ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΜΟΝΑΧΟ

Μετά το πρώτο προσκύνημα στο ναό της Θεοπρομήτορος, συνεχίσαμε την πορεία μας μέσα από ένα στενό, ανηφορικό και συνάμα φιδόστριφτο μονοπάτι, για το Κελί των Αγίων Αρχαγγέλων, όπου μας περίμενε ο Γέροντας.  Φτάνοντας κοντά του, αφού λάβαμε την ευχή του, τον ρώτησα, πού θα άφηνα το φορτίο που κουβαλούσα. 
-  «Για ποιο φορτίο μιλάς Κωνσταντίνε;»  Αντερώτησε ο Γέροντας.   
- «Κουβαλώ ένα βαρύ φορτίο, στο οποίο περιέχονται, σχεδόν, όλων των ειδών οι αμαρτίες, εκτός από τις θανάσιμες».      
-  «Το φορτίο σου είναι καλοδεχούμενο και να το αφήσεις μπροστά στην εικόνα των Αρχαγγέλων, όπως  κάνει και η ταπεινότητά μου». 
-  «Τι λέτε Γέροντα;  Αμαρτάνει και η Οσιολογιώτητά σας;»     
-  «Οὐδείς ἀναμάρτητος, εἰ μή εἷς ὁ Θεός».  Η αποφυγή της αμαρτίας χρειάζεται μεγάλη προσοχή, παιδί μου.    
Κάναμε ως είπε ο Γέροντας και μετά την τράπεζα (γεύμα) - η οποία να σημειωθεί, πως, στο αναφερόμενο Κελί γίνεται μόνο μία φορά την ημέρα - κρατώντας στα χέρια μου ένα φακελάκι με χρήματα και κάποια ονόματα ευσεβών πιστών για μνημόνευση, θέλησα να τα δώσω στον Γέροντα. 
-  «Τι είναι αυτά παιδί μου;»  
-  «Γέροντα, κάποιοι συνδημότες μου και άλλοι συμπατριώτες, έδωσαν τα ονόματά τους για Παράκληση και μερικά χρήματα για τις ανάγκες σας».  
-  «Παιδί μου, βεβαίως θα κάνω Παράκληση, αλλά τα χρήματα γιατί;  Δεν παίρνουμε χρήματα σε τέτοιες περιπτώσεις».  
Αμέσως κατάλαβα. – «Το ξέρω Γέροντα, δεν πρόκειται περί αμοιβής, απλά για να προμηθευτείτε κερί που χρησιμοποιείτε στο ναό «εις Δόξαν των Αρχαγγέλων».   
-  «Ευλογημένο», απάντησε, οπότε του έδωσα τα τάματα των πιστών, όπως έκανε και ο ξάδερφος συμπροσκυνητής.  
- «Κι εσύ γιατρέ;» 
-  «Ακούσατε Γέροντα.  Για το κερί των Αγίων». 
Και για του λόγου το αληθές, ο Γέροντας έχει μεγάλες ανάγκες, αφού εκτός των τόσων άλλων, ανακαινίζει το ερειπωμένο Κελί του, εργαζόμενος χειρωνακτικά, παρά την ηλικία του.   
Στις έξι το πρωί μπαίναμε στο ναΐσκο του Κελιού για την τέλεση του Όρθρου.  Πότε ως αναγνώστες και πότε ως ψάλτες, συμμετείχαμε ενεργά στο λειτουργικό μέρος, δίνοντας κάποιες ανάσες στον ευλαβέστατο διάκονο του Θεού, που ενόσω πλησίαζαν οι μέρες της αναχώρησης μας, έλεγε: - «Θα μου λείψετε, η απουσία σας θα φανεί».     
Ο ξάδερφος με είχε ενημερώσει από την πρώτη επίσκεψή μας στον Γέροντα, όταν εγκαταβίωνε στη Νέα Σκήτη, ότι, κατά μεγάλη πιθανότητα, αυτός, είναι φορέας της Χάριτος και μάλιστα του προορατικού χαρίσματος.  Κάτι πήγα να αντιληφθώ, κάτι πέρασε στην καρδιά μου, αλλά όταν τον συμβουλεύτηκα για κάποια πρόθεσή μου και υπήρξε κάθετα αποτρεπτικός, πράγμα για το οποίο στη συνέχεια  επαληθεύτηκε, ειλικρινά, «εκ μέσης καρδίας», ολόθερμα τον ευχαριστώ.  Ακολούθησαν αρκετά, για τα οποία «έβαλα τον δάκτυλό μου, επί τον τύπο των ήλων».  Σε τηλεφωνικές επικοινωνίες μας, όταν κατακλύζομαι από θλίψεις και στενοχώριες, οι νουθεσίες του Γέροντα, σαν ηλεκτρικό ρεύμα διαπερνούν το σώμα μου και καταλαμβάνομαι από ψυχική ηρεμία.  Κάποια μέρα, είπα στον ξάδερφο, πως για να αξιωθεί τέτοιων χαρισμάτων ο ερημίτης αυτός μοναχός, πρέπει να πέρασε διάφορα επίπονα στάδια στη ζωή του, συνοδευμένα με πνευματικούς ασκητικούς αγώνες.  Ήταν από τις ελάχιστες φορές, που η πνευματική επικοινωνία μας ανταμώθηκε, σχεδόν, στην τελειότερή της μορφή. Γιατί;  Με την επιστροφή μας από το «Σπήλαιο» του Αγίου Γερασίμου Κεφαλλονίτη, που βρίσκεται κάπου τριακόσια μέτρα βορειοδυτικά του Κυριακού της Σκήτης, καθίσαμε δίπλα στον Γέροντα, ο οποίος μέσα στην ανυπόφορη αγιορείτικη παγωνιά, ασκούσε το μοναδικό του εργόχειρο. Φτιάχνει ωραιότατα βραχιολάκια, μικρά και μεγάλα, χρησιμοποιώντας ξηρά ελιοκόκκονα.  
-  «Και πού τα πουλάτε Γέροντα;»  τον ρωτήσαμε. 
- «Ποτέ δεν πούλησα κάτι από το εργόχειρό μου», απάντησε. «Τα δίνω ως ευλογία στους εδώ προσκυνητές και όχι μόνο».  
Η κουβέντα που δεν συνοδευόταν από περιέργεια, σε λίγο, οδήγησε στο συμπέρασμα, που καθ’  οδόν προηγουμένως, ανέφερα στον γιατρό.  Ο Γέροντας, υπήρξε επώνυμος της ελληνικής κοινωνίας με διευθυντική θέση και περιουσία σημαντική.  Η συνέχεια ήταν συγκινητική και παραμένει κρυμμένη στις καρδιές μας, όπως ακριβώς είναι και το σωστό.  Τα  όσα ακούσαμε, μας ήταν αρκετά. Διαπιστώσαμε ότι είχαμε μπροστά μας ένα μεγάλο αγωνιστή της πίστεως.  Γέροντα,  είπα μέσα μου, εάν για την αγάπη του Θεού θεωρείς ευεργετικά τα όσα σου συνέβησαν στον κόσμο, μαντεύω σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι.  Ευχόμαστε η Θεοπρομήτωρ  και η Θεομήτωρ, να σας χαρίζουν μονίμως τα καλά του δωρεοδότη Θεού.  Προσεύχου και για μας τους αμαρτωλούς.