ΤΟ ΔΑΙΜΌΝΙΟ. ΠΑΤΉΡ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΦΩΚΑΣ.

"Ψεύδεται, παιδιά μου, ψεύδεται ..."

“Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων• Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει• πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ”...

Μια μαυροφορούσα πήγε και γονάτισε μπροστά του. Και ακούστηκε ένας τρομερός ήχος, σαν αεροπλάνο που ετοιμαζόταν να απογειωθεί ...

Ο π. Γεράσιμος ατάραχος συνέχιζε:

“Καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι”. 

Τότε ακούστηκε φωνή ανδρική άγρια, απειλητική, αλλά ο π. Γεράσιμος ήρεμος συνέχιζε:

“᾿Αποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν• ῏Ω γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ῞Εως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; Φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. Καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης” ...

Οι στιγμές ήταν συγκλονιστικές. Όταν ακουγόταν το όνομα της Παναγίας και του Αγίου Γερασίμου, κραυγές της κολάσεως. Όλοι γονατίσαμε και παρακαλούσαμε να ελευθερωθεί το πλάσμα του Θεού, ενώ ο π. Γεράσιμος ήρεμος συνέχιζε τη Θεία Λειτουργία. Τίποτα δεν σβήνεται από τη μνήμη, όμως ιδιαίτερα αυτό χαράχθηκε πολύ βαθιά:

Κρατώντας τα Άγια ο π. Γεράσιμος δεόταν και όταν είπε “υπέρ των Κυπρίων αδελφών”, ακούστηκε η πιο άγρια, η πιο τραχιά φωνή να λέει: “Ασ’ τους αυτούς, καλά τούς έκαναν οι Τούρκοι».

Να, ποιος είναι πίσω από τις θηριωδίες του πολέμου.

Φρικτή εμπειρία, που την επέτρεψε ο Θεός ίσως για να καταλάβουμε καλύτερα και όλα όσα επρόκειτο να ακούσουμε και να ζήσουμε κοντά στον π. Γεράσιμο. 

Αργότερα τού θέσαμε το ερώτημα:

“Πατέρα Γεράσιμε, δεν φοβηθήκατε”;

“Όχι”, μας είπε.

Στο “λάβετε φάγετε• τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου…» και «…πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες• τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου…» είπε το ακάθαρτο πνεύμα:

“Άδικα το έχυσες το αίμα σου Χριστέ, τους έχουμε κερδίσει όλους εμείς”...

“Ψεύδεται, παιδιά μου, ψεύδεται”... τα λόγια του μεγάλη ανακούφιση, δροσιά στην ψυχή μας...

“Ψεύδεται, παιδιά μου, ψεύδεται”....