Κάποτε πήγε κάποιος σε έναν άγιο άνθρωπο και του είπε ‘θέλω να μου μάθεις να προσεύχομαι’.

Κάποτε πήγε κάποιος σε έναν άγιο άνθρωπο και του είπε ‘θέλω να μου μάθεις να προσεύχομαι’. Ο άγιος του απάντησε ‘μα εσύ ήδη ξέρεις να προσεύχεσαι… και όχι μόνο αυτό αλλά βρίσκεσαι και σε κατάσταση αδιάλειπτης προσευχής’.

Ο άνθρωπος απόρησε, ‘μα τι λες τώρα άγιε άνθρωπε του Θεού’ του είπε ‘εγώ ποτέ μου δεν μπόρεσα να προσευχηθώ στον Θεό, ποτέ μου δεν μπόρεσα να εξασφαλίσω μια σύνδεση μαζί Του και να λαμβάνω απαντήσεις από Αυτόν’.

Του είπε τότε ο άγιος ‘για στάσου, εσύ μου ρώτησες για το πώς προσευχόμαστε, δεν μου ρώτησες για το πώς προσευχόμαστε στον Θεό’.

Ο ερωτών απόρησε ακόμη περισσότερο ακούγοντας την απάντηση αυτή. Τότε ο άγιος του εξήγησε: ‘κοίτα’ του είπε ‘εσύ προσεύχεσαι σε ένα σωρό θεούς-είδωλα, από την εύνοια των οποίων νομίζεις ότι εξαρτώνται τα αναγκαία για την ζωή και ύπαρξή σου… ο νους σου είναι συνέχεια απασχολημένος με την έγνοια του πως θα γίνεις αρεστός στους ανθρώπους, είσαι μονίμως δεόμενος προς αυτούς… λοιπόν, τόσο που είσαι απορροφημένος από το να προσεύχεσαι προς αυτούς δεν σου μένει κανένα περιθώριο να προσευχηθείς στον Θεό και να μάθεις τι σημαίνει να προσεύχεσαι σε Αυτόν’.*

… … …

Η προσευχή δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με λόγια κυρίως. Είναι κάτι που έχει να κάνει με την ‘επένδυση’. Το ζήτημα είναι σε ποιόν επενδύει κανείς, βαθιά μέσα στην ψυχή του, την ελπίδα του για οτιδήποτε. Έχει να κάνει με το από ποιόν αισθάνεται να εξαρτάται η ζωή, προστασία και σωτηρία του (σε όλους τους τομείς της ζωής, υλικούς και πνευματικούς). Και, σίγουρα, όλοι από κάπου αισθάνονται να εξαρτώνται όλα αυτά. Είτε από τους ανθρώπους είτε από τον Θεό. Πρόκειται για τις δύο μοναδικές εκδοχές άλλωστε. Δεν υπάρχει άλλη.

Ο άνθρωπος είναι φύσει δημιουργημένος ως προσευχόμενο ον. Δεν μπορεί να μην προσεύχεται (να μην επενδύει-ελπίζει, δηλαδή, προς κάποια κατεύθυνση). Έτσι και αλλιώς θα προσεύχεται προς κάπου. Η προσευχή είναι η ανάσα της ψυχής, όπως λένε οι έμπειροι στα της εν Θεώ ζωής. Το θέμα είναι αν η προσευχή του θα’ναι προς την σωστή κατεύθυνση, την κατεύθυνση που είναι καρποφόρα. Αυτήν του Θεού δηλαδή.

… … …

*Η αφήγηση είναι από το βιβλίο ‘Seeker after Truth’ του ‘Idries Shah’, όπου έχει συλλέξει –όπως και σε όλα του σχεδόν τα βιβλία- αφηγήσεις από τον χώρο του Σουφισμού. Τα βιβλία του δεν είναι τα καταλληλότερα για να πληροφορηθεί κανείς έγκυρα για τον Σουφισμό. Είναι όμως καλά ως συλλογές αφηγημάτων και παραβολών από τον εν λόγω χώρο.

(Η φωτό είναι από το περίφημο τζαμί της Αγίας Πετρούπολης. Έργο των αρχών του περασμένου αιώνα.)

https://www.facebook.com/dimitri.lalushi/posts/2767525173310178