Ο χριστιανός άρχοντας δεν φαίνεται απ’την φορεσιά του ή απ’τους υπασπιστές και τους κλητήρες, που τον συνοδεύουν. Φαίνεται απ’το ότι φέρνει κοντά του «τους κοπιώντας και πεφορτισμένους», απ’τη διόρθωση των κακώς εχόντων, απ’την τιμωρία της αδικίας. Κι’ ακόμη δεν επιτρέπει να χρησιμοποιηθεί η δύναμη της εξουσίας, για να διαστραφεί το δίκαιο.
Πρόσεξα, λοιπόν, αγαπητέ μου Γέμελλε, την παρρησία σου, το εξαίρετο ήθος σου, τη δύνατή σου σκέψη, την ανώτερότητά σου στα χρήματα, το μίσος σου για την πονηριά, την ήρεμη συμπεριφορά σου. Αυτή ακριβώς που ταιριάζει στον άρχοντα.
Κι ακόμη φάνηκε καθαρά, αγαπητέ μου Γέμελλε, ότι έγινες το λιμάνι για τους ναυαγούς, το μπαστούνι στο τσακισμένο πόδι, ο πύργος που προστατεύει τους αδικημένους απ’ τους κοινωνικά δυνατούς.
Κι αυτά όλα, αν και βρίσκομαι καθώς ξέρεις στην εξορία, έρημος και σε πολύ στενόχωρες περιστάσεις, είμαι γεμάτος από πολλή χαρά, γιατί αισθάνεσαι και συ τη δικιά μας [Σημ. τ. Μεταφραστή: των πραγματικών χριστιανών] πνευματική ευχαρίστηση, που έγινες δηλαδή σύμμαχος στους αδικημένους.
Με χριστιανική αγάπη
Ιωάννης επίσκοπος.
Πηγή: Ν. Θ. Μπουγάτσου, ο Ορθόδοξος δρόμος για την πολιτική εξουσία: Από την Ματαιοδοξία στην Κένωση, εκδ. Αποστολική Διακονία, εκδ. Α’, 2000, σσ.176-177
[Το νου μας, λοιπόν, εντολείς κι εντολοδόχοι... 🧐 ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.