναι να ζεις! "

Μαζί, τα δίδυμα άνοιξαν τον κόσμο. Όταν ανακάλυψαν τον ομφάλιο λώρο, τραγουδούσαν:

- Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη της μητέρας μας, πόσο υπέροχη, ότι μοιράζεται τη ζωή της μαζί μας!

Καθώς πέρασαν οι μέρες, τα δίδυμα άρχισαν να παρατηρούν ότι άλλαζαν.

- Τι θα σήμαινε; - ρώτησε το πρώτο δίδυμο.

"Αυτό σημαίνει ότι η ζωή μας σε αυτόν τον κόσμο έρχεται στο τέλος", δήλωσε ο δεύτερος.

"Αλλά δεν θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο, θέλω να μείνω εδώ για πάντα», είπε ο πρώτος.

«Δεν έχουμε άλλη επιλογή», ​​είπε η δεύτερη. - Αλλά ίσως υπάρχει ακόμα ζωή μετά τη γέννηση!

- Πώς μπορεί η ζωή να είναι μετά τη γέννηση; Όταν σπάσουμε τον ομφάλιο λώρο - η ζωή θα σταματήσει να έρχεται σε μας! Επιπλέον, κανείς δεν έχει επιστρέψει ακόμη στη μήτρα και κανείς δεν μας είπε ότι υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση! Αυτό είναι το τέλος!

Ένα από τα δίδυμα έπεσε σε απελπισία:

-Αν η σύλληψη τελειώνει με τη γέννηση, υπάρχει τότε κάποια σημασία στη ζωή στη μήτρα; Η ζωή δεν έχει νόημα! Ίσως να μην υπάρχει καμία μητέρα.

«Αλλά πρέπει να υπάρχει μια μαμά», είπε ο άλλος, με αγανάκτηση. - Αν όχι, τότε πώς φτάσαμε εδώ; Αυτό που μας δίνει τη ζωή;

- Την είδες ποτέ, αυτή τη μητέρα; - είπε  το άλλο. - Ίσως να υπάρχει μόνο στη φαντασία μας. Ίσως δημιουργήσαμε αυτή την εικόνα για να νιώσουμε καλύτερα!

Οι τελευταίες ημέρες της ζωής στη μήτρα ήταν γεμάτες εμπειρίες. Τέλος ήρθε η στιγμή της γέννησης. Τα δίδυμα μεταφέρθηκαν σε έναν άλλο κόσμο και άνοιξαν τα μάτια τους. Φώναζαν για χαρά, γιατί ό, τι είδαν ξεπέρασαν όλες τις προσδοκίες τους.