ΓΕΡΩΝ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.

 

ΓΕΡΩΝ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.

 

Gevorg Ghazaryan

 

Στις 23 Σεπτεμβρίου 2020 εκοιμήθει ,ο ηγούμενος του μοναστηριού του Αγίου Πνεύματος  της Παρακλήτου (Paraclete), που δεν απέχει πολύ από την πόλη του Ωρωπού (περιοχή Αττικής, Ελλάδα).

 

Ο μελλοντικός πρεσβύτερος γεννήθηκε το 1933 στο Voronezh, σε μια οικογένεια Ελλήνων – Γιώργο και Δέσποινα Σακκάσοφ. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Ευπατορία.

 

Το 1944, οι σοβιετικές αρχές παρουσίασαν στους Έλληνες της Κριμαίας μια επιλογή: είτε να δεχτούν τα σοβιετικά διαβατήρια είτε να εξορίσουν. Η οικογένεια Sakkas αρνήθηκε. Όπως είπε ο πρεσβύτερος, κατά τη διάρκεια της νύχτας έπρεπε να φύγουμε  στην εξορία. Αλλά στο τέλος, εκείνοι που αρνήθηκαν ήταν τυχεροί, επειδή εξορίστηκαν για το Ουζμπεκιστάν, και εκείνοι οι Έλληνες που πήραν σοβιετική υπηκοότητα στάλθηκαν στη Σιβηρία. Έτσι οι Sakkases κατέληξαν στο Ουζμπεκιστάν, στην πόλη Kokand.

 

Από τις παιδικές αναμνήσεις, ο Γέροντα διηγήθηκε το ακόλουθο περιστατικό: σε εκείνες τις πεινασμένες και κακές στιγμές, η μητέρα του Δέσποινα μαγειρεύει «γλυκά» - σπόρους βερίκοκου βυθισμένους σε σιρόπι ζάχαρης. Κάποτε, περιπλανήθηκε στον κήπο ενός Ουζμπεκιστάνου. Ο Χοζέιν άρπαξε το αγόρι, νομίζοντας ότι έκλεβε βερίκοκα. Φανταστείτε την έκπληξή του όταν αποδείχθηκε ότι το αγόρι συνέλεξε μόνο σπόρους, δεν υπήρχε ούτε ένα βερίκοκο στην τσάντα! Έκπληκτος με τέτοια ειλικρίνεια, ο ίδιος ο ιδιοκτήτης γέμισε την τσάντα του παιδιού με βερίκοκα και τον άφησε . "Οι Ουζμπεκιστάν είναι δίκαιοι άνθρωποι!" - είπε ο γέροντας.

   

Επίσκεψη του Πατριάρχη Αλεξία Β 'στην Ι.Μ.ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ 22 Ιουνίου 1992

Το 1948 η οικογένεια Σακά είχε την ευκαιρία να μεταναστεύσει στην Ελλάδα. Για τον μελλοντικό υπηρέτη του Κυρίου, έχουν ήδη ανοίξει εντελώς διαφορετικές δυνατότητες εδώ. Το 1959, αποφοίτησε από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εισήλθε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1962, έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος. Δύο χρόνια αργότερα, ο π. Ο Τιμόθεος χειροτονήθηκε ως ιερέας και έλαβε την τάξη του αρχιμανδρίτη, έγινε πρύτανης της Εκκλησίας του αγίου Παντελεήμονα στο προάστιο Κερατσίνι της Αθήνας.

 

Το 1966, Αρχιμ  Τιμόθεος διορίστηκε πρύτανης της ρωσόφωνης ενορίας της Αθήνας στον καθεδρικό ναό της Αγίας Τριάδας, στην κεντρική πλατεία Αθηναϊκού Συντάγματος. Ο νεαρός και ενεργητικός ηγούμενος έδωσε νέα ζωή στην ενορία των μεταναστών που πεθαίνουν. Αυτός ήταν που ξεκίνησε την πρακτική των εορταστικών νυχτερινών αγρυπνιών που έγινε δημοφιλής σε όλη την Ελλάδα. Για να μην χάσει η νέα γενιά Ρώσων μεταναστών την ενορία, π. Ο Τιμόθεος παρουσίασε την πρακτική των δίγλωσσων υπηρεσιών - στην Εκκλησία Σλαβική και στα Ελληνικά. Μία από τις σημαντικές ενέργειες  του π Τιμόθεου έφτιαξε  ίδρυμα του ρωσικού σπιτιού για τους ηλικιωμένους στα προάστια της Αργυρούπολης, με μια εκκλησία σπιτιού προς τιμήν του Αγ. Σεραφείμ του Σάροφ. Το 1976, η Ρωσική διασπορά της Αθήνας απένειμε τον π. Τιμόθεο  μια επιστολή ευχαριστιών για τη σημαντική συμβολή του στη ζωή της κοινότητας.

       

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Ελλάδα, η μοιραία γνωριμία με τον μοναχό του Άθω, π. Cherubim (Karambelas) - μελλοντικός αρχιμανδρίτης και ιδρυτής των πρώτων μοναστικών αδελφών, και στη συνέχεια  στο μοναστήρι στο όνομα του Αγίου Πνεύματος της Παρακλήτου  Παρηγορητή.. Ο Χερουβείμ έγιναν γέροντας  και μέντοράς του στην πνευματική ζωή. Έτσι, ο τρόπος ζωής του ΑΡΧΙΜ .  Τιμόθεου  συνδέθηκε άρρηκτα με τη Μονή Παρακλήτου. Το 1980 εξελέγη ηγούμενος του μοναστηριού. Ο γέροντας  παρέμεινε σε αυτήν την υπηρεσία για 40 χρόνια!

   

  

Με την πάροδο των χρόνων, η Μονή Παρακλήτου  έχει εξελιχθεί από ένα μικρό κτήριο κατοικιών με μια εκκλησία σε ένα τεράστιο συγκρότημα μοναστηριού με ένα ερημητήριο στον Άθω και με δόξα σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο, έτσι ο π. Ο Τιμόθεος μπορεί δικαίως να ονομαστεί πραγματικός μοναστηριακός δάσκαλος. Ο γέροντας  Τιμόθεος  ίδρυσε την επιχείρηση εκδόσεων βιβλίων στο μοναστήρι. Όντας άπταιστα στα ρωσικά, ο ίδιος ο γέροντας άρχισε να μεταφράζει την πνευματική λογοτεχνία από τα ρωσικά στα ελληνικά. Ήταν η ανακάλυψη του St. Σεραφείμ του Σάροφ για τον Έλληνα αναγνώστη, ήταν αυτός που άρχισε να μεταφράζει τα έργα του Αγ. Theophan the Recluse και Ignatius Bryanchaninov. Η λίστα των βιβλίων που μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν από τον γέροντα είναι πραγματικά μεγάλη. Ένας άλλος σημαντικός φορέας της επιχείρησης βιβλίων του μοναστηριού ήταν η ανατύπωση των προ-επαναστατικών βιβλίων ρωσικής γλώσσας και η αποστολή τους στη Ρωσία. Η μετα-σοβιετική γενιά που έγινε εκκλησίες στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Παράλληλα με την μονή, ο πρεσβύτερος συνέχισε να ηγείται της ρωσόφωνης ενορίας του καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδας. Υπηρέτησε στην ενορία για τρεις γενιές, έτσι, όπως είπε ο ίδιος, για δεκαετίες στην ίδια σειρά έπρεπε να βαπτίσει εκπροσώπους τριών γενεών - γιαγιά, κόρη και εγγόνια.   

 

Το 2003, κατά την επίσκεψή του στη Μονή Παρακλήτου, ο Πατριάρχης της Μόσχας και ο Όλης  Ρωσία ο Άλεξ Β 'απένειμε στον Αρχιμανδρίτη Τιμόθεος  το Τάγμα του Αγίου Πρίγκιπας Βλαντιμίρ III πτυχίο για υπηρεσίες στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Το 2006, στο πρεσβύτερο απονεμήθηκε επίσης  ο χρυσός σταυρός της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας - το μετάλλιο του Αγίου Παύλου του Αποστόλου, για πολλά χρόνια δουλειάς και αγάπη για τον Θεό στην Εκκλησία του Χριστού.

Ο πάντα αξέχαστος γέροντας ήταν αυστηρός οπαδός των μοναστικών αρχών. Πίστευε ότι παρόλο που υπάρχουν πολλές υπακοές στο μοναστήρι, ένα άτομο δέχεται τόνωση για έναν μόνο σκοπό - για να γίνει ένα "επαγγελματικό" βιβλίο προσευχής: είναι η προσευχή που είναι η έννοια της ζωής ενός μοναχού. Ο Γέροντα ήταν αυστηρός σχετικά με το θέμα του μοναχισμού: δεν έκοψε τα μαλλιά του πριν ολοκληρώσει τουλάχιστον τρία χρόνια δόκιμος. Οι εξαιρέσεις ήταν σπάνιες. Χάρη σε αυτήν την προσέγγιση, πολλοί άνθρωποι που ήταν πρόθυμοι για μοναχισμό τελικά δημιούργησαν οικογένειες, και οι αδελφοί του μοναστηριού του Παρακλήτου αποτελούνται πραγματικά από επιλεγμένους μοναχούς. Αυστηρό πάνω απ 'όλα προς τον εαυτό του και προς τους μοναχούς, ο πρεσβύτερος ήταν απαλός προς τον λαϊκό. Η συμβουλή του δεν διαχωρίστηκε ποτέ από την πραγματικότητα.  Συχνά μια ματιά ήταν αρκετή για τον πατέρα Τιμόθεο να καταλάβει ποιος ήταν μπροστά του. Όλα αυτά εξέφρασαν την τεράστια, πολυετή εμπειρία στην επικοινωνία με τους ανθρώπους και την ποιμαντική συμβουλευτική.

 «Πρέπει να ζήσουμε κρατώντας τον Ουρανό με το ένα χέρι», έλεγε ο πρεσβύτερος.

 

Ο π Τιμόθεος διακρίθηκε από τη σεμνότητα και την προσεκτική αποφυγή της φήμης: αυστηρά δεν ευλόγησε να διαφημίσει το όνομά του, να δημοσιεύσει υλικό για αυτόν, δεν ήθελε καν να φωτογραφηθεί. Παρά την ασθένεια, δεν έχασε ποτέ την καρδιά, δεν έχασε το θάρρος. Μέχρι πρόσφατα, ο ίδιος υπηρέτησε πολλές σε αγρυπνίες και θειες λειτουργίες. . Χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα, τη Ρωσία, την Πολωνία, τη Βουλγαρία, τη Γεωργία και άλλες χώρες που είχαν την ευλογία να γνωρίσουν τον πρεσβύτερο και να λάβουν τις γεμάτες χάρη συμβουλές του θα κρατήσουν για πάντα τη λαμπρή μνήμη του στις καρδιές τους. 

Αγαπητέ  Πατέρα Τιμόθεε!  Προσευχήσου στον Θεό για μας ...

 

Gevorg Ghazaryan