ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΊ ΠΑΤΕΡΕΣ.

«Πράγματι έχομεν περιπτώσεις πολλές ανθρώπων, οι οποίοι δεν θέλησαν να συνεργαστούν με τον Θεό, δε θέλησαν ν’ αφήσουν το Θεό δηλαδή να μπει και να τους θεραπεύσει κι έτσι δεν δέχθηκαν τα φάρμακα τα πνευματικά και απέθαναν. Όμως έχομεν, ευτυχώς, και ανθρώπους, οι οποίοι έγιναν υγιείς, έγιναν αρκετά υγιείς ή έγιναν τελείως υγιείς ή έγιναν και ιατροί ακόμα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι αυτοί, τους οποίους ο Θεός αναδεικνύει στην Εκκλησίαν ως πνευματικούς πατέρες, οι οποίοι έχοντας εμπειρίαν ήδη της πορείας της ασθενείας και της θεραπείας εις τον εαυτόν τους, είδαν στον εαυτόν τους την θεραπείαν και πλέον μπορούν να την εφαρμόσουν σ’ άλλους. Αυτοί είναι οι πραγματικοί πνευματικοί πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι είναι οι Άγιοι. Και ακριβώς εις την Εκκλησίαν μας το γεγονός, το οποίον μας επαληθεύει την γνησιότητα της Αποστολικής Διαδοχής είναι η ύπαρξις των Αγίων. Δεν είναι μόνον η ορθότητα των δογμάτων της Πίστεως. Διότι, εάν είχαμεν ορθά δόγματα μόνον αλλά λάθος ήθος, άρρωστον ήθος, δεν είχαμεν αγίους, τότε οπωσδήποτε αυτή η Εκκλησία θα ήταν νεκρή! Θα ‘ταν, μπορεί, θεωρητικά σωστή αλλά πρακτικά νεκρή.»

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος