Κατά τις τελευταίες ημέρες της Κωνσταντινούπολης πριν από την Άλωση, κάποια παράξενα σημεία καταγράφηκαν ιστορικώς τα οποία πολλοί από τους αυτόπτες μάρτυρες, τα θεώρησαν σημάδι πως έφτανε το τέλος...
Σύμφωνα με τον Κριτόβουλο στις 25 Μαΐου, στην μεγάλη "πάνδημη λιτανεία" της εικόνας της Παναγίας της Οδηγήτριας, εκείνη γλίστρησε από την θήκη της, πέφτοντας στις λάσπες και μια παράξενη αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να ξανασηκωθεί. Επιπροσθέτως μετά από λίγο ξεκίνησε μια καταιγίδα δυνατή και η ατμόσφαιρα παραδόθηκε στο ανελέητο το σκότος.
Μια παντελώς άκαιρη μερική έκλειψη σελήνης σημειώθηκε το βράδυ της 22 Μαΐου 1453 την οποία αναφέρει και ο Βενετός Μπάρμπαρο που ήταν βέβαια παρών και επιβεβαιώνεται επίσης από τα αστρονομικά στοιχεία της NASA καθώς λέγεται. Ενώ το φεγγάρι ανέβαινε, αντί για χρυσαφένιος κύκλος, εκείνο έδειχνε μόλις ολίγων ημερών, βυθίζοντας στο σκοτάδι την Βασιλεύουσα και προκαλώντας τρόμο, θυμίζοντας στους γηραιότερους μια προφητεία ότι “η Πόλη δεν θα πέσει όσο το φεγγάρι βρίσκεται στον ουρανό”.
Οι Οθωμανοί από την πλευρά τους, αναγνωρίζοντας το ως "μισοφέγγαρο" πανηγύρισαν ιδιαιτέρως το γεγονός αυτό.
Επίσης, μία παράξενη λάμψη έκανε την εμφάνισή της στον τρούλο της Αγιάς Σοφιάς σχεδόν για όλες τις τελευταίες νύχτες. Ο αυτόπτης μάρτυς Νέστωρ Ισκαντέρ το περιγράφει σαν φλόγα που τύλιξε την σκέπη του Ναού για αρκετή ώρα, μέχρι που τελικά ανήλθε στον ουρανό.
Ενώ ο Φραντζής αναφέρει: "Φως αστράπτον, καταβαίνον εξ ουρανού και δι' όλης της νυκτός έσκεπεν αυτής".
Όσο για την μεγάλη ομίχλη της 26ης Μαΐου αναφέρει ο διαπρεπής ιστορικός Στίβεν Ράνσιμαν: «Την επομένη (26/5), σα να μην ήταν αρκετοί τέτοιοι οιωνοί, ολόκληρη η πόλη σκεπάστηκε από πυκνή ομίχλη, ένα φαινόμενο άγνωστο σ' εκείνες τις περιοχές το μήνα Μάιο. Η Θεία Παρουσία καλυπτόταν με σύννεφα για να αποκρύψει την αποχώρησή της από την Πόλη...»
erimitic (facebook/ instagram/ you tube/ viber)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.