Ο Μαμόνοβ που πολεμούσε την οργή του, έγραφε:

 

Ο Μαμόνοβ που πολεμούσε την οργή του, έγραφε:

 

«Μια φορά τα πάντα μου ήταν κάπως. Πηγαίνω σπίτι και εκεί βλέπω ένα καινούργιο γάτο ατημέλητο. Τον είχε συμμαζέψει η γυναίκα μου. Σκέφτηκα, πόσο άμυαλη: εμείς είμαστε 9 άτομα και εκείνη φέρνει και άλλους. Ο γάτος τσουπ στο τραπέζι. Ε, το παρατράβηξες! Τον χτύπησα. Αμέσως, τον λυπήθηκα. Έσκυψα να τον χαϊδέψω: πετσί και κόκαλο, μάλλον, οι παραθεριστές τον εγκατέλειψαν. Είχε πεινάσει. Παραλίγο να κλάψω.

 

Ο Αββάς Αμμούν είπε: πέρασα στη σκήτη 14 χρόνια, προσευχόμενος στον Θεό μέρα και νύχτα για να μου χαρίσει τη νίκη ενάντια στην οργή».