Ζητώ διαζύγιο....

Μετά την επιστροφή στο σπίτι μου, βρήκα τη γυναίκα μου στο τραπέζι για δείπνο, πήρα το χέρι της και είπα, έχω μια συζήτηση μαζί της. . Κάθισε και ήρεμα άρχισε να τρώει. Είδα τον πόνο στα μάτια της. Ήμουν σε μια βιασύνη και δεν ήξερα τι να πω. Αλλά έπρεπε να της πω τι σκέφτηκα. 
«Ζητώ ένα διαζύγιο», άρχισα ήρεμα. 
Τα λόγια μου δεν φαίνεται να την ενοχλούν, αλλά με ρώτησε απαλά: 
"Γιατί;" 
Αποφυγα αυτήν την ερώτηση, που θα την έκαναν θυμωμένη. 

Η καρδιά μου ανήκε ήδη στη Νατάσα. Δεν αγαπούσα τη γυναίκα μου περισσότερο. Μόλις ένιωσα  λύπη γι 'αυτήν! Την επόμενη μέρα επέστρεψα πολύ αργά στο σπίτι και την βρήκα να γράφει κάτι στο τραπέζι. Δεν υπήρχε δείπνο, απλά καθόμουν και πολύ γρήγορα αποκοιμήθηκα , επειδή ήμουν κουρασμένος μετά την γεμάτη μέρα με τη Νατάσα.

Το πρωί, παρουσίασα τις συνθήκες για διαζυγίο: δεν ήθελε τίποτα από μένα, αλλά ζήτησε ένα μήνα να αναβληθεί το διαζύγιο .  Μου  ζήτησε  ότι αυτό το μήνα θα αγωνιζόμασταν να ζήσουμε όσο το δυνατόν συνήθης ζωή. Έδωσε πολύ απλούς λόγους: ο γιος μας είχε εξετάσεις ένα μήνα αργότερα και δεν ήθελε να ενοχλήσει την εκπαίδευσή του με τις διαδικασίες διαζυγίου μας. Μου ταίριαζε . Αλλά υπήρχε ένα άλλο αίτημα, μου ζήτησε να θυμηθώ την αρχή της οικογενειακής σχέσης, καθώς την έφερα στην αγκαλιά μου στο δωμάτιο την ημέρα του γάμου μας. Ζήτησε κάθε πρωί κατά τη διάρκεια του μήνα να τη μεταφέρω από την κρεβατοκάμαρά μας στην μπροστινή πόρτα στην αγκαλιά μου. Νόμιζα ότι θα τρελαθεί. Μόνο για να κάνουμε τις τελευταίες μέρες ανεκτικές, δέχτηκα το περίεργο αίτημά της.

Δεν είχα καμία σχέση με τη σύζυγό μου, η οποία για άλλη μια φορά υπογράμμισα την πρόθεσή μου να πάρω διαζύγιο . Επομένως, όταν την πήρα στην  αγκαλιά μου την πρώτη μέρα, φαινόταν αδέξια. Ο γιος μας αντεδρασε με ένα γέλιο: 
- Ο μπαμπάς κρατάει την  μαμά στην αγκαλιά του. 
Τα λόγια του μου  τρυπησαν την ψυχή . Από το υπνοδωμάτιο στο καθιστικό, στη συνέχεια στην πόρτα, περπάτησα περισσότερο από δέκα μέτρα κρατώντας τη γυναίκα μου στην αγκαλιά μου. Κλείνει τα μάτια και λέει απαλά: 
- Μην πείς στο γιο μας για το διαζύγιο.
Θυμωσα , αισθάνθηκα λίγο αναστατωμένος. Κάτω στην πόρτα  πήγα στη στάση του λεωφορείου για να πάω στη δουλειά. Ήμουν μόνος στο γραφείο. Ο γιος μας ήρθε και είπε ότι ήρθε η ώρα να  βγούμε μαζί με τη μαμά. Για αυτόν, η στιγμή που ο μπαμπάς παίρνει τη μητέρα του στην αγκαλιά του έγινε το κύριο μέρος της ζωής. Η σύζυγός μου πλησίασε τον γιο της και τον αγκάλιασε σφιχτά. Έφυγα μακριά επειδή φοβόμουν ότι θα μπορούσα να αλλάξω γνώμη σε αυτή την τελευταία στιγμή. Τότε την πήρα καθώς έφυγα από την κρεβατοκάμαρα, μέσα στο σαλόνι, στο διάδρομο. Το χέρι της με περιβάλλει στο  λαιμό μου απαλά και φυσικά. Κράτησα το σώμα της σφιχτά. ήταν ακριβώς όπως η ημέρα του γάμου μας. Αλλά το πολύ μικρό βάρος της με έκανε να λυπάμαι. Την τελευταία μέρα, όταν την κρατούσα στην αγκαλιά μου, δεν μπορούσα να κινηθώ. Ο γιος πήγε στο σχολείο. Και την έχω κρατήσει ακόμα σφιχτά και είπα ότι δεν το πρόσεξα ότι στις οικογενειακές σχέσεις μας στερηθηκαμε  απλώς την οικειότητα. Πήγα στο γραφείο πηδηξα έξω από το αυτοκίνητο, δεν έκλεισα ούτε την πόρτα. Φοβόμουν ότι οποιαδήποτε καθυστέρηση θα με έκανε να αλλάξω γνώμη. Πήγα επάνω. Η Νάτασα άνοιξε την πόρτα και της είπα:
- Λυπάμαι, Νάτασα, δεν θέλω πλέον να χωρίσω. 
Η Νατάσα φάνηκε ξαφνικά  να ξύπνησε . Με χτύπησε και στη συνέχεια χτύπησε την πόρτα και ξέσπασε σε δάκρυα. 

Πήγα κάτω και έφυγα. Στο ανθοπωλείο στο δρόμο για το σπίτι, διέταξα ένα μπουκέτο λουλουδιών για τη γυναίκα μου. Η πωλητρια με ρώτησε τι να γράψω στον χαρτί . Χαμογέλασα και είπα: 
- Θα σε κουβαλαω στην αγκαλιά μου κάθε πρωί, μέχρι ο θάνατος να μας χωρίσει !!!
Εκείνο το βράδυ έφτασα σπίτι με λουλούδια στα χέρια μου και ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου και έτρεξα στα σκαλιά, βρήκα τη γυναίκα μου στο κρεβάτι - νεκρή. Η γυναίκα μου αγωνίστηκε με τον καρκίνο για μήνες, και ήμουν τόσο απασχολημένος με τη Νατάσα που δεν το γνώριζα. Ήξερε ότι θα πεθάνει σύντομα και ήθελε να με σώσει από την αρνητική αντίδραση του γιου μας, αν είχαμε διαζύγιο. Τουλάχιστον στα μάτια του γιου μας - είμαι ένας αγαπητός σύζυγος. 

Τα μικρά πράγματα των οικογενειακών σχέσεών μας είναι αυτό που πραγματικά έχει σημασία και αυτό δεν είναι ένα αρχοντικό, ούτε ένα αυτοκίνητο, ούτε χρήματα σε μια τράπεζα. Ως εκ τούτου, πάρτε το χρόνο για το άλλο μισό σας και να κάνετε αυτά τα μικρά πράγματα για τον άλλον που δημιουργούν οικειότητα και οικογενειακές σχέσεις. Μπορείτε να έχετε μια πραγματικά ευτυχισμένη οικογένεια.