Μια Κυριακή, ό όσιος Προκόπιος [πού γεννήθηκε στή Φιλανδία και έζησε στή Ρωσία, είπε στο εκκλησίασμα: "Μετανοήστε γιά τις αμαρτίες σας, αδελφοί!

 «Μια Κυριακή, ό όσιος Προκόπιος [πού γεννήθηκε στή Φιλανδία και έζησε στή Ρωσία, είπε στο εκκλησίασμα: "Μετανοήστε γιά τις αμαρτίες σας, αδελφοί! Βιαστείτε να ευχαριστήσετε το Θεό με νηστεία και προσευχές, αλλιώς ή πόλη θά καταστροφή από ένα φλογερά, χαλάζι"! Οι περισσότεροι άπ' τούς πιστούς πού τον άκουσαν τον χλεύασαν. Μετά τη Λειτουργία, ό όσιος κάθισε στον εξώστη και θρηνούσε όλη τη μέρα κι όλη τη νύχτα.

Οι περαστικοί τον ρώτησαν γιατί θρηνούσε τόσο πολύ κι αύτός απάντησε: "Αγρυπνείτε και προσεύχεστε γιά να μη πέσετε σε πειρασμό"! Αλλά κι αυτό του το κήρυγμα, παρέμεινε απαρατήρητο. Τήν Τρίτη μέρα, καθώς περιδιάβαινε τήν πόλη, ό δακρυσμένος Προκόπιος επαναλάμβανε: "Κλάψτε φίλοι! Θρηνείτε με τις προσευχές σας- προσευχηθείτε γιά να μη παραδοθείτε σε πειρασμό, μη τυχόν ό Κύριος σάς καταστρέψει όπως τα Σόδομα και τα Γόμορρα, εξαιτίας των αμαρτιών σας". 

Όμως, οι κάτοικοι τού Ustyug με τίποτε δεν πρόσεχαν το κήρυγμα του ευλογημένου σαλού. Μια εβδομάδα μετά άπ' τήν πρώτη προειδοποίηση του όσιου, ένα μαύρο σύννεφο εμφανίσθηκε στον ορίζοντα. Σαν πλησίαζε τήν πόλη, μεγάλωνε σε μέγεθος από λεπτό σε λεπτό ωσότου τελικά, ένα υπερβολικά μεγάλο μαύρο σύννεφο κρεμόταν πάνω άπ' όλη τήν ατμόσφαιρα. Αστραπές

Έφευγαν από αυτό σαν φλογερές ακτίνες. Μια σφοδρή καταιγίδα ξέσπασε και οι βροντές της γέμισαν ιόν αέρα. Οι τοίχοι των κτιρίων κουνήθηκαν άπ' τούς κρότους της καταιγίδος. Οι φωνές των ανθρώπων δεν ακούγονταν άπ' τούς εκκωφαντικούς ήχους.

Ξαφνικά, οι κάτοικοι της πόλεως συνειδητοποίησαν τήν αλήθεια άπ' τις προειδοποιήσεις του όσιου κι έτρεξαν στον καθεδρικό ναό της Θεοτόκου.

 Ό όσιος ήταν ήδη εκεί, προσευχόμενος μετά δακρύων μπροστά στήν εικόνα του Ευαγγελισμού. Παρακαλούσε τήν Κυρία Θεοτόκο να μεσίτευση στο Χριστό γι' αυτούς πού είχαν αμαρτήσει. Οι κάτοικοι της πόλεως άρχισαν να προσεύχονται με αναφιλητά και να μετανοούν γιά τις πράξεις τους. Τότε επέτρεψε ό Θεός ένα μεγάλο θαύμα: ευωδιαστό μύρο άρχισε να τρέχει άπ' τήν εικόνα της Παναγίας. Το άρωμά του γέμισε όλη τήν εκκλησία. Εκείνη τη στιγμή, ό αέρας άλλαξε.

 Ή ασφυκτική πνιγηρότητα έφυγε και το σύννεφο της καταιγίδος με τις αστραπές απομακρύνθηκαν. Μαθεύτηκε αργότερα ότι κόκκινες καυτές πέτρες είχαν πέσει μαζί με το χαλάζι σε μια κοντινή δασική κοιλάδα σπάζοντας όλα σχεδόν τα δένδρα. Πάντως, ούτε άνθρωποι ούτε ζώα πληγώθηκαν άπ' αύτή τη καταιγίδα. Εν τω μεταξύ, τόσο πολύ μύρο βγήκε άπ' τήν εικόνα πού οι ιερείς γέμισαν πολλά δοχεία και οι άρρωστοι πού χρίσθησαν με αυτό θεραπεύτηκαν άπ' τις παθήσεις τους».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΚΑΛΟΙ ΛΙΜΕΝΕΣ ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ.