Στο σημερινό ευαγγέλιο ακούσαμε την θεραπεία ενός παραλύτου που τον πήγαν ‘’σηκωτό’’ τέσσερις συνάνθρωποι στον Χριστό….

Στο σημερινό ευαγγέλιο 

ακούσαμε την θεραπεία ενός παραλύτου

που τον πήγαν ‘’σηκωτό’’ 

τέσσερις συνάνθρωποι στον Χριστό….

Για φαντάσου την εικόνα….

Δεν είναι ότι τον σήκωσαν απλά,

κουβάλησαν με την καρδιά τους

το «σταυρό» του άλλου 

όπως έκανε και Εκείνος στον Γολγοθά…

Γι΄ αυτό Τον είλκυσε η θυσιαστική αγάπη τους

και απλόχερα σκόρπησε την ίαση

στον ταλαίπωρο άνθρωπο….

Πως αλλιώς λέγεται 

αυτή η θυσιαστική αγάπη;

Φιλότιμο….

Είναι όταν δεν στο ζητάει ο άλλος….

Είναι όταν δεν του το χρωστάς…..

Κάνεις το καλό και συνάμα το ξεχνάς….

Δύσκολες καταστάσεις σήμερα…..

Πώς να μας βγει η καλοσύνη

όταν στην καθημερινότητά

επικρατεί μέσα μας 

ένα κλίμα διαρκούς έντασης;

Όταν πολύ απλά 

βλέπεις ότι στην διασταύρωση

περιμένει ο άλλος τόοοση ώρα

και λες μέσα σου

θα τον αφήσει ο επόμενος 

από εμένα…..

Όταν βαριέσαι

να πετάξεις τη σακούλα 

με σκουπίδια σου μέσα στον κάδο….

Όταν φαντάζει στο μυαλό σου

άθλος το να μην αφήσεις όπου να' ναι

το καρότσι από το σούπερ μαρκετ.....

''Σιγά το πράγμα'' ,

''Δεν πειράζει'' είναι 

 δύο ψίθυροι που έρχονται 

 να σε ναρκώσουν , να σε νεκρώσουν.....

Φιλότιμο-θυσιαστική αγάπη είναι όταν 

ο νεαρός στο σούπερ μάρκετ

έδωσε την σειρά του σε μια μάνα

προφασιζόμενος ότι ξέχασε

να πάρει κάτι…...

Φιλότιμο-θυσιαστική αγάπη είναι όταν

μπαίνεις στην εκκλησία 

και κει που ανάβεις ένα κεράκι για τους δικούς 

ανάβεις και ένα ακόμα για κείνον 

το συνάνθρωπο σου που έχει προβλήματα…… 

εκεί που πας κι ακουμπάς το κεφαλάκι σου 

στην εικόνα του Αγίου που ευλαβείσαι 

για να του πεις ένα ευχαριστώ 

να μην το πάρεις αμέσως 

αλλά να ψελλίσεις από την καρδιά σου 

και ένα σε παρακαλώ για κείνον 

τον συνάνθρωπο σου 

που αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία….

Κι ας μη στο ζήτησε ποτέ….. 

Κι ας μη του το χρωστάς….

Κι ας μη το γνωρίζει….

Έτσι απλά επειδή το νοιώθει

η ψυχούλα σου….

Σαν εκείνο το παλικάρι

που φέρνει την ανήμπορή γιαγιά

με το αμάξι στην εκκλησία 

και μετά την πάει και μια βόλτα 

έτσι να δει λίγο θάλασσα

 (κι ας μη του ζήτησε ποτέ)….

Δίπλα μας υπάρχουν 

τόσες ευγενικές ψυχές

που σηκώνουν φιλότιμα

την δυσκολία του άλλου

και σαν τους ξετρυπώσεις λίγο

χάνονται, κρύβονται

στην ευλογημένη σκιά

της σαλότητας….

Αυτή η θυσιαστική αγάπη 

είναι που συγκινεί, σκλαβώνει τον Χριστό μας

και βλέπεις να σε πλημμυρίζει 

με υπέροχα βιώματα….. 

είναι η Χάρη Του

και αυτή είναι που

χορταίνει την ψυχή

και δεν επιζητά κανένα κούφιο ''μπράβο''....

 

Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.