Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΟΥ Η ΖΩΗ ΣΟΥ.

Στην είδηση για τον θάνατο

του μουεζίνη μέσα στην Αγία Σοφία

ακούστηκαν τόοοοοσα πολλά.....

Όσο με πληγώνει και με στεναχωρεί

η εξέλιξη του Ναού της Του Θεού Σοφίας,

της Αγιά-Σοφιά μας

άλλο τόσο με θλίβουν

και κείνα που βγαίνουν αφειδώς από τα χείλη

(και από τις καρδιές)

ανθρώπων του Χριστού(Χριστιανοί).

Τις προάλλες που είχα πάει

σε ένα κατάστημα,

ο υπεύθυνος μου λέγει

για το περιστατικό:

-«Παππούλη, είδες τι έγινε 

με τον μουεζίνη; 

Πέθανε μέσα στην Αγία Σοφία.....»

Και ένα χαμόγελο πλατύ ζωγράφισε 

στο πρόσωπο την χαρά που 

έκρυβε μέσα στην καρδιά του.....

Κείνο το χαμόγελο 

ειλικρινά στο λέγω

μου έσκισε την καρδιά.....

Θυμήθηκα το 

''ο Θάνατος σου.....η ζωή μου''…..

Έπεσε το μάτι μου στον 

Σταυρό που φορούσε στο λαιμό

(με ανάγλυφη 

την μορφή του Εσταυρωμένου) 

και στο νου μου 

ήρθε το δικό Του(Χριστού) ρητό

'' ο Θάνατος Μου.....η ζωή σου''.....

Το χαμόγελο που θρέφεται 

από τον πόνο του άλλου

δεν χορταίνει Χάρη 

καμιά ψυχή.....

Το χαμόγελο που ποτίζεται

από τα δάκρυα του άλλου

δεν ξεδιψά με Χαρά

καμιά καρδιά....

Κι όμως η γιαγια απ’ το χαμόσπιτο

που έχουν δει τα μάτια της

(του σώματος και της ψυχής)

πολύ αίμα, πολύ πόνο,

που το μαύρο ρούχο(πένθος) 

από μικρή κοπελιά

έχει γίνει ένα με το πετσί της,

που όπως το λέγει κι ο λάος

‘’γλυκό ψωμί

 δεν έχει γευτεί το στόμα της’’

(και πικρό λόγο 

σαν κάτσεις δίπλα της δεν θα γευτείς…)

δεν της κοστίζει τον τελευταίο

κόμπο από το κομβοσχοίνι της

να το ξοδεύει για εκείνους

που «οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»,

να τους συγχωρεί ο Θεός……

Σε εκείνης την καρδιά

ψηλαφείς ‘’τρισδιάστατα’’ 

τα αποτυπώματα της Σταυρωμένης Αγάπης

του Χριστού μας……

Πώς να μην ανθούν

σε τέτοια πρόσωπα 

τα πιο ευωδιαστά χαμόγελα…..

(βλ. φώτο)

Π.  ΙΩΆΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.