Από το Μικρό γεροντικό της Μολδαβίας.

Για τον καλό και σκληρό αγώνα του , ο Κύριος τον ευλόγησε με το χάρισμα του εξορκισμού ...

Μια φορά ένας κάτοικος του χωριού Πιπιρίζη έπεσε άρρωστος υπό την επήρεια ενός πολύ μοχθηρού δαιμονικού πνεύματος .

Οι χωρικοί τον έφεραν δεμένο στο Πρόκοβ για να γιατρευτεί. Ο ηγούμενος τον έκλεισε μέσα σε ένα σπίτι και το ανακοίνωσε στον αναχωρητή Παχώμιο .

Εκείνος κάθε βράδυ τα μεσάνυχτα από αγάπη κατέβαινε και του διάβαζε τους εξορκισμούς του Βασιλείου του Μεγάλου . Οι ερημίτες έκαναν νηστεία για τη θεραπεία του αρρώστου .

- Φύγε πνεύμα ακάθαρτο από το πλάσμα του Θεού του Μεγαλοδύναμου .

-Μη με καις , σκύλε, γιατί δεν υπάρχει άλλος σαν κι εσένα (ακουγόταν ο δαίμονας) .

Την επόμενη νύχτα ο δαίμονας αρνιόταν ακόμα πιο πεισματικά , προφέροντας τα ίδια λόγια .

Για τρίτη φορά ο Παχώμιος κατέβηκε στο μικρό μοναστήρι , προσευχόμενος πολύ έντονα για τον άρρωστο .

- Σε ξορκίζω καταραμένο ακάθαρτο πνεύμα , στο όνομα του Κυρίου Σαβαώθ ! Τρέμε από φόβο , φύγε , εξαφανίσου απομακρύνσου από το δούλο του Θεού .

- Μη με καις σκύλε (απάντησε ο δαίμονας) , γιατί δεν είμαι εγώ που φταίω , Η Βαρβάρα και η Κασσάνδρα με έστειλαν εδώ!

- Φύγε , γύρνα σε αυτούς που σε στείλανε!

Την ίδια στιγμή ο δαίμονας βγήκε και άφησε τον άρρωστο .

Από το Μικρό γεροντικό της Μολδαβίας.