ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΌΓΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΎ ΝΑΟΎ ΑΓΊΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ ΠΕΡΆΜΑΤΟΣ. ΕΥΛΟΓΊΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΠΑΤΈΡΑ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΤΗ.

Ψάχνοντας για Αγίους...
Όπως όλοι γνωρίζουμε η Αγία μας εκκλησία πάντα βρισκόταν και θα βρίσκεται εν διωγμό...
Την εποχή μας όμως ο διωγμός δεν είναι διαμέσου του ξίφους και των διώξεων.
Είναι ποιο λεπτεπίλεπτος.
Βασίζεται στην ψευδαίσθηση.
Στην διαστρέβλωση που παρέχει η σύγχρονη ταχύτητα της τεχνολογίας στην διαδώσει ενός γεγονότος. Αλλά και στην απόκρυψη των αληθινών πραγμάτων.
Πριν 2 χρόνια θέλησα και ζήτησα από τον πατέρα Ιωάννη να φτιάξουμε με την δική του καθοδήγηση ένα ημερολόγιο που να είναι αφιερωμένο στους Άγιους του 20αιώνα για να δείξουμε παραδείγματα συνανθρώπων μας που βρήκαν Θεό.
Το σκέφτηκε.
Όμως αφιερώσαμε το ημερολόγιο του 2018 στα Ιεροσόλυμα.
Χρόνια όπου έγινε και η συντήρηση του κουβουκλίου και του τάφου του Χριστού μας.
Όμως προσωπικά εμένα με έτρωγε ένας πόθος.
Ότι πρέπει να δείξουμε στον κόσμο ότι η εκκλησία μας ζει.
Και ως μονόδρομο έβλεπα την παρουσία Αγίων που έζησαν μέχρι χθες δίπλα μας.
Ο πατέρας Ιωάννης όταν του το ξανά συζήτησα το σκέφτηκε.
Θυμάμαι ότι θέλαμε να κάνουμε κάτι απλό για φέτος.
Όμως μετά από μια μικρή προεργασία και παρότι ήδη ο πατέρας μας πάλευε 4μηνες με την νόσο ξεκινήσαμε το σχεδιάγραμμα του ημερολογίου.
Ξεκίνησα να τον ρωτάω να μιλάμε στα τηλέφωνα, με ηλεκτρονικά μηνύματα να μου στέλνει υλικό βίων αγνώστων αρχιερέων ιερέων Αγίων. Θυμάμαι για κάποια κείμενα μου έλεγε, παιδί μου αυτά τα έχω ξανά δημοσιεύσει σε κάποια έντυπα της αρχιεπισκοπής πριν 24 χρόνια, αν δεν κάνω λάθος για τα χρόνια, πέρασε και ένας χρόνος.
Και κάπως έτσι ξεκίνησε το στήσιμο.
Όμως η εκκλησία μας δεν είναι ο 20 αιώνας ο γέροντας ήθελε να δείξει την συνέχεια μας, και την ορθοδοξία που έχουμε, έτσι στην αρχή είπε και βάλαμε 5 μεγάλους Αγίους. Τον μεγά Φώτιο των Αγιο Γρηγόριο το Παλαμά των Μάρκο τον Ευγενικό  για τον θεολογικό αγώνα τους κατά της αίρεσης του παπισμού και τον Άγιο Σοφιανό Δρυϊνουπόλεως και των Άγιο Κοσμά των Αιτωλό 2 αγίους που αγωνίστηκαν μέσα στην σκλαβιά για να μην χαθεί η ορθοδοξία και το γένος μας.
  Όμως μια όμορφη παρέμβαση από τον Νίκο ήρθε και πρόσθεσε ο πατέρας Ιωάννης έναν ακόμη Άγιο τον Μάξιμο των Γραικό. Φωτιστή των Ρως.
Ήθελε ο γέροντας κάπου όμως να αφιερώσει το ημερολόγιο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά στην συζήτηση μας. Υπάρχει ένας Άγιος που δεν θα αναγνωριστεί ως Άγιος ενοχλεί βλέπεις, ομολόγησε και μαρτύρησε Χριστό αν και γεννήθηκε αιρετικός και μεγάλος σε αιρετικό περιβάλλον.
-Ο πατέρας μίλαγε για έναν επίσκοπο-
Στο Παύλο θα το αφιερώσουμε.
Μου στέλνει το κείμενο που είχε δημοσιεύσει και στον ορθόδοξο τύπο (αν θυμάμαι καλά 2013) χαρούμενος εγώ συνεχίζουμε.
Το ψάξιμο πολύ. 
Ευτυχώς 5 πνευματικά παιδιά τουςπατρός Ιωαννη μας βοηθούν συντάσσοντας κείμενα ή μικραίνοντας βίους Αγίων.
Μέσα σε 2 μήνες καταφέρνουμε παρότι ο γέροντας είναι μες στην καταπόνηση της νόσου να φτιαχτεί το ημερολόγιο αυτό.
Τίτλος?
Λέω ως μόνιμος βιαστικός στον πάτερ οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας.
Μου απαντά
Αληθινή Οικουμενικότητα
Η Ορθοδοξία.
Και κάπως έτσι φτιάχτηκε ταπεινά και μες στο πόνο που περνούσε από τις θεραπείες αυτό το όμορφο ημερολόγιο.
Σελίδες 19.
Ένα βιβλίο όπως έλεγε.
Δεν θα ξεχάσω όμως κάποια πράγματα.
Δεν μου μαρτύρησε όλους τους Αγίους που ήξερε.
Ήθελε να τους εντάξει σε ένα επόμενο ημερολόγιο.
Γιατί έγραψα όλα αυτά όμως?
Εκτός ότι όταν γράφω για τον παππούλη μου τον νιώθω ποιο κοντά μου ήθελα να πω 2 κουβέντες λόγο σαρακοστής που μου είχε τονίσει.
- Αυτό που κάνω παιδί μου δεν είναι για διαφημίσει. Είναι έργο του Θεού. Εγώ δεν κάνω τίποτα. Εκείνος τα κάνει όλα.

Και το δεύτερο ταπεινότητα.

Ήξερε πολλά, αλλά δεν μίλαγε.
Ο πατέρας είχε πρότυπο τους Αγίους και ζούσε για τον Χριστό.
Αυτό ήθελε να είναι δίπλα του.
Χαιρόταν τόσο πολύ όταν έβλεπε μια επιστροφή ενός ασώτου ανθρώπου στην εκκλησία.
Αγαπούσε πολύ τον Άγιο Νεκτάριο.
Και κάτι τελευταίο.
Ο Στέφανος ο Δημήτρης ο Δημήτρης ο αδερφός μου και ο Γιώργος θα το θυμηθούν.
Έχουμε τελειώσει τον κύκλο έχουμε βγει στο προαύλιο του Ναού και πηγαίνουμε όλοι μαζί συνοδεύοντας να βάλουμε το γέροντα στο αμάξι του για να πάει σπίτι του να ξεκουραστεί. Σταματάει και μας λέει. Ξέρετε παιδιά μου τι είναι να είσαι στου καταρράκτες του Νιαγάρα και η νοερά προσευχή να σε πηγαίνει στην Κάλυμνο.
Δοξάζω το Θεό που σε γνώρισα.
Γέροντα μου πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών στον κύριο μας και Θεό μας.
Καλή συνέχεια του σταδίου μας...