Ψάχνοντας....

Αργά το βράδυ, η Ραμπια έψαχνε κάτι στο δρόμο κοντά στο σπίτι της. Ο ήλιος έχει σχεδόν βυθιστεί, ήταν λυκόφως. Κάτοικοι των γύρω σπιτιών ρώτησαν την Ραμπια : 
- Τι ψάχνεις εδώ; 
«Έχασα τη βελόνα μου», απάντησε η Ραμπια . 
- Πες μου ακριβώς πού έπεσε, γιατί είναι ήδη σκοτεινά και θα είναι δύσκολο να βρεις βελόνα, αλλά θα σε βοηθήσουμε. Ο δρόμος είναι τόσο μεγάλος και η βελόνα είναι τόσο μικρή. Αν βρούμε τον ακριβή τόπο, τότε θα είναι πολύ πιο εύκολο να το βρούμε. 
"Θα ήταν καλύτερο να μην μου ζητάτε αυτή την ερώτηση", δήλωσε η Ραμπια , "επειδή το γεγονός είναι ότι δεν έπεσε καθόλου εδώ,  αλλά έπεσε στο σπίτι". 
Οι άνθρωποι άρχισαν να γελούν, είπαν: 
- Πάντα ήξερα ότι ήσασταν λίγο παράφρων! Εάν η βελόνα έπεσε στο σπίτι, γιατί την ψάχνεις στο δρόμο; 
"Για έναν απλό και λογικό λόγο", δήλωσε η Ραμπια . - Το εσωτερικό του σπιτιού είναι σκοτεινό, και έξω ο ήλιος δεν έχει δύση ακόμα υπάρχει ακόμα κάποιο φως. 
Οι γείτονες γέλασαν και άρχισαν να πηγαίνουν σπίτι. Η Ραμπια τους σταμάτησε και είπε:
Ακούστε Αυτό είναι ακριβώς  που κάνετε. Ακολουθώ το παράδειγμα σας. Προσπαθείτε να αναζητήσετε ευδαιμονία, ευτυχία στον έξω κόσμο, ξεχνώντας την πρώτη και πιο σημαντική ερώτηση: πού την χάσατε; Αλλά η απάντηση είναι πολύ απλή: το έχετε χάσει μέσα σας. Την ψάχνετε έξω για τον απλό και φυσικό λόγο ότι οι αισθήσεις σας έχουν αποδειξη - ότι υπάρχει ένα μικρό φως εκεί. 
Τα μάτια σας κοιτάνε έξω, τα αυτιά σας ακούν το εξωτερικό, τα χέρια σας αναζητούν έξω - και γι 'αυτό τη ψάχνετε εκεί. Αλλά στην πραγματικότητα, έχετε χάσει την ευδαιμονία και την ευτυχία αλλά δεν είναι εκεί - και θα το πω από τη δική μου εμπειρία. 
Έψαχνα επίσης έξω, έψαχνα για πολλές μέρες, πολλές ζωές, και κάποτε κοίταξα μέσα και έμεινα έκπληκτη . 
Δεν υπήρχε ανάγκη αναζήτησης. ήταν πάντα εκεί, μέσα μου.