Εκοιμήθη ο διά Χριστόν σαλός Σιναΐτης μοναχός Ιωάννης

 

 

Αναχώρησε διά τα άνω σκηνώματα νοσήσας επ’ ολίγας ημέρας ο διά Χριστόν σαλός π. Ιωάννης Αλειφέρης, σιναΐτης μοναχός της θεοβαδίστου Μονής της Αγίας Αικατερίνης (+19.10.2021).

 

Με καταγωγή από την περιοχή της Νεάπολης (Βάτικα) της Λακωνίας ο π. Ιωάννης ενετάχθη στην μοναστική αδελφότητα του όρους Σινά και υπηρέτησε ως εκκλησάρης επί πολλά έτη.

 

Αξιώθηκε το σπάνιο χάρισμα της διά Χριστόν σαλότητος, το οποίο και διαφύλαξε ως κόρην οφθαλμού εμφανιζόμενος στους ανθρώπους ως ένας δήθεν όντως σαλός κατά κόσμον και ουχί διά Χριστόν.

 

Απλούς, ατημέλητος και πάντοτε σιωπηλός, ομιλούσε μόνον εάν ερωτάτο και τούτο σχεδόν μονολεκτικώς, αποφεύγοντας να συμμετάσχει σε παντός είδους συζητήσεις.

 

Διακρινόταν για την φιλανθρωπία του, διαδίδοντας ό, τι έφτανε στα χέρια του, τρόφιμα ή άλλα τινα, ενώ την οικονομική αποζημίωση που ελάμβανε την εμοίραζε ολόκληρη εις τους αγαπημένους του φτωχούς βεδουίνους.

 

Κάποτε, που είχε μία σοβαρή δερματική νόσο και ένας προσκυνητής του έφερε από το εξωτερικό μία σπάνια αλοιφή, την επαύριο την είδε στα χέρια του θυρωρού της Μονής που έπασχε από την ίδια ασθένεια!

 

Οι Βεδουίνοι της περιοχής πίστευαν ότι είναι άγιος, γι αυτό και συχνά τον ρωτούσαν για την ζωή τους, ο δε ευλογημένος γέροντας απέφευγε μεν να απαντήσει για να μην φανεί το χάρισμα, αλλά άλλες φορές όμως που επέμεναν μετά φορτικότητος έδιδε την λύση ή την πληροφόρηση.

 

Είχε την συνεχή προσευχή, γι’ αυτό και τον έβλεπαν να περιπατεί προσευχόμενος, είτε συνομιλώντας με τον Θεό είτε απαγγέλλοντας το ψαλτήριο, που ήξερε από στήθους, ενώ οσάκις τον επλησίαζε κανείς αλλοίωνε την φωνή του ή έλεγε ασυναρτησίες για να μη φανεί ότι όντως προσεύχεται.

 

Μίαν φοράν παρεκάλεσαν οι πατέρες έναν ιερομόναχο προσκυνητή να παραμείνει για την εορτή του Τιμίου Σταυρού, αν και δεν υπήρχε συγκοινωνία τις επόμενες ημέρες και αυτός πιεζόμενος εδέχθη.

 

Ευρισκόμενος όμως εν αγωνία κατά την διάρκεια της αγρυπνίας, τον πλησιάζει ο π. Ιωάννης και του λέγει Πάτερ, αύριο είναι του Σταυρού και στις 2 η ώρα μετά μεσημβρίας θα φύγεις!».

 

Και όντως όλως εκτάκτως επέστρεψε το αυτοκίνητο της Μονής και εν συνεχεία τον κατέβασε εις την πρωτεύουσα της Αιγύπτου, το Κάιρο, περνώντας την πύλη της Μονής ακριβώς στις 2μμ!

 

Αγιορείτες πατέρες, αλλά και άλλοι ιερωμένοι ασκητές με πνευματική ζωή συνέβη να εκπλαγούν από την εσωτερική θεά του ατημέλητου π. Ιωάννου και να θαυμάσουν ερωτώντας «πώς εσείς έχετε ανάμεσά σας ένα τέτοιον άνθρωπο», προφανώς βλέποντας τον θείο φως, που τον περιέβαλλε…  

 

Ας ευχαριστήσωμεν αδελφοί τον πανάγαθον Θεόν, ο οποίος ευδόκησε να έχουμε κοντά μας τον π. Ιωάννην που όντως είχε το χάρισμα της διά Χριστόν σαλότητος, σε μία εποχή γενικευμένης υποκρισίας, αποτελώντας για μας τον καθρέφτη και την εικόνα ενός άλλου κόσμου που διασώζεται πέραν από τα συνήθη τυπικά ηθικά σχήματα.

 

Άλλωστε η διά Χριστόν σαλότητα εμφανίζεται κυρίως σε εποχές και σε περιοχές έντονης εκκοσμίκευσης και κοινωνικής υποκρισίας διά να διδάξει την ουσία της πίστεως που την εκφράζει το ευαγγελικό «Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν·»(Ματθ. 11, 29).