Ο Κενυάτης δρομέας Abel Mutai ήταν μόνο λίγα μέτρα από τη γραμμή του τερματισμού, αλλά μπερδεύτηκε με τις πινακίδες και σταμάτησε, νομίζοντας ότι είχε τελειώσει τον αγώνα.
Ο Ισπανός Ivan Fernandez, ήταν ακριβώς πίσω του και, συνειδητοποιώντας τι συνέβαινε, άρχισε να φωνάζει στον Κενυάτη για να συνεχίσει να τρέχει.
Ο Μουτάι δεν ήξερε ισπανικά και δεν καταλάβαινε. Συνειδητοποιώντας τι συνέβαινε, ο Φερνάντεζ ώθησε τον Μουτάι στη νίκη.
Ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Ιβάν: «Γιατί το έκανες αυτό;»
Ο Ιβάν απάντησε: «Το όνειρό μου είναι ότι μια μέρα μπορούμε να έχουμε κάποιου είδους κοινοτική ζωή όπου πιέζουμε τους εαυτούς μας και επίσης τους άλλους να κερδίσουν».
Ο ρεπόρτερ επέμεινε «μα γιατί άφησες τον Κενυάτη να κερδίσει;»
Απάντησε ο Ιβάν «Μα, δεν τον άφησα να κερδίσει, θα κέρδιζε. Ο αγώνας ήταν δικός του».
«Μα θα μπορούσες να νικήσεις!» του ξαναλέει ο δημοσιογράφος.
Ο Ιβάν τον κοίταξε και του απάντησε:
«Αλλά ποιο θα ήταν το αξίωμα της νίκης μου; Ποια θα ήταν η τιμή αυτού του μεταλλίου; Τι θα σκεφτόταν η μητέρα μου γι' αυτό;»
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.