ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ. Dyachenko Grigory Πνευματικός κόσμος.

ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ. 

Dyachenko Grigory
Πνευματικός κόσμος.

"Επιστρέφοντας από τη Νίζνι Νόβγκοροντ στη Μόσχα με σιδηρόδρομο, παρατήρησα σε μια γωνία του σταθμού Vladimir ένα μοναχό, που   προσεκτικά διάβαζε ένα βιβλίο, προφανώς ένα βιβλίο προσευχής. Ο γέρος μου φάνηκε θαυμάσιος: τα γκρίζα μαλλιά και μια χιονισμένη γενειάδα φαινόταν να έρχονται σε αντίθεση με το νεανικό βλέμμα των μεγάλων μαύρων ματιών. Όταν τελείωσε την ανάγνωση και έκλεισε το βιβλίο, πήγα σε αυτόν και από τη συζήτηση έμαθα ότι ήταν Ιερομόναχος Γ.

Πήγαινε στην Αγία Πετρούπολη για τις υποθέσεις του μοναστηριού του, ότι ήταν μοναχός για περισσότερα από τριάντα χρόνια και ότι υπήρξε αξιωματικός  στην πρώην κοσμική ζωή του.
"Πώς συνέβη αυτό," ρώτησα, "ότι εσείς από αξιωματικός αποφασισατε να γίνετε μοναχός;" Είναι αλήθεια ότι κάτι ασυνήθιστο συνέβη στη ζωή σας;
"Θα ήθελα να σας το μεταφέρω με χαρά", είπε ο Γ., "μια ιστορία για τη ζωή μου ή μάλλον για τη χάρη του Θεού που  επισκέφθηκε έναν αμαρτωλό, αλλά η ιστορία είναι μεγάλη. Σύντομα θα χτυπήσει το κουδούνι και θα πρέπει να φύγουμε: επειδή είμαστε σε διαφορετικά αυτοκίνητα. Πήγα στον συνομιλητή μου στο παγκάκι . Ευτυχώς, δεν υπήρχε κανένας εκεί εκτός από εμάς, και είπε τα εξής.

«Είναι λυπηρό και επαίσχυντο να θυμηθούμε το παρελθόν», ξεκίνησε ο πατέρας Γ. «Γεννήθηκα σε μια ευγενή και πλούσια οικογένεια: ο πατέρας μου ήταν γενικός  επίτροπος του βασιλιά και η μητέρα μου ήταν πριγκίπισσα. Ήμουν επτά χρονών όταν ο πατέρας μου πέθανε από μια πληγή που έλαβε στη μάχη της Λειψίας. Η μητέρα πέθανε αργότερα .

Εγώ μπήκα στην εκπαίδευση της γιαγιάς μου, της πριγκίπισσας Κ., ως ορφανό.  Στο σπίτι της, με κοίταξε ως βοηθός ένας Γάλλος που έφυγε από τη Ρωσία την εποχή της  επανάστασης για  να γλυτωσει την γκιλοτίνα. Αυτός ο φιλόσοφος απατεώνας δεν είχε ιδέα για τον Θεό, για την αθανασία της ψυχής, για τα ηθικά καθήκοντα του ανθρώπου. Τι θα μπορούσα να μάθω από έναν τέτοιο μέντορα; Μιλώντας γαλλικά με μια παριζιάνικη προφορά, χορεύοντας εξειδικευμένα, έχοντας έναν καλό προφίλ στην κοινωνία, είναι τρομακτικό να σκεφτόμαστε τα πάντα τώρα ... 

Η γιαγιά, μια ηλικιωμένη κυρία του υψηλότερου κύκλου, και οι άλλοι θαύμαζαν ένα πανεξυπνο αγόρι εμένα δηλαδή . Όταν έγινα δεκαοκτώ χρονών, ήμουν ήδη  ένας γαιοκτήμονας δύο χιλιάδων ψυχών, καί  κάτω  από την κηδεμονία του θείου μου, ο οποίος ήταν γνώστης στην εκκαθάριση των χρημάτων μου δίδαξε αυτή την δύσκολη τέχνη. Σύντομα έγινα και ένας αξιωματικος που χειριζομουν  την σαλπιγγα στο σύνταγμα του Στρατού. . Δύο χρόνια αργότερα, ασχολήθηκα με την Πριγκίπισσα Μ., Ήταν από τις πιο όμορφες εκείνης της εποχής.

Η μέρα που διορίστηκε για το γάμο πλησίαζε. Αλλά η πρόνοια του Θεού ετοίμασε για μένα μια άλλη μοίρα: είναι σαφές ότι ο Κύριος έριξε την κρίση του την φτωχή ψυχή μου. Λίγες μέρες πριν από τον υποτιθέμενο γάμο, επέστρεφα από το  παλάτι . Ήταν μια όμορφη μέρα. Αφέθηκα στο  περπάτημα μου και περπάτησα στη λεωφόρο Nevsky. Κάποια ασυνήθιστη μελαγχολία υπήρχε στο στήθος μου, κάποια ζοφερή προδιάθεση επιβάρυνε την ψυχή μου. Περνώντας από τον καθεδρικό ναό του Καζάν, πήγα εκεί: για πρώτη φορά ήθελα να προσευχηθώ στην εκκλησία. Δεν ξέρω πώς συνέβη, αλλά προσευχόμουν προσεκτικά μπροστά στη θαυματουργή εικόνα της Μητέρας του Θεού, προσευχήθηκα για προστασία από έναν άγνωστο κίνδυνο, καθώς και  για την οικογενειακή ευτυχία.

Όταν έφυγα από τον καθεδρικό ναό, μια γυναίκα με κουρέλια με σταμάτησε με ένα μωρό στην αγκαλιά της και ζήτησε ελεημοσύνη. Μέχρι τότε, ήμουν αδίστακτος για τους φτωχούς, αλλά αυτή τη φορά ένιωθα λυπημένος για την φτωχή γυναίκα, έδωσα τα χρήματα και είπα:
- Προσευχήσου για μένα.

Προχωρώντας περισσότερο, άρχισα να νιώθω άρρωστος, ρίχτηκα στο  πυρετό , τότε στο κρύο, οι σκέψεις ήταν συγκεχυμένες. Μόλις έφτασα στο διαμέρισμα, έπεσα αναισθητος , στήν αγκαλιά του πιστού  μου φιλου Στιμπάν, ο οποίος ήταν μαζί μου από την παιδική ηλικία και συχνά (αλλά, δυστυχώς, ανεπιτυχώς) με προειδοποιουσε για πολλές κακές πράξεις.

Τι συνέβη αργότερα - δεν θυμάμαι, φαίνεται μόνο σαν ένα όνειρο που οι γιατροί και κάποιοι άλλοι άνθρωποι συγκλονίζονταν γύρω μου, ότι το κεφάλι μου έπασχε τρομερά και όλα φάνηκαν να περιστρέφονται γύρω μου. 

Τέλος, ήμουν εντελώς χωρίς μνήμη. Ήμουν  αναισθητος, όπως έμαθα μετά από δώδεκα ημέρες, και μετά σαν να  ξύπνησα . Αναγνωριζα τον εαυτό μου σε πλήρη μνήμη, αλλά δεν είχα τη δύναμη να ανοίξω τα μάτια μου και να κοιτάξω, δεν μπορούσα να ανοίξω το στόμα μου και να κάνω έναν ήχο, δεν μπορουσα να βρω το παραμικρό σημάδι της ζωής, δεν μπορουσα να κινησω ένα μέλος! Ακούω - σιγανη φωνή να ακούγεται πάνω μου:

- Ο Κύριος θα με σώσει και δεν θα με ληστεψει κανείς........ Και από τη γωνία του δωματίου ακούω μια συζήτηση μεταξύ των δύο συναδέλφων μου, την αναγνώρισα την φωνή.
"Είναι κρίμα .", Λέει  ο  ένας. - ήταν πολύ νωρίς γι 'αυτόν ... Τι τραγικό είχε και , όμορφη νύφη!
«Λοιπόν, τίποτα δεν λυπάμαι για τη νύφη», απάντησε ο δεύτερος , «είμαι βέβαιος ότι πήγε σε αυτόν από υπολογισμό».
- Ξέρεις τα άλογά του θα πωληθούν φτηνά, θα ήταν ωραίο να αγοράσω το Pardar.

Τι νομίζουν ότι πραγματικά πέθανα; Μήπως η ψυχή μου ακούει τι γίνεται και τα λέει δίπλα , δίπλα στο νεκρό μου σώμα; Υπάρχει λοιπόν μια ψυχή μέσα μου;  Όχι, δεν μπορεί να πεθάνω. Αισθάνομαι ότι είναι δύσκολο για μένα να αναπνεύσω, ότι η στολή μου  με συνθλίβει στο στήθος μου - σημαίνει ότι είμαι ζωντανός; Θα ξαπλώσω, θα ξεκουραστώ, θα συγκεντρώσω τη δύναμή μου, θα ανοίξω τα μάτια μου  όλοι θα φοβηθουν και θα εκπλήσσονται!

Πέρασαν λίγες ώρες.Δεν μπορούσα να υπολογίζω το χρόνο από τους δείκτες του ρολογιού που κρέμονται στο επόμενο δωμάτιο. Πολλοί από τους συγγενείς και τους φίλους μου συγκεντρώθηκαν για το βραδινό χρέος. Πρώτα απ 'όλα, η νύφη έφτασε με τον πατέρα της, τον  πρίγκιπα.
"Πρέπει να φαίνεστε λυπημένη , προσπαθήστε να κλάψετε αν μπορείτε," λέει ο πατέρας.

"Μην ανησυχείς, μπαμπά", απάντησε η κόρη, φαίνεται ότι μπορώ να κρατήσω τον εαυτό μου. Αλλά , συγγνώμη, δεν μπορώ να κάνω ότι κλαίω . Ξέρετε, δεν τον αγάπησα, συμφώνησα να τον παντρευτώ μόνο μετά από αίτημά σας, θυσίασα τον εαυτό μου για χάρη της οικογένειας ...
"Ξέρω, ξέρω, κόρη μου" συνέχισε ο γέρος. "Αλλά τι θα πουν αν σε βλέπουν αδιάφορη ;" Αυτή η απώλεια είναι μια μεγάλη θλίψη για μας: ο γάμος σας θα διορθώσει όλες τις υποθέσεις μας. Και πού θα βρούμε ένα τόσο κερδοφορο γάμο ;

Φυσικά, αυτή η συζήτηση έλαβε χώρα στα γαλλικά, έτσι ώστε ο ψαλμωδός και οι υπάλληλοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Μόνο εγώ άκουσα και κατάλαβα.
Όταν έφυγαν όλοι μετά την κηδεία, άκουσα την κραυγή του παλιού καλού μου φίλου Στεπάν πάνω μου. Τα δάκρυά του έπεφταν στο πρόσωπό μου.
- Σε ποιους μας άφησες, αγαπητέ μου;  - 

Τι θα συμβεί τώρα; Οι Φίλοι σου σκότωσαν με κρασί  κάθε είδους σκέψεις , και τώρα δεν έχουν καμία θλίψη για σας: μόνο εμείς οι δούλοι σου , φωνάζουμε πάνω σου !
Μια μακρά, ατελείωτη νύχτα ήρθε. Άρχισα να ακούω την ανάγνωση των Ψαλμών, για μένα αυτό ήταν άγνωστο . Ποτέ όλα, αυτά τα χρόνια δεν είχα ανακαλυψη αυτό το θεϊκό βιβλίο ...

Ολόκληρη η ζωή του παρελθόντος έχει τώρα εξαπλωθεί μπροστά μου, όπως ένας καμβάς που καλύπτεται με διάφορα λύματα. Κάτι άγνωστο, ιερό, καθαρό προσέλκυσε τον εαυτό μου, έκανα έναν όρκο διόρθωσης και μετάνοιας, έναν όρκο για να αφιερώσω την υπόλοιπη ζωή μου στην υπηρεσία ενός ταπεινου Θεού, αν μόνο είχε έλεος για μένα. Και αν δεν είμαι προορισμένος να επιστρέψω στη ζωή; Τι θα συμβεί αν αυτή η ζωή-θάνατος δεν σταματήσει, αν θα ταφω ζωντανά στον τάφο; 

Τώρα δεν μπορώ να πω όλα όσα ένιωσα σε αυτή τη φοβερή, αξέχαστη νύχτα για τον εαυτό μου. Μπορώ μόνο να σας πω ότι την επόμενη μέρα ο Στέπαν παρατήρησε στο κεφάλι μου, ανάμεσα στις νεανικές μπούκλες, μια ολόκληρη δέσμη γκρίζων μαλλιών. Ακόμη και μετά, όταν η φαντασία μου με έφερε σε ένα όνειρο εκείνο το βράδυ πως πέρασε σε ένα φέρετρο, πηδούσα σαν τρελός , με κραυγή και κραυγές, καλυμμένες με κρύες σταγόνες ιδρώτα.

Ήρθε το πρωί και η ψυχική ταλαιπωρία εντατικοποιήθηκε. Ήμουν προορισμένος να ακούσω τη θανατική μου καταδίκη. Κοντά μου είπαν:
"Απόψε είναι η διαδρομή, και αύριο η κηδεία είναι στη Μονή Νεβάσκι Λαύρα".
Κατά τη διάρκεια της ψαλμωδιας , κάποιος παρατήρησε πτώσεις του ιδρώτα στο πρόσωπό μου και τους το έδειξε στον γιατρό.
«Όχι», απάντησε, «αυτή είναι η εξάτμιση από τη ζέστη του δωματίου». - Πήρε το χέρι μου και είπε: - Δεν υπάρχει παλμός. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι νεκρός.

Η τελετή έληξε, και μερικοί άνθρωποι με σήκωσαν με ένα φέρετρο. Ταυτόχρονα, κατάλαβαν κάπως με κάποιο τρόπο  ξαφνικά ένα αναστεναγμό που με κάποιο τρόπο είχε ξεσπάσει ασυνείδητα από το στήθος μου. Ένας από αυτούς είπε στον άλλον:
"Ζωντανεψε ο νεκρός;"
"Όχι", του απάντησαν , "νομιζες ."
Αλλά το στήθος μου απελευθερώθηκε από σπασμους που - προκάλεσαν δυνατό βηγα . Όλοι έσπευσαν σε μένα. Ο γιατρός γρήγορα άνοιξε τη στολή του. Έβαλε ένα χέρι στην καρδιά μου και είπε με έκπληξη:
- Η καρδιά κτυπά, αναπνέει, είναι ζωντανός . Καταπληκτικό

Με έφεραν ζωηρά στην κρεβατοκάμαρα, με απογυμνωσαν , με έβαλαν στο κρεβάτι και άρχισαν να  με τριβουν  με κάποιο είδος αλκοόλ. Σύντομα άνοιξα τα μάτια μου ...

 Ο Στάπαν στάθηκε στους πρόποδες του κρεβατιού και φώναξε με χαρά.
Σύντομα θα μπορούσα να επιστρέψω στην καθημερινή ζωή.  Αλλά αποφάσισα ακριβώς το αντίθετο. Πρώτα απ 'όλα, έσπευσα να παραιτηθώ από την τιμή να είμαι ο γαμπρός ενός ευγενους γέροντας και τη συζύγου της όμορφης πριγκίπισσας. Στη συνέχεια αποχώρησα , απολυσα τους αγρότες , πούλησα όλους του τίτλους  και πήρα μιά καλή χρηματική αξία. Μεταβίβασα άλλα κτήματα στους νόμιμους κληρονόμους. Ένας χρόνος πέρασε σε τέτοιες ανησυχίες. Τέλος, χωρίς γήινες φροντίδες, ήμουν σε θέση να αναζητήσω ένα ήσυχο καταφύγιο και επέλεξα ένα καλό κομμάτι για τον εαυτό μου. Επισκέφθηκα πολλά μοναστήρια και εγκαταστάθηκα στην έρημο ...

Ο σεβάσμιος πατέρας Γ. ολοκλήρωσε την ιστορία του με τα εξής λόγια: Σε μένα βλέπετε την θαυμάσια εμπειρία του ελέους του Θεού. Προκειμένου να κλέψει την ψυχή μου από τον σκοτεινό ύπνο της αμαρτίας, ο καλός ποιμένας μου επέτρεψε να περάσω το φράγμα του φοβερου θανάτου και στο βαθύ κρεβάτι φωτισε τα μάτια μου, έτσι ώστε να μην κοιμηθώ στον αιώνιο θάνατο ».