Από το κήρυγμα του Αρχιμανδρίτη Κύριλλο (Παύλο): ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.

Από το κήρυγμα του Αρχιμανδρίτη Κύριλλο (Παύλο):

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.

Για το πόσο αναγκαίες είναι οι προσευχές για τους κεκοιμημενους  και ότι υπάρχει κοινωνία με την  μετά θάνατον ζωή, θα σας δώσω τώρα μια υπέροχη αλλά αληθινή ιστορία από τη ζωή μιας εκκλησίας της Ρωσικής Εκκλησίας μας.

Στο χωριό Lysogorka πέθανε ο ιερέας. Στη θέση του έστειλαν  ένας άλλο ιερέα - ένας νέο ιερέα που πέθανε απροσδόκητα στην πρώτη ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - ακριβώς στο βωμό. Έστειλαν έναν άλλο ιερέα, αλλά το ίδιο συνέβη και σε αυτόν: την πρώτη μέρα της διακονίας του, μετά το ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ και του στίχου του μυστηρίου, ο ιερέας δεν βγήκε με τα ιερά δώρα για που ώρα και όταν ο νεωκόρος  εισήλθε στο βωμό, είδε έναν ιερέα να βρίσκεται με όλα του τα άμφια νεκρός  δίπλα στην αγία τράπεζα. Όλοι ήταν τρομαγμένοι για να μάθουν για αυτόν τον μυστηριώδη θάνατο και, χωρίς να γνωρίζουν τους λόγους για αυτό, είπαν ότι κάποια σοβαρή αμαρτία στην ενορία, υπάρχει  και η  θυσία γι ` αυτές  ήταν δύο νεαρές αθώες ψυχές. Φήμες για αυτό πέρασαν από ολόκληρη την περιοχή και κανένας από τους ιερείς δεν αποφάσισε να πάει σε εκείνη την ενορία.

Η συναίνεση ήρθε  μόνο από  έναν γέρο μοναχό. Είναι για μένα εύκολο είπε και δέχτηκε αφού θα πεθάνω σύντομα.

Κατά τη διάρκεια της θειας λειτουργίας , όταν τελείωσε τον «ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ», ΔΙΕΤΑΞΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ να ανοίξουν και οι δύο πλευρικές πόρτες και οι μπροστινές πόρτες. Κατά τη διάρκεια της απολύσεις , είδε μια σιλουέτα ​​να έρχεται από την πόρτα. Αυτή η σιλουέτα γινόταν  ολοένα και πιο έντονη και πιο έντονη και ξαφνικά  φάνηκε η ζοφερή εικόνα ενός ιερέα ντυμένο με γιλέκο, που ήταν αλυσοδεμένος γύρω από τα χέρια και τα πόδια του,  και στέκονταν πίσω από το Θρόνο.

Τρομάζοντας από  φόβο, ο μοναχός μπερδευσε  τα λόγια της προσευχής. Αλλά μετά από λίγο, συγκέντρωσε δύναμη, ενίσχυσε το πνεύμα του και βγήκε για να επικοινωνήσει με τους πιστούς. Ο καθένας κατάλαβε ότι κάτι λάθος είχε συμβεί σε αυτόν.

Και το φάντασμα στάθηκε εκεί, χτυπώντας με τις αλυσίδες, και με τα χέρια  στραμμένα στο κουτί στο βωμό.

Στο τέλος της Λειτουργίας, ο Ιερομόναχος κάλεσε τον νεωκόρο και άνοιξαν το κιβώτιο στο οποίο βρήκαν ... χαρτιά για μνημόνευση. Το γεγονός είναι ότι όταν ο κεκοιμημενους ιερέας  έπαιρνε τα χαρτιά μνημόνευσης και , χωρίς να τις διαβάσει, τους ανέβαλε για το μέλλον. Τώρα ο γέρος κατάλαβε το λόγο για το όραμα και άρχισε καθημερινά να εξυπηρετεί τους ενορίτες και να διαβάζει τις συσσωρευμένες σημειώσεις.

Την επόμενη Κυριακή, που λειτουργούσε   έκανε μνημόνευση του κεκοιμημένου ιερέα που είχε έρθει σε αυτόν. Στον τρισάγιο ύμνο  εμφανίστηκε και πάλι η σιλουέτα του αποθανόντος ιερέα. Αλλά δεν ήταν πλέον τραγικός, τρομερός, όπως ήταν στην  πρώτη φορά, αλλά με ένα φωτεινό, χαρούμενο πρόσωπο και χωρίς αλυσίδες στα χέρια και τα πόδια του. Μετά την παρέμβασή του ιερομονάχου, στα ιερά μυστήρια, ο κεκοιμημενους ιερέας σηκώθηκε  από το  έδαφος και εξαφανίστηκε.

Ας υπερασπιστούμε, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, να προσευχόμαστε  στον Χριστό Θεό και για τους κεκοιμημενους να είναι με  τους Αγίους να ξεκουραστούν  κοντά στον Χριστός η ψυχή να  είναι χωρίς ασθένεια, θλίψη, κανένα στεναγμό, αλλά η ζωή ατελείωτη. Αμήν.