Ο ΘΆΝΑΤΟΣ. ΠΑΤΉΡ ΕΥΣΕΒΊΟΥ ΒΙΤΤΗ.

Ὁ θάνατος ἀποτελεῖ μιά πραγματικότητα πού μέ κανένα τρόπο δέν μποροῦμε νά ἀρνηθοῦμε. Τήν ἒζησε, τή ζῆ καί θά τή ζῆ ἡ ἀνθρωπότητα ὃσο θά ὑπάρχη. Καί ἀσφαλῶς θά ἒχουμε πολύ πιό ἒντονες μορφές θανάτου ὃσο περνοῦν τά χρόνια παρά τήν πρόοδο τῆς ἐπιστήμης καί τῶν μέσων καταπολεμήσεως τῶν θανατηφόρων αἰτιῶν γιά τόν ἂνθρωπο.Ἂν ὃμως οἱ ἐκτός πίστεως δέν θέλουν συνήθως νά σκεφθοῦν τόν θάνατο, ἀλλά προσπαθοῦν νά τόν ἐξορήσουν ἀπό τή σκέψη τους, δέν πρέπει νά συμβαίνη τό ἲδιο μέ τούς πιστούς. Ὁ πιστός χριστιανός σκέπτεται τόν θάνατο. Γιά τόν πιστό ἡ μελέτη θανάτου δέν εἶναι μιά γεμάτη τρόμο καί φρίκη θεώρησή του οὒτε καί διακατέχεται ἀπό μιά πεισιθάνατο τάση, ἀλλά, ἀντίθετα ἀπό ὃ,τι νομίζεται ἀπό πολλούς, εἶναι ζωοποιός καί ἐνισχυτική στόν πνευματικό του ἀγώνα ἐνέργεια, γιατί ὁ πιστός ἐνισχύεται στήν πραγματική ἐκτίμηση τῆς ζωῆς καί τῆς δικῆς του καί τῶν ἂλλων καί ἀποτελεῖ σωτήριο δύναμη προχωρήσεως σέ βαθμούς ἀρετῆς ὑψηλότερους καί σέ διαρκῆ γρήγορση καί προσοχή στόν ἀγώνα τοῦ καλοῦ. Ἀκριβῶς αὐτό ἒχουν κατανοήσει πολύ καλά οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἒχουν βιώσει τό μυστήριο τῆς ζωῆς σέ συνάφεια μέ τό μυστήριο τοῦ θανάτου καί ἀντίστροφα. Καί ἒτσι κατόρθωναν νά ξεπερνοῦν τό φόβο τοῦ θανάτου καί νά προσβλέπουν στό μυστήριο του ἐν πίστει καί ἐμπιστοσύνη στόν Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου διά μέσου τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως.
Ἱερομ. Εὐσεβίου, "Ὁμιλίες Πνευματικῆς Οἰκοδομῆς στήν Ἀποκάλυψη, τόμος Β"