Θυμάμαι κάποτε να περπατάω με μια ηλικιωμένη, Ρωσίδα ...............

 

Θυμάμαι κάποτε να περπατάω με μια ηλικιωμένη,  Ρωσίδα και είπε τα πάντα, μιλώντας, μιλώντας μόνο για το πώς η ζωή της κυλούσε, πώς οι άνθρωποι την πληγώνουν, πόσο άσκοπα είναι όλα, πόσο κακό είναι αυτό ... Σταματήσαμε μπροστά σε έναν θάμνο από αγκάθια και λέει: ′′

 

Έτσι είναι όλη η ζωή!" και πίσω από αυτόν τον θάμνο, ήταν όλος ο χώρος της νότιας ακτής της Γαλλίας: βουνά, και υπάρχει μια πλατιά θάλασσα στη γωνία, όλα ηλιόλουστα από  τον ήλιο, όλα λάμπουν με καλοκαιρινό φως. Και θυμάμαι όταν της είπα: ′′ Έτσι κοιτάζεις τη ζωή - μόνο μέσα από  φραγκόσυκο θάμνο, και ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό σου να κοιτάξεις μέσα από αυτόν τον θάμνο ή να περάσεις όλη την απόσταση που ζεις, όλη αυτή την Αθέατη ομορφιά ". Με η ζωή ήταν έτσι: είδε μόνο ένα φραγκόσυκο. Αλλά ποιος από εμάς δεν το κάνει αυτό με τον έναν ή τον άλλο τρόπο;

 

Ο Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ