Ένας
Ορθόδοξος ιερέας
από
το Exeter
της Αγγλίας μας αφηγείται τη δική του μοναδική ιστορία με την οποία γνώρισε την
Ορθοδοξία
Κι ἕνας
ἱερεύς ἀπό τό Exeter τῆς
Ἀγγλίας: «Ἕνας ἀπ’ τούς ἱερεῖς τῆς ἐνορίας τοῦ Exeter τῆς Αγγλίας, ὁ μεγαλύτερος σέ ἡλικία,
μᾶς ἀφηγήθηκε τή δική του μοναδική ἱστορία μέ τήν ὁποία γνώρισε τήν Ὀρθοδοξία:
“Ἦμουν
στό Παρίσι, ἔβρεχε κι ἔπρεπε κάπου νά πάω γιά νά μείνω στεγνός. Εἶδα κοντά μου
μιά πόρτα καί μπῆκα. Δέν μπορῶ νά πῶ ὅτι εἶδα τό ἐξωτερικό τῆς ἐκκλησίας διότι ἔβρεχε·
ἁπλά εἶδα τήν πόρτα καί μπῆκα. Ἄν δέν ἔβρεχε, δέν θά ἔμπαινα! Ἀνοίγοντας ἀπότομα
τήν ἐξωτερική πόρτα, παραπάτησα κι ἔπεσα σέ μιά ἄλλη πόρτα κι ἔτσι μπῆκα στήν ἐκκλησία.
Χωρίς νά θέλω νά ἐνοχλήσω κανένα, κάθισα πίσω στή γωνία καί παρακολουθοῦσα.
Μόλις ἀπέκτησα περισσότερη αὐτοπεποίθησι, προχώρησα γιατί ἤθελα νά μάθω τί
συμβαίνει, ποῦ βρίσκομαι. Εἶδα τίς εἰκόνες, τούς σταυρούς καί σκέφθηκα ὅτι
πρέπει νά ἦταν ἐκκλησία. Ἀναρωτιόμουν ἄν ἦταν Συναγωγή, γιατί δέν εἶχα δεῖ ποτέ
νά φοροῦν τά ἄμφια μέ τέτοιο τρόπο. Τά ἄμφια, τό λιβάνι, ὁλόκληρη ἡ ὀπτική ἐντύπωσι
τῆς ἀκολουθίας μοῦ ἄρεσαν καί δέν ἤθελα νά φύγω. Ἄκουσα τή χορωδία σέ τελείως
διαφορετική γλῶσσα, οὔτε κἄν στά Γαλλικά. Ἦταν Σλαβικά. Καθόμουν κι ἔβλεπα τότε
τίς εἰκόνες. Κι ἄν μοῦ ἔλεγαν τότε, ὅτι σέ ὀκτώ χρόνια θά ἔκανα κι ἐγώ τό ἴδιο,
ὡς Διάκος, δέν θά τούς πίστευα καθόλου.
Ὅσο
ἤμουν στό ναό καί ἔβλεπα τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐτελεῖτο ἡ ἀκολουθία, τήν τάξι
πού ὑπῆρχε ἀπό ἱερεῖς καί πιστούς, αἰσθανόμουν πώς ἐκεῖ ἦταν ὁ οὐρανός καί
σκέφθηκα: ‘Ἄν ὑπάρχη Θεός —διότι ἀναρωτιόμουν ὥς ἐκείνη τή στιγμή ἄν ὑπῆρχε— αὐτός
εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο πρέπει νά λατρεύεται’. Ἀπό τότε στήν ἐνορία μας
λένε πώς ‘ὁ Νικάνωρ μπῆκε στό ναό γιά νά προστατευθῆ ἀπ’ τή βροχή τοῦ οὐρανοῦ
καί βρέθηκε στόν Οὐρανό!’. Πάντα λέω σέ ὅποιον ἔρχεται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία
γιά πρώτη φορά ‘Μπές στό ναό, προχώρησε στό μέσον τῆς ἐκκλησίας καί θά δῆς
μπροστά σου τίς πύλες τοῦ Παραδείσου!’ πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπ’ τό τέμπλο.
Πρίν
γίνω Ὀρθόδοξος, ἤμουν πιστός μέ τήν ἀγγλική ἔννοια τοῦ ὅρου: ὁ Θεός ἦταν πάντα ἐκεῖ!
Ἤξερα νά προσεύχωμαι ὅταν τό ἤθελα. Ἐπειδή ἤμουν καί ἀπό στρατιωτική οἰκογένεια,
εἶχα τή νοοτροπία ὅτι ‘ἄν ἡ Ἀγγλικανική Ἐκκλησία εἶναι ἀρκετά καλή γιά τό
Ναυτικό, εἶναι ἀρκετά καλή καί γιά μένα!’(If God is good enough for the Royal Navy, then it is good enough for me!). Αὐτό ἦταν τό εὖρος τῆς θεολογίας
μου!
Γύρισα
πίσω στήν Ἀγγλία κι ἄκουσα ὅτι στό Λονδίνο ὑπῆρχε ἕνας ἐπίσκοπος, ὁ Antony Bloom, ἀλλά δέν κυνήγησα τά πράγματα. Μιά
μέρα παρακολουθοῦσα στήν τηλεόρασι μιά ταινία γιά τή Γαλλική Ἐπανάστασι. Τότε
τό πρόγραμμα τῆς τηλεοράσεως τελείωνε τά μεσάνυκτα καί ὑπῆρχε ἡ συνήθεια στό BBC νά προσκαλοῦν κάποιον γιά νά κάνη τόν ἐπίλογο
τῆς ἡμέρας. Ὡς ἐπίλογος ἐκείνης τῆς βραδιᾶς ἦταν κάποιες προσευχές τίς ὁποῖες
παρουσίασε ὁ ἐπίσκοπος Bloom, τῆς
Ρωσσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἤμουν ἕτοιμος νά κλείσω τήν τηλεόρασι, ἀλλά
σκόνταψα στό χαλί πού ἦταν μπροστά της καί ἔτσι δέν κατάφερα νά τήν κλείσω. Ἀκούγοντας
τίς προσευχές παραξενεύθηκα καί κάθισα ξανά νά δῶ τή συνέχεια. Τότε ἦλθαν στή
μνήμη μου οἱ εἰκόνες ἀπ’ τήν ἐκκλησία στό Παρίσι!
Δέν
εἶχα τή διεύθυνσί του, ὡστόσο τοῦ ἔγραψα ἕνα γράμμα λέγοντάς του ‘σᾶς ἄκουσα
πρίν ἀπό μιά ἑβδομάδα στήν τηλεόρασι καί ἐνδιαφέρομαι νά γίνω Ὀρθόδοξος. Θά
μποροῦσα κάποια στιγμή νά σᾶς συναντήσω;’. Ἔγραψα στό φάκελλο ‘Ἐπίσκοπος Antony Bloom, Ρωσσική Ἐκκλησία, Λονδίνο’, δέν ἤξερα
τίποτε ἄλλο. Ἄλλωστε δέν θά ὑπῆρχαν πολλές τέτοιες ἐκκλησίες στό Λονδίνο!
Τελικά μοῦ ἀπάντησε καί τόν συνάντησα γιά ἕνα ὁλόκληρο ἀπόγευμα. Ἀργότερα μοῦ
πρότεινε νά ἐπικοινωνήσω μέ κάποιον ἱερέα. Εἶχα ἐπικοινωνία μαζί του μέσῳ ἀλληλογραφίας
γιά θέματα Ὀρθοδοξίας, εἴχαμε δηλαδή κάτι σάν μαθήματα Ὀρθοδοξίας δι’ ἀλληλογραφίας!
Συνεχίσαμε αὐτή τήν ἐπικοινωνία γιά ἀρκετό καιρό κι ἕνα Πάσχα ἔγινα Ὀρθόδοξος
καί μετά ἀπό λίγα χρόνια Διάκονος”».
Ἀπό
τό βιβλίο: Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, Τά Ἴχνη του Θεού – Ἀπό τόν Προτεσταντισμό
στήν Ὀρθοδοξία, ἐκδ. Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (τηλ. 2108220542)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.