Παραβολή τα καρφιά.

 

Κάποτε υπήρχε ένα μικρό αγόρι που είχε πολύ άσχημη συμπεριφορά. Μια μέρα λοιπόν, ο πατέρας του, αποφάσισε να του δώσει μια τσάντα με καρφιά και του είπε πως, κάθε φορά που το αγόρι έχανε την ψυχραιμία του, έπρεπε να βγαίνει έξω στην αυλή και να καρφώνει ένα καρφί στον φράχτη.

Την πρώτη μέρα το αγόρι κάρφωσε 37 καρφιά.

Τις επόμενες ημέρες άρχισε σταδιακά να ελέγχει την ψυχραιμία του και μέσα στις επόμενες εβδομάδες, ο αριθμός των καρφιών μειώθηκε σιγά σιγά.

   Με τον καιρό, ανακάλυψε ότι ήταν πιο εύκολο να ελέγξει τους τρόπους του παρά να βαράει με το σφυρί τα καρφιά πάνω στον φράχτη. Τελικά, ήρθε μια μέρα που το αγόρι κατάφερε και δεν έχανε καθόλου την ψυχραιμία του. Είπε λοιπόν στον πατέρα του τα καλά νέα και ο πατέρας πρότεινε τώρα στο αγόρι να βγάζει από ένα καρφί τις μέρες που δεν έχανε τον έλεγχο.

  Οι μέρες περνούσαν και το νεαρό αγόρι ανακοίνωσε στον πατέρα του ότι κατάφερε και ξεκάρφωσε όλα τα καρφιά που είχε βάλει. Τότε ο πατέρας έπιασε τον γιο από το χέρι και τον πήγε μπροστά στον φράχτη.

 - Μπράβο, γιε μου! Έλα τώρα πιο κοντά, … βλέπεις όλες αυτές εδώ τις τρύπες που άνοιξες πάνω στα ξύλα; Ο φράχτης μας γιε μου δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος! Όταν χάνεις λοιπόν την ψυχραιμία σου να θυμάσαι πως, αυτά που θα κάνεις ή που θα πεις με θυμό, θα αφήσουν πάνω στους άλλους ένα σημάδι, … όπως αυτά εδώ. Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και μετά, μετανιωμένος να το βγάλεις. Μετά όμως, δεν θα έχει σχεδόν καμιά σημασία πόσες φορές θα του ζητήσεις συγγνώμη, … η πληγή που θα του έχεις ανοίξει θα παραμένει πάντοτε εκεί!

   

   Ας ελέγχουμε τον θυμό μας αδελφοί μου και για να μην αμαρτάνουμε αλλά καί για να μην λέμε πράγματα πάνω στα νεύρα μας τα οποία μπορεί αργότερα να μετανιώσουμε. Ας είμαστε πολύ προσεκτικοί και ας έχουμε πάντοτε στο νου πως δεν πρέπει να ανοίγουμε πληγές τις οποίες δεν μπορούμε να επουλώσουμε!

Once upon a time there was a little boy who had a very bad behavior. One day, his father decided to give him a bag filled with nails and told him that every time the little boy loses his temper, he had to go outside the yard and nail one of those nails on the fence.

On the first day the boy nailed 37 nails.

In the following days he gradually began to control his anger and in the following weeks, the number of nails gradually decreased.

   In time, he discovered that it was so much easier to control his ways than to hammer nails onto the fence. Finally, a day came when the boy did not lose his temper at all. So he went and told his father the news and the father now suggested to the boy to pull out a nail on the days that he’ll manage and not lose control.

  Many days passed and the young boy announced to his father that he had succeeded and took off the wooden fence all those nails he once nailed on. Then the father took the son by the hand and led him outside in front of the fence.

 - Well done, my son! Come closer now, … do you see all these holes you made on the wood? Our fence my son will never be the same! So when you lose your temper, remember that what you do or say out of anger will leave a scar on the others, … like those ones right here. You can stab a person with a knife and then, with regret, pull it out. But “then” it will hardly matter how many times you apologize to the person,… the wound you have inflicted on them will always remain there!

   

   Let us control our anger, my brothers and sisters, so that we do not sin but also so that we do not say things that later we may deeply regret. Let us be very careful and always think twice before we create a wound that we we can not heal to our fellow people!