Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020
Πώς να ελκύσετε τη χάρη; Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος (Γιουράσοφ)
Πώς να ελκύσετε τη χάρη;
Όταν ήμουν στην
Pochayevskaya Lavra, είδα εκεί μια ενδιαφέρουσα αυλή μοναστηριού. Είναι
κλειστή, καλυμμένη με τετράγωνη οροφή, δεν βρέχει στην αυλή, το νερό ρέει από
την οροφή των σωλήνων κατευθείαν στο υπόγειο πηγάδι, χτισμένο από τον Αγ. Ιώβ
και τον αδελφό του.
Εδώ, έτσι απλά πρέπει
να εισπράττει ο άνθρωπος μια σταγόνα της χάρης του Θεού στο ′′ πηγάδι ′′ - ψυχή
μας. Για να πεις μια καλή λέξη σε κάποιον, που δεν ανταποκρίνεται στις προσβολές, στο κακό με το κακό.
Μας έπιασε η αρρώστια - ευχαριστούμε τον Θεό
και χαιρόμαστε. Και η χάρη έρχεται πάνω μας. Νηστεία, προσευχήθηκα σκληρά - και
πάλι η χάρη ήρθε.
Βοήθησα έναν γείτονα, δώρισα μια πέννα στον
ναό...
Ήρθε το η ώρα εμφανίστηκαν οι καρποί.
Σύμφωνα με τους
αποστολικούς κανόνες, οι πρώτοι πνευματικοί καρποί που συλλέγονται πρέπει να δοθούν στον
Κύριο. Προς τα πού;
Ήρθε στην εκκλησία, η
ηλικιωμένη γιαγιά, βοηθούσε τις μητέρες –
προσευχόταν για τον γείτονα αν είναι
άρρωστος - τον περιποιήθηκα... Μέσα από
τα χέρια τέτοιων ανθρώπων, ο ίδιος ο Κύριος δέχεται. Και η χάρη του Θεού
κατεβαίνει.
Διαβάζουμε την προσευχή του Ιησού με προσοχή,
με καρδιά με ζήλο - βάζουμε χρυσή ′′ πέννα ′′ στον πνευματικό κουμπαρά.
Διαβάζουμε
′′ ΘΕΟΤΕΟΚΕ και ΠΑΡΘΕΝΕ
", ′′ Πάτερ ημών ", Το Ευαγγέλιο, οι Ψαλμοί,- έτσι ο πνευματικός μας
θησαυρός μεγαλώνει. Μέσα από αυτές τις προσευχές, οι καλές πράξεις, η μετάνοια,
η χάρη του Θεού κατεβαίνει πάνω μας.
Η ψυχή αρχίζει να
χαίρεται. Και η χαρά, η ειρήνη δεν βρίσκονται πουθενά, αλλού είναι μόνο στα χέρια του Θεού, στην Εκκλησία
του Χριστού.
Αρχιμανδρίτης
Αμβρόσιος (Γιουράσοφ)
′′ Περί Πίστης και
Σωτηρίας ′′ vol.
Ζητώ από όλους τους Ρώσους πιστούς να προσευχηθούν για μένα, την ανάξια και αμαρτωλή υπηρέτρια του Θεού Irina, να δεχτεί ο Κύριος Θεός τη μετάνοια μου.
Σας παρακαλώ...
Εγώ, η Belavina Irina
Vasilievna, κάτοικος του Τομπόλσκ, η οποία εργάστηκε ως μαιευτήρας-γυναικολόγος
για 50 χρόνια, γιατρός που άξιζα επάξια στο RSFSR, ζητώ από
ιατρούς-γυναικολόγους και γυναίκες της χώρας να ζητούν και να προσεύχονται να
μην κάνουν έκτρωση, γιατί είναι δολοφονία παιδιών. Είμαι 81 χρονών. Στέκομαι
στα πρόθυρα της αιωνιότητας. Με καταπιέζει η σκέψη: πώς θα εμφανιστώ ενώπιον
της Κρίσεως του Θεού αν έχω σκοτώσει παιδιά σε όλη μου τη ζωή; Οι γυναικολόγοι
υπό τις σοβιετικές αρχές έκαναν 15 εκτρώσεις κάθε μέρα. Εκείνη την εποχή νόμιζα
ότι όλα αυτά ήταν φυσιολογικά. Και τώρα ζητώ συγγνώμη από τον Κύριο Θεό, τα
μωρά που σκότωσα, στους γονείς τους που στερήθηκαν τη μητρότητα και την
πατρότητα.
Ζητώ από νέους γυναικολόγους
να κάνουν τα πάντα για να μην επαναλάβω τα λάθη μου. Δεν μπορείτε να
επιστρέψετε τα δολοφονημένα παιδιά, αλλά κάτι πρέπει να γίνει, πρέπει να
κάνουμε κάτι, αλλιώς θα αυτοκαταστραφούμε, θα σταματήσουμε να είμαστε άνθρωποι.
Ζητώ από όλους τους
Ρώσους πιστούς να προσευχηθούν για μένα, την ανάξια και αμαρτωλή υπηρέτρια του
Θεού Irina, να δεχτεί ο Κύριος Θεός τη μετάνοια μου.
Irina Vasilievna Belavina († 2002),
Μαιευτήρας Γυναικολόγος
Θυμάμαι κάποτε να περπατάω με μια ηλικιωμένη, Ρωσίδα ...............
Θυμάμαι κάποτε να περπατάω με μια ηλικιωμένη, Ρωσίδα και είπε τα πάντα, μιλώντας, μιλώντας
μόνο για το πώς η ζωή της κυλούσε, πώς οι άνθρωποι την πληγώνουν, πόσο άσκοπα
είναι όλα, πόσο κακό είναι αυτό ... Σταματήσαμε μπροστά σε έναν θάμνο από
αγκάθια και λέει: ′′
Έτσι είναι όλη η ζωή!" και πίσω από αυτόν τον θάμνο, ήταν όλος ο χώρος
της νότιας ακτής της Γαλλίας: βουνά, και υπάρχει μια πλατιά θάλασσα στη γωνία,
όλα ηλιόλουστα από τον ήλιο, όλα λάμπουν
με καλοκαιρινό φως. Και θυμάμαι όταν της είπα: ′′ Έτσι κοιτάζεις τη ζωή - μόνο μέσα
από φραγκόσυκο θάμνο, και ποτέ δεν
πέρασε από το μυαλό σου να κοιτάξεις μέσα από αυτόν τον θάμνο ή να περάσεις όλη
την απόσταση που ζεις, όλη αυτή την Αθέατη ομορφιά ". Με η ζωή ήταν έτσι:
είδε μόνο ένα φραγκόσυκο. Αλλά ποιος από εμάς δεν το κάνει αυτό με τον έναν ή
τον άλλο τρόπο;
Ο Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ Π. ΙΑΚΩΒΟΥ ΑΡΣΟΒΙΤΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ Π. ΙΑΚΩΒΟΥ ΑΡΣΟΒΙΤΣ
Ο μοναχός,και γιατρός Ιάκωβος Arsovic, στη μονή Žiii ci, πριν από τον
Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εμάς τους νεότερους
μοναχούς και αρχάριους, συχνά
προειδοποιούσε σχετικά με το γεύμα και
το ψωμί. Γι ' αυτό έλεγε συχνά:
- Παιδιά, μην και σπαταλάτε ψωμί και φαγητό. Ο Θεός μας το έδωσε ως
ευλογία, ως δώρο για υποστήριξη ζωής. Ας μην είμαστε λοιπόν αχάριστοι στο Θεό
για αυτό το Άγιο δώρο.
Καταλάβετε ότι χωρίς αυτό το ευλογημένο δώρο του Θεού δεν θα μπορούσαμε να
ζήσουμε εύκολα πόσο μάλλον περισσότερο.
- Γι ' αυτό, προσέχετε! Μην αφήνετε στο πιάτο ούτε στο τέλος του πιάτου ψίχουλα και κομμάτια ψωμιού. Ξέρετε τι είπε ο
Κύριος Χριστός στους μαθητές και στους αποστόλους του, όταν στην έρημο, με
πέντε ψωμιά και δύο ψάρια, τάισε πέντε χιλιάδες ανθρώπους, εκτός από γυναίκες
και παιδιά;
Προσέξτε, - ′′ Μαζέψτε όλα τα κομμάτια να μην πάει χαμένο τίποτα."
Γέρων Ιάκωβος Radosavljevic, Απομνημονεύματα (Αναμνήσεις)
Πατέρα, πόσο δίκαιο είναι για εμάς να καταρρεύσουμε;
Κάποτε, όταν ο Πατριάρχης Παύλος ταξίδευε με αεροπλάνο, σε πτήση στο εξωτερικό,
σημειώθηκε αναταραχή και υπήρχε πανικός μεταξύ των επιβατών, οι οποίοι πίστευαν
ότι το αεροπλάνο θα έπεφτε στον ωκεανό. Κάποιοι φώναξαν, κάποιοι ούρλιαζαν
στους αεροσυνοδούς και τον πιλότο, και ο Πατριάρχης προσευχήθηκε ήσυχα,
επαναλαμβάνοντας:
- Είναι απλό, Κύριε, είναι έτσι ακριβώς!
Οι επιβάτες δίπλα του ήταν
απογοητευμένοι από την πρόταση, οπότε φώναξαν:
- Πατέρα, πόσο δίκαιο είναι για εμάς
να καταρρεύσουμε;
Και απάντησε ευγενικά:
- Λοιπόν, έφαγα τόσα πολλά ψάρια
κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, που τώρα είναι δίκαιο για τα ψάρια να με
τρώνε!
Να αναφωνούμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας το "ΕΥΡΗΚΑΜΕ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑ"..
Να αναφωνούμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας το "ΕΥΡΗΚΑΜΕ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑ"..
Αλλά, πρέπει, να προυπάρξει το "ΕΡΧΟΥ ΚΑΙ ΙΔΕ",
να έχουμε εμπειρία ζώσα της Πίστεως...
Οταν ρώτησαν τον Οσιο Ιάκωβο ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΙΣ", μίλησε με την εμπειρία του:
" Πίστις είναι να βλέπει ο Ιάκωβος και με τα αισθητά του μάτια ,τους αγίους Αγγέλους και Αρχαγγέλους, να υπερίπτανται της Αγίας Τραπέζης , κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας"....
(Κήρυγμα του Ηγουμένου της Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ Γέροντος Γαβριήλ ,την 30/11/2020, μετά την Θεία Λειτουργία επί τη εορτή του Αποστόλου Ανδρέα, που μεταδόθηκε απευθείας από το Καθολικό της Μονής,διαδικτυακώς)
- Πες μου σε παρακαλώ, πως κατάλαβες πως ήταν Εκείνος... πως Τον ακολούθησες πρώτος...
Πες μου σε παρακαλώ, πως κατάλαβες πως ήταν Εκείνος... πως Τον ακολούθησες πρώτος...- Μου μίλησε. Και το πρόσωπο Του, έγινε πιο λαμπρό και απ' τον ήλιο, καθώς αστράφτει το απομεσήμερο, στα νερά της Γαλιλαίας...
ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΡΣΕΝΙΑ.
Λίγα γνωστά στον θορυβώδη κόσμο, η ηγουμένη Αρσενία ήταν μια από τις σπάνιες επιλεγμένες του Θεού και όχι αυτού του κόσμου, που άφησε τα πάντα και ακολούθησε τον Χριστό. Αφιέρωσε ολόκληρη την 72ετή ζωή της στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων και, όπως μια φλεγόμενη και λαμπερή λαμπάδα (Ιωάννης 5:35), αγίασε και φώτισε πολλούς με τον ζωντανό λόγο της, το παράδειγμά της και τις θαυμάσιες πράξεις της ψυχής της. Το βιβλίο περιλαμβάνει μια βιογραφία, σημειώσεις και επιστολές από τη μητέρα.
488 σελίδες
Βιογραφία και πνευματική κληρονομιά του Ιερομονάχου Ιερώνυμου. (σύνολο δύο βιβλίων) -
Έχουν περάσει 125 χρόνια από τον
ευλογημένο θάνατο του Ιερομονάχου Ιερώνυμου, ο οποίος έδειξε στους ανθρώπους
ένα υψηλό παράδειγμα ασκητισμού για τη δόξα του Θεού για τη σωτηρία πολλών -
στον Άθω, στην πατρίδα του τη Ρωσία και σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Σε αυτό το σύνολο
δύο βιβλίων, μπορείτε να βρείτε τη ζωή του αγίου και την πνευματική κληρονομιά
που άφησε.
Το πρώτο βιβλίο εκδίδει την
πνευματική κληρονομιά του Ιερομονάχου Ιερώνυμου, από την οποία αυτός ο «Κανόνας» και η
πνευματική διαθήκη του 1882 είναι οι κύριες δημιουργίες του
πρεσβύτερου-εξομολογητή, που αφέθηκε στους αδελφούς ως οδηγός διάσωσης ψυχής
για αιώνιες εποχές.
Το δεύτερο βιβλίο αποτελείται από το
πιο σημαντικό υλικό για τον ηλικιωμένο εξομολογητή. Περιέχει τη βιογραφία του Ιερομονάχου
Ιερώνυμου, στην οποία δίνεται μεγάλη
προσοχή στην ιστορία του ρωσικού μοναστηριού από τις αρχές του 19ου αιώνα έως
το 1885 και τις ιστορίες που καταγράφηκαν από τους αδελφούς σχετικά με τον
εξομολογητή του, τις μεταθανάτιες εμφανίσεις του και την προστασία του
μοναστηριού του.
1328 σελίδες.
Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ (Tyapochkin). Αδιάσπαστο Φως της Αγάπης -
Aυτό το βιβλίο αφορά τον εξομολογητή Αρχιμανδρίτη Σεραφείμ (Τιάποτκιν),
τον βοσκό της ιερής ζωής, που μας έδειξε ένα θαυμάσιο παράδειγμα της Αγάπης του
Χριστού.
Ο συγγραφέας του βιβλίου, Ιεροδιάκονος
Sophrony (Makritsky), είναι επίσης ο συντάκτης ενός βιβλίου για τον ιερό
μάρτυρα Onufriy (Gagalyuk, 1889-1938), αρχιεπίσκοπο του Kursk και Oboyansk,
ένας εξομολογητής, που μας έδειξε ένα παράδειγμα πιστού πολεμιστή του Χριστού
και ένα βιβλίο για έναν ασκητή της ευσέβειας, ο πρεσβύτερος του Ιερομονάχου John (Buzov, 1926-2002),
πνευματικός γιος και διάδοχος του Archimandrite Seraphim (Tyapochkin).
ΙΕΡΌΣ ΝΑΌΣ ΑΓΊΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΤΗΣΊΩΝ
Στην οδό Λευκωσίας 40, δυο παράλληλους δρόμους κάτω από την Πατησίων, υπάρχει ένα ιστορικό μνημείο του 16ου αιώνα μεγάλης αρχιτεκτονικής αξίας. Πρόκειται για το ναό του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος αποτελούσε το καθολικό μιας μικρής αλλά ακμάζουσας και πολυπληθούς γυναικείας μονής. Ο ναός αναστηλώθηκε το 1942, μέσα σε τρία χρόνια, από τον Αναστάσιο Ορλάνδο, παρά τα προσκόμματα που προέβαλαν οι αρχές Κατοχής. Το 1952 ο ναός αγιογραφήθηκε από τον Φώτη Κόντογλου μέσα σε εννέα μήνες.Όπως έλεγε ο ίδιος, σκοπός του ήταν να δημιουργήσει αγιογραφίες «μετά πόθου και περισσής επιμελείας, ώστε ο ναός να καταστεί πρότυπον συγχρόνου βυζαντινής αγιογραφήσεως».
Μυστικά της προσευχής.Αγιος Εφραίμ Κατουνακιωτης.
"Όταν προσεύχεσαι για ένα πρόσωπο και είναι Χάριν, δάκρυα, ειρήνη να έρχονται, είναι σαν να σου λέω ο Θεός:"Προσεύχου κι εγώ σ' ακούω". Ανοίγει δρόμος τρόπον τινά, εις την προσευχή σου, δεν βλέπεις εμπόδιο.Και όσο περισσότερο προσεύχεσαι τόσον και η ειρήνη και τα δάκρυα αυξάνουν...Αντιθέτως, ενίοτε προσευχόμενος δι' ένα πρόσωπο, αισθάνεσαι τείχος, νιώθεις θλίψιν. Δεν έρχονται δάκρυα, δεν ξέρεις τι να πεις, τα έχεις τρόπον τινά χαμένα.Είναι σαν να σου λέει ο Θεός:"Δεν σ' ακούω τώρα, Σταμάτα να προσεύχεσαι προς το παρόν, γι' αυτό το πρόσωπο".
Όταν προσευχόμουν για τον Γέροντα Νικηφόρο για τον οποίο είχα πληροφορηθεί ότι κολάστηκε, πολλή Χάρις, πολλά δάκρυα και ειρήνη.Άνοιγε ο δρόμος για την προσευχή μου.Όσο προχωρούσα, τόσο περισσότερη Χάρις και πολλά δίκτυα ήρχοντο .Παρακαλούσα τον Κύριο να ελεήσει τον Γέροντα μου.Κύριε επέλεγα, ελεημοσύνη ζητώ και όχι δικαιοσύνη, δείξε το έλεος για τον Γέροντα μου.
Προσευχόμενος για τον Νικηφόρο αντιθέτως έβλεπα τείχος εις την προσευχή μου.Εγώ εντούτοις παρά το τείχος που έβλεπα εις την προσευχή μου συνέχιζα. Τότε έλαβα ένα δυνατό "ράπισμα", ένα "πνευματικον ράπισμα", από τον Κύριο.Έκανα δύο μήνες να συνέλθω.Έστειλα κάποιον να τον παρακαλέσει να εξομολογηθεί, έγραψα κι εγώ γράμμα παρακαλώντας τον να εξομολογηθεί.Παρόμοιο τείχος αισθάνθηκα για ένα πρόσωπον που ήταν στα μάγια. Βοούσα προς τον Κύριον με δάκρυα "Ελέησον, Κύριε ελέησον, μιά σταγόνα από το αίμα που έζησες και για το πλάσμα σου αυτό".Ενώ επέμενα εις την προσευχήν μου έβλεπα φραγμό, έβλεπα τείχος..."
Από το βιβλίο : "Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης" του Γ.Κρουσταλλάκη.
Το ανωτέρω απόσπασμα είναι από επιστολή του Εφραίμ Κατουνακιώτη της 15.03.1960. Η συσχέτιση του με το κείμενο δείχνει έντονα μια ελπιδοφόρα κατάληξη για τον πατέρα Νικηφόρο και είναι ζητούμενο για όλους μας. Πόσες όμως και τι ποιότητας οι προσευχές του Αγ. Εφραίμ...
ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ ,ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ,ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΕΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ.
Εξεδήμησε εις Κύριον το Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020 ο Ηγούμενος του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίου Ιωάννου Ρώσου στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής, ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ Τσότρας. Ο ηγούμενος της Μονής κοιμήθηκε σε ηλικία 92 ετών.Ηταν ο Γερονταs Μου,Επι 40 Ετη.
Ο ταπεινός γέροντας υπήρξε μορφή της Ορθοδοξίας! Διακόνησε με διακριτικότητα το μοναστήρι του με τους 12 μοναχούς. Φειδωλός, με φώτιση Θεού και πλούσιο πνευματικό έργο στην ευρύτερη περιοχή όχι μονο της Χαλκιδικής, Αλλα και τηs Βορείου Ελλάδοs.
Ο Μακαριστόs Γέρονταs, Ηταν Ο Κτήτωρ Του Ιερού Ησυχαστηρίου και Πνευματικόs Πατέραs Αναριθμήτων Παιδιών.
Λίγο μετά την Κοιμησή Του, Ο ΠΑΤΗΡ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Από Την Ιερά ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ,Μιλάει Στο Διεθνέs Πρακτορείο Ειδήσεων,Για Τον ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ. (Τον Χαρακτήριζε η Αγάπη Και η Σιωπή του. Συνδεόταν Με Τον ΑΓΙΟ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ,Ο Οποίοs Μάλιστα Τον Είχε Προτρέψει Να Δημιουργήσει Το Ιερό Αυτό Ησυχαστήριο) Συνεχίζει Ο Πατήρ Γρηγόριοs (Με Την ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ,Ξεκίνησε Το Ιερό Ησυχαστήριο).Σήμερα Αφήνει Μιά Αδελφότητα,Ωs Ένα Σημείο Αναφοράs Για Την Ορθοδοξία,Καταλήγει Μεταξύ Αλλων Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ.
Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020
Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΡΧΕΙ.
Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΜΑ
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΡΧΕΙ
ΡΩΤΗΣΑΝΕ
μία Γερόντισσα Μοναχή:
-Αδελφή, πιστεύετε στον κορωναϊό;
-Πιστεύω
εις έναν Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα…
-Τι
δηλαδή; Ανήκετε στους αρνητές του κορωναϊού ή στους αναθεωρητές;
-Και
τι είναι ο Κορωνοϊός, το ΚΚΕ ,για να το αναθεωρήσω;
Και
βέβαια υπάρχει ο ιός αυτός ,όπως πολλοί ακόμη δεινότεροι κίνδυνοι για την ψυχή
και το σώμα μας που πρέπει να προσέξουμε.Όμως μπορεί ο κορωναϊός να
υπάρχει, μα ο Χριστός άρχει! Η πλανδημία
αυτή κάποτε θα τελειώσει μα ο Χριστός μας μένει εις τους αιώνες των αιώνων και
Αυτός είναι που θα μας κρίνει στην άλλη όχθη της ζωής και όχι ο Π.Ο.Υ ή η
Δ.Ο.Υ και τότε θα αποδειχθεί τι ΣΟΪ πιστοί στον Θεό ήμασταν.
π.Διονύσιος
Ταμπάκης
ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ...
Η Χάρις δεν δίνεται για την αξία σου...
Αλλά για την αυτογνωσία σου...
ότι δεν είσαι τίποτα
Και ότι
Ο Χριστός μας είναι το Παν!!!
Το λένε επίγνωση ...
ΠΛΗΡΗΣ ΙΕΡΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΟΥ ΜΕΓΑ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ
Ο Άγιος Φιλούμενος, κατά κόσμον Σοφοκλής Ορουντιώτης, ήταν γέννημα και θρέμμα της αγιοτόκου νήσου Κύπρου.
Γεννήθηκε στις 15 του Οκτώβρη του έτους 1913 στην ενορία του Αγίου Σάββα στη Λευκωσία. Η καταγωγή του όμως ήταν από το χωριό της επισκοπής Μόρφου, Ορούντα. Γόνος ευλαβών γονέων -του Γεωργίου και της Μαγδαληνής Χασάπη- και "υποτακτικός" της ευλογημένης γιαγιάς του Αλεξάνδρας, ο Άγιος Φιλούμενος μυήθηκε από πολύ νωρίς σ' ένα μοναχικό τυπικό ζωής. [...] (Από την έκδοση)
«ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ (ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ)
« ...Οι άνθρωποι ξέμαθαν να αγαπούν, να μοιράζονται, να βγαίνουν απ' τον εαυτό τους. Είναι ανίκανοι να αγαπήσουν και να χαρούν. Κάθε μέρα χιλιάδες γυναίκες σ' όλο τον κόσμο προσέρχονται στα μαιευτήρια, όχι για να νιώσουν τη χαρά απ' τον ερχομό στον κόσμο μιας νέας ύπαρξης, αλλά για να διακόψουν την κυοφορία μιας νέας ζωής. Ειδικά πολλά νέα κορίτσια αντιμετωπίζουν το θέμα με τέτοια ελαφρότητα και ανεμελιά, που σε κάνει να απορείς....
...Το μικρό αυτό βιβλίο γράφτηκε από ποιμαντική αγωνία και ευθύνη, με ένα σκοπό: να βοηθήσει όσες γυναίκες βρίσκονται σε αδιέξοδο. Με απλά λόγια, χωρίς επιστημονικές αναλύσεις και με αρκετά περιστατικά, επιδιώκει τουλάχιστον να προβληματίσει, να ξυπνήσει ναρκωμένες συνειδήσεις. Ίσως έτσι περιοριστεί, έστω και στο ελάχιστο, αυτή η τρομακτική γενοκτονία... » (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ (ΖΑΧΑΡΟΥ)
Όταν χωρίς συμβιβασμούς ο μοναχός βρίσκεται σε υπακοή, βιώνει πλήθος πνευματικών αλλοιώσεων· είναι πλήρης θείας αλήθειας και άφθαρτης παρακλήσεως. Η ολοτελής σταύρωσή του ελκύει την επισκοπή του Κυρίου προς αυτόν μέρα και νύχτα, καθώς ο Κύριος αναγνωρίζει στο πρόσωπο του δούλου Του συγγενικό Του πνεύμα. Παρόλο που έχει γίνει "κτηνώδης παρά τω πατρί αυτού", έκθαμβος ανακαλύπτει ότι βρίσκεται αδιάστατα στην παρουσία του Θεού. Μέσα από την αδιάκοπη παράδοσή του στο θέλημα του Γέροντά του, ο μοναχός ενοικεί στο ρεύμα του θείου θελήματος, και ως εκ τούτου, μέσα του σκηνώνει η δωρεά της Πεντηκοστής, το χάρισμα του Αγίου Πνεύματος.
Ο μοναχός που καλλιεργεί πνεύμα συντετριμμένο και υφίσταται τις αλλοιώσεις των παρακλήσεων της χάριτος, αποβαίνει υπερκόσμια εικόνα του μυστηρίου της Πεντηκοστής. Φέρει μέσα του την παρηγοριά του Αγίου Πνεύματος, που φωτίζει τον νου του και ενισχύει την καρδιά του να δράμει την οδό των εντολών του Χριστού. Όσοι εμμένουν σε τέτοιο είδος ζωής και έχουν διέλθει την αυτοεκμηδένιση ενώπιον των κριμάτων του Θεού, καθίστανται ικανοί να κράζουν με παρρησία προς τον Θεό των Πατέρων τους με τους λόγους του Ψαλμού: "Εκολλήθη τω εδάφει η ψυχή μου· ζησόν με κατά τον λόγον Σου". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΛΗΠΤΟΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΗΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ
Παρουσίαση
Ο άγιος Θεόληπτος, Μητροπολίτης Φιλαδελφείας, είναι πνευματικό ανάστημα της Εκκλησίας μας που, αν και τιμάται υπ' Αυτής ως Άγιος, εντούτοις παραμένει μέχρι των ημερών μας ελάχιστα γνωστός στο ευρύ τουλάχιστον πλήρωμά Της. Αυτό θεωρούμε ότι κατά κύριο λόγο συμβαίνει, επειδή δεν έγινε ανά τους αιώνες κάποια ολοκληρωμένη συλλογή και έρευνα του συγγραφικού έργου του από τους ορθόδοξους χριστιανούς και, μάλιστα, από τη θεολογική επιστημονική κοινότητα. Ελάχιστα μόνο τμήματα του έργου του έφερε στο φως της δημοσιότητας ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στη συλλογή του με τον τίτλο, "Φιλοκαλία των ιερών και νηπτικών Πατέρων". [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΠΟΛΥ
Ἀνέβηκα στό Ἅγιον Ὄρος καί ἐπισκέφτηκα, μετά ἀπό εὐλογία πού εἶχα ἀπό τόν γέροντά μου π. Ἰάκωβο Τσαλίκη, τόν γέροντα Παΐσιο, γιά νά τόν συμβουλευτῶ ἄν πρέπη νά γίνω μοναχός ἤ ὄχι.
Ὁ γέροντας Ἰάκωβος εὐλαβεῖτο τό γερω–Παΐσιο καί ὅταν πῆγα, μοῦ ἔδωσε νά τοῦ δώσω κάτι γιά εὐλογία, καί πρόσθεσε: ”Νά πῆς στόν γερω–Παΐσιο, ὅταν βγῆ στήν Θεσσαλονίκη, ἄς ἔλθη νά μᾶς δῆ. Ἐγώ, Γιαννάκη μου, εἶναι δύσκολο νά δῶ τόν Γέροντα, γιατί πρέπει νά περάσω βουνά, λαγκάδια, θάλασσα, πού δέν τό ἐπιτρέπει ἡ ὑγεία μου καί ἐξ ἄλλου ὁ γερω–Παΐσιος εἶναι ἅγιος, ἐγώ ἁμαρτωλός καί ἀνάξιος”. Μοῦ ἔδωσε τότε καί 5.000 δραχμές νά ἀνάψω κερί στό ἐκκλησάκι του.
Ὅταν πῆγα στό Ὄρος, συνάντησα τόν Γέροντα ἔξω ἀκριβῶς ἀπό τήν πόρτα του· μόλις μᾶς εἶδε –ἤμουν μαζί μέ κάποιο ἱερομόναχο–, μᾶς λέει: ”Βρέ, καλῶς τους, βρέ, καλῶς τους!”.
Πήραμε εὐχή καί λέει σέ μένα:
— Βρέ, τί λές; Θά σέ κάνουμε καλόγερο;
— Γέροντα, τοῦ λέω, ἔχω πρόβλημα ἀπό τούς γονεῖς μου.
— Ἄκουσε νά σοῦ πῶ, ἄφησε τούς γονεῖς νά κλάψουν ἕνα–δυό μῆνες, γιά νά μήν κλαῖς ἐσύ αἰωνίως, καί πήγαινε πρίν χάσης τόν θησαυρό (ἐννοοῦσε τόν γέροντα Ἰάκωβο, χωρίς νά τοῦ πῶ ποῦ σκεπτόμουν νά πάω γιά νά μονάσω).
— Γέροντα, ἔχετε τήν εὐχή τοῦ π. Ἰακώβου ἀπό τόν ὅσιο Δαυΐδ.
— Ἄχ, παιδί μου, αὐτοί εἶναι σήμερα οἱ ἅγιοι πού ἀγωνίζονται καί προσεύχονται ἔχοντας ταπείνωση καί ἀγάπη. Ἐγώ δέν εἶμαι ἄξιος νά δῶ αὐτόν τόν γίγαντα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά εἶναι καί μακριά πολύ γιά νά τόν συναντήσω, χρειάζεται ἀγώνας καί κόπος πολύς. Ἀλλά ὁ Θεός μᾶς ἔχει δώσει ἀγάπη καί ἐπικοινωνοῦμε πνευματικά μεταξύ μας.
Ἀφοῦ μᾶς εἶπε πολλά πνευματικά καί συμβουλές, στό τέλος τοῦ λέω:
— Γέροντα, εἶναι εὐλογημένο νά προσκυνήσω στό ἐκκλησάκι σας γιά εὐλογία;
Καί ὁ Γέροντας μοῦ λέει:
— Ὄχι, δέν χρειάζεται.
— Γέροντα, κάντε ἀγάπη, γιά εὐλογία.
— Ὄχι, παιδί μου, γιατί μπορεῖ ὁ γερω–Ἰάκωβος νά σοῦ ἔχη δώσει κανένα πεντοχίλιαρο καί μετά τί θά τό κάνω ἐγώ, πού εἶμαι καλόγερος;
Δέν μέ ἄφησε νά προσκυνήσω. Μοῦ ἔδωσε ἕνα κομποσχοινάκι καί ἕνα σταυρουδάκι νά τά δώσω στόν Γέροντα. Ὅταν ἐπέστρεψα στό Μοναστήρι, μέ δέχτηκε ὁ Γέροντας μέ χαρά. Καί τοῦ ἔδωσα τά δῶρα ἀπό τόν γέροντα Παΐσιο καί ἀμέσως μοῦ λέει: ”Τό πεντοχίλιαρο πού δέν πῆρε ὁ γέροντας Παΐσιος καί δέν σᾶς ἄφησε νά προσκυνήσετε, πάρτο δικό σου γιά τά ἔξοδα στήν Σχολή στήν Λαμία”. Ἐγώ ἔμεινα ἄναυδος.
— Γέροντα, ποῦ τό ξέρετε ἐσεῖς;
— Νά, μοῦ λέει στό αὐτί ψιθυριστά. Ἐμεῖς, παιδί μου, ἐπικοινωνοῦμε πνευματικά».
Αυτοί είναι οι τρεις μεγάλοι Άγιοι των εσχάτων του Γένους μας (εννοεί και τον Άγιο Πορφύριο), που μόχθησαν και για το δική μας σωτηρία. Ο Θεός να δώσει να μην χαθεί άδικα ο αγώνας τους για εμάς.
Από Γιάννη
ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ – «Με πίστη στον καιρό της πανδημίας» του Αρχιμ. Αστερίου Χατζηνικολάου
ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ – «Με πίστη στον καιρό της πανδημίας»
του Αρχιμ.
Αστερίου Χατζηνικολάου
Οι εκδόσεις «Ο
Σωτήρ» προχώρησαν στην κυκλοφορία ενός νέου βιβλίο του Αρχιμ. Αστερίου
Χατζηνικολάου, με τίτλο: ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ
ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ.
Το νέο βιβλίο
είναι εξαιρετικά επίκαιρο σε σχέση με την κατάσταση που βιώνουμε και δίνει
απαντήσεις σε πολλά σημαντικά ερωτήματα:
– Ποιά είναι η αιτία της παγκόσμιας πανδημίας;
– Ποιά είναι η θεραπεία της;
– Πού θα
στηρίξουμε τις ελπίδες μας για τη
διάσωσή μας;
– Ποιά αξία έχει η
υγεία μας και πως θα την
υπερασπισθούμε;
– Είναι δυνατόν να
βλάψει η μετάδοση της θείας Κοινωνίας με
τον καθιερωμένο τρόπο;
– Μπορεί να
μεταδώσει ασθένειες η προσκύνηση των
ιερών λειψάνων και των αγίων εικόνων;
– Είναι επικίνδυνο
να ασπαζόμαστε το χέρι του ιερέα;
Την καινούργια έκδοση μπορείτε να την αναζητήσετε ΕΔΩ
Σας μεταφέρουμε
ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου:
«Ο κοσμικός τρόπος
αντιλήψεως της πραγματικότητος οδήγησε πολλούς σε ασεβείς τοποθετήσεις πάνω στα
ιερότατα ζητήματα της Πίστεώς μας, προκάλεσε φόβους αδικαιολόγητους και κράτησε
αρκετούς σε απόσταση από τους ιερούς μας ναούς και τα μέσα με τα οποία
μεταδίδεται η παντοδύναμη Χάρις του Θεού. Κάποιοι ασθενείς στην πίστη
Χριστιανοί στάθηκαν με δισταγμό ακόμη και απέναντι στο ιερότατο Μυστήριο της
θείας Ευχαριστίας, το Μυστήριο των Μυστηρίων, στο οποίο οι πιστοί, κατάλληλα
προετοιμασμένοι, δεν μετέχουν απλώς της θείας Χάριτος, αλλά μεταλαμβάνουν αυτόν
τον Χαριτοδότη Κύριο, τον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, τον «ἰώμενον πάσας
τάς νόσους».
Στους δίσεκτους
καιρούς μας, που τα πάντα αμφισβητούνται και ανατρέπονται, που ο Θεός
λησμονείται, το πνεύμα χάνεται και μόνη η ύλη φαίνεται να κυριαρχεί, με
συνέπεια και ο άνθρωπος να υποβιβάζεται σ’ ένα εξελιγμένο ζώο χωρίς αιώνια
προοπτική και αξία, «ψυχή και Χριστός μας χρειάζονται», όπως έχει πει ο
ισαπόστολος και εθναπόστολος άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Είναι ανάγκη να
υπερασπισθούμε με κάθε τρόπο την αθάνατη ψυχή μας, να διεκδικήσουμε ανυποχώρητα
τα δικαιώματά της, να ικανοποιήσουμε τους πόθους και τις ανώτερες αναζητήσεις
της, προπάντων τον πόθο της λυτρώσεως και αιωνίου χαράς και ευτυχίας.
Γι’ αυτό μας
χρειάζεται ο Χριστός, ο ενανθρωπήσας Θεός, ο μόνος Σωτήρ και Λυτρωτής του
γένους των ανθρώπων. Μας χρειάζεται η Εκκλησία Του, που δεν είναι ένας
πρόσκαιρος ανθρώπινος οργανισμός, αλλά το αιώνιο, το ακατάλυτο και ιερό
καθίδρυμα της σωτηρίας, το μόνο ασφαλές καταφύγιο των ασθενών, το ιατρείο των
ψυχών και των σωμάτων, ο τόπος ο άγιος στον οποίο ο άνθρωπος συναντά τον Θεό,
καθαίρεται, φωτίζεται, αγιάζεται και αναδεικνύεται θεός κατά Χάριν.
Τη σύντομη μελέτη
μας ολοκληρώνουμε με την πεποίθηση ότι πάντοτε, ιδίως σ’ αυτή την εποχή της
παγκόσμιας συγχύσεως και αποστασίας, «ψυχή και Χριστός μας χρειάζονται».
Την καινούργια έκδοση μπορείτε να την αναζητήσετε ΕΔΩ
https://www.osotir.org/product/me-pisti-ston-kero-tis-pandimias/
