«ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΑΓΑΠΕΣ, ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ»!

 

     «Ψεύτικες αγάπες – αληθινές καταστροφές!», είχα πει με κάθε έμφαση σε μια ψυχή πριν από μια τετραετία περίπου. Τα πιο πρόσφατα στυγερά εγκλήματα που έγιναν στο όνομα μιας πραγματικά κάλπικης αγάπης ή μιας «κακιάς στιγμής», είτε στα Γλυκά Νερά είτε στη Φολέγανδρο είτε όπου αλλού, εμένα προσωπικά με κάνουν να ξαναπώ το ίδιο ακριβώς, χωρίς να ηθικολογώ καθόλου. Αν η αγάπη μας δεν έχει αλήθεια, τότε η ζωή γίνεται αβίωτη και ανυπόφορη, γίνεται μια κόλαση που είναι μόνιμα το μαύρο λαχείο μας. Όσο αγαπάμε εικονικά, τόσο η ζωή μάς απωθεί και μας εκδικείται. Ατσαλάκωτοι, αρωματισμένοι, ελεεινοί νάρκισσοι, φρικτοί παραμυθάδες, χύμα άνθρωποι, ανεύθυνοι τύποι, δίχως κανένα εμβιωμένο ιδανικό μέσα μας, τα καταφέρνουμε και γινόμαστε πιστευτοί για να περνάμε στο ντούκου το άσπονδο μίσος που κουβαλάμε μέσα μας τάχα σαν αγάπη ατελείωτη και σαγηνευτική. Και εδώ είναι που αρχίζει ο εφιάλτης. Κλείνει η πόρτα κι έρχεται μπροστά μας ο πόνος, η αποξένωση, μια έρημος, μια μοναξιά, μια βία, μια πονηρία, ένας θανάσιμος κλοιός, μια θανατηφόρα πράξη. Όλοι οι γονείς, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι γνωστοί θα απορούν και θα εξίστανται. Αλλά εμείς μέσα μας θα ξέρουμε το «γιατί» και το «διότι». Τα κενά που αναπτυχθήκανε με τη δική μας υπαιτιότητα ή κληρονομικότητα θα μας κατατρύχουν συνεχώς. Η επιθετικότητα σε όλα έχει γίνει η σκιά του είναι μας κι εμείς στέκουμε απροβλημάτιστοι και αδρανείς. Πρέπει να αλλάξουμε, αλλά πόσο αλλάζει ο αδιάφορος και ο αμελής άνθρωπος; Αν δεν είμαστε αληθινοί με την αγάπη, αν δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι αγάπη, ήδη από την ενδομήτρια αύξησή μας, τότε η ζωή δεν (θα) μας αξίζει, γιατί όλα της τα αγαθά και τα δώρα τα έχουμε διαστρεβλώσει, τα έχουμε ποδοπατήσει, τα έχουμε ακυρώσει προ πολλού. Μην αγαπάτε, αγωνιστείτε να μην αγαπάτε ποτέ, ή όσο γίνεται και πιο λίγο, εικονικά, φανταστικά, ατομικά, εγωπαθητικά, εξωτερικά. Αν η αγάπη δεν αγκαλιάσει τη δύναμη της κατανόησης, της υπομονής και της θυσίας, θα γίνει η δική μας τραγική παγίδα μέσα στην οποία θα πέφτουμε τελείως δικαιολογημένα και εύλογα. Θέλει να έχουμε μέσα μας εγχαραγμένα βαθειά τα πρότυπα και τα βιώματα της αγάπης ώστε να μπορούμε να αγαπάμε ειλικρινά και να αγαπηθούμε επάξια. «Ψεύτικες αγάπες – αληθινές καταστροφές!», να το θυμάστε αυτό, αδιάφοροι και σκληροί άνδρες, χαύνες και εύπιστες γυναίκες. «Ψεύτικες αγάπες – αληθινές καταστροφές»! Όχι, άλλες γυναικοκτονίες! Για να πάμε μπροστά κι όχι να βαδίζουμε οπισθοχωρώντας.

Με αγάπη Χριστού, π.Δαμιανός.