Οι ακρίτες...

Μου είπαν πως το θέμα αυτού του έργου που εξέθεσα εχθές δεν σχετίζεται ούτε με το 21 ούτε με την Τουρκοκρατία. Εικονίζει όμως την γέννηση του αρχαιότερου ιστορικά τεκμηριωμένου Δημοτικού Ακριτικού Τραγουδιού. (838 μΧ)  Και σαν τέτοιο όχι μόνο σχετίζεται αλλά έχει γεννήσει το 21 και τα Κλέφτικα.

Το Αμόριο (Ἀμόριον) ήταν η πρωτεύουσα και φρούριο του Θέματος των Ανατολικών, μέχρι τη θρυλική άλωσή του από τους Άραβες το 838, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αββασίδη χαλίφη της Βαγδάτης και Σαμάρας Αλ - Μοτασίμ. Ιδιαίτερη πατρίδα του αυτοκράτορα Θεοφίλου, αλλά και του Αίσωπου καταστράφηκε από το στρατό του χαλίφη, ως αντίποινα για την καταστροφή από το βυζαντινό στρατό της δικής του ιδιαίτερης πατρίδας, της Ζάπετρας (η Σωζόπετρα της Β. Συρίας). Κατά τη διάρκεια της άλωσης του Αμορίου το 838, αιχμαλωτίστηκαν και 42 βυζαντινοί αξιωματικοί και στρατιώτες, οι οποίοι θανατώθηκαν τελικά, επειδή αρνήθηκαν να απαρνηθούν τη χριστιανική τους πίστη το 842. Τιμώνται ως μάρτυρες από την Ορθόδοξη Εκκλησία και η μνήμη τους γιορτάζεται στις 6 Μαρτίου.

Η Αλωση της πόλης γέννησε τα αρχαιότερα ακριτικά τραγούδια που γνωρίζουμε, αυτά του κύκλου του Α-ρ-μούρη, όπου ένας μυθικός νεαρός εκδικητής απελευθερώνει τον αιχμάλωτο πατέρα του (κέντρο) περνώντας τον πλημμυρισμένο Ευφράτη με την βοήθεια ενός Αγγέλου, (επάνω) αφού εξοντώσει μια στρατιά Σαρακηνών.

Μιά σειρά από άλλες λεπτομέρειες του Ακριτικού τραγουδιού αλλά και του μαρτυρίου των αγίων  εικονίζονται στο έργο (Η εκτέλεσή τους από μαύρους δούλους και όχι ντόπιους Μουσουλμάνους στις όχθες του Ευφράτη (κάτω αριστερά) και όχι στο Αμόριο, το οποίο όμως εικονίζεται στο κέντρο..., κ.α.)