ΠΟΙΟΣ ΕΊΠΕ ΤΕΛΙΚΆ ΤΟ ΌΧΙ ΤΗΝ 28 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ ΤΟΥ 1940; Ο ΒΑΣΙΛΌΦΡΩΝ ΔΙΚΤΆΤΟΡΑΣ, ΤΗΣ 4 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ ΤΟΥ 1936, Ο ΙΩΆΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΆΣ; Ο ΥΠΟΤΙΘΈΜΕΝΟΣ ΕΝ ΜΈΡΕΙ, ΚΟΙΜΏΜΕΝΟΣ ΕΚΕΊΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΉ ΟΜΩΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΌΣ ΛΑΌΣ; Ή ΜΉΠΩΣ Ο ΕΝΕΡΓΌΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΌΣ ΤΗΣ ΣΎΜΜΑΧΗΣ ΧΏΡΑΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΊΑΣ Ο ΟΎΙΝΣΤΩΛ ΤΣΏΡΤΣΙΛ;

ΠΟΙΟΣ ΕΊΠΕ ΤΕΛΙΚΆ ΤΟ ΌΧΙ ΤΗΝ 28 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ ΤΟΥ 1940; Ο ΒΑΣΙΛΌΦΡΩΝ ΔΙΚΤΆΤΟΡΑΣ, ΤΗΣ 4 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ ΤΟΥ 1936, Ο ΙΩΆΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΆΣ; Ο ΥΠΟΤΙΘΈΜΕΝΟΣ ΕΝ ΜΈΡΕΙ, ΚΟΙΜΏΜΕΝΟΣ ΕΚΕΊΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΉ ΟΜΩΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΌΣ ΛΑΌΣ; Ή ΜΉΠΩΣ Ο ΕΝΕΡΓΌΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΌΣ ΤΗΣ ΣΎΜΜΑΧΗΣ ΧΏΡΑΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΊΑΣ Ο ΟΎΙΝΣΤΩΛ ΤΣΏΡΤΣΙΛ;

Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.com.

 

Εκ μέρους της Ρωμαίικης Συνείδησης Αφύπνισης Κουφαλίων και εν γένει όλου του ενιαίου ευρύτερου Δήμου Χαλκηδόνας, ως Δήμος Αγίων και Δήμος Ηρώων. Διότι κατ΄αυτήν την άτυπη ονομασία, ερασιτεχνικώς κινούμενοι βεβαίως, μας αρέσει να δραστηριοποιούμαστε και εν γένει να προσδιοριζόμαστε εν πολλοίς, από το ημέτερο τοπικό μας blog ονόματι tamystikatoubaltou.blogspot.com. Εν ολίγοις θεωρούμε εμφανώς ανεπιφύλακτα, δια της σαφώς χάραξης, εν μέρει της διορατικής και οραματικής ρεαλιστικής πολιτικής μας, ότι ως μονόδρομος αναγκαστικής πλεύσης, θέλοντας και μη. Εν γένει ο τόπος μας, ο ενιαίος Δήμος Χαλκηδόνας, με τους 33.000 δημότες που τον απαρτίζουν και τα 17 εν συνόλω χωριά που τον αποτελούν, θα εξέλθει επιτέλους κάποτε, έστω και πάρα πολύ ετεροχρονισμένα, από το χθες, τον στείρο και άγονο τοπικισμό, της αφάνειας και της απομόνωσης του περιθωρίου, που όλα αυτά τα χρόνια κυλιέται αλγεινώς. Εν συνεχεία και δεν τολμάει να πατήσει άνθρωπος ξένος στα χωριά μας, αφενός μεν, και ας σε καθημερινή βάση, χιλιάδες αυτοκίνητα διασχίζουν τον ενιαίο Δήμο Χαλκηδόνας, δια μέσω της κεντρικής οδικής κομβικής αρτηρίας, της Παλαιάς Εθνικής Οδού, Θεσσαλονίκης Αθηνών Βεροίας και Εδέσσης. Αφετέρου δε, μόνο εάν καταφέρουμε και προβάλλουμε, αναδεικνύοντας εν πολλοίς, τους Αγίους και τους Ήρωες του τόπου μας, αλλά και της ευρύτερης πέριξ παρακείμενης περιοχής μας, των όμορων Δήμων, που στην κυριολεξία σφύζουν και μας παρακαλούνε να τους αναδείξουμε και εν γένει να τους προβάλλουμε, προωθώντας τους εν πολλοίς. Εκ νέου εναργώς κινούμενοι εν μέρει, Θεολογικά υπερβατικά, δια της εμφανέστατης εποικοδομητικής ανατροπής της αναπτύξεως, καθώς θα επέλθει, ατύπως βεβαίως, ως μία σύγχρονη συγκεντρωτική, Άγια Θεόπνευστη Φιλοκαλία, της Βίβλου, των Αγίων Πατέρων Νηπτικών Κολλύβάδων του 18 αιώνος. Επειδή οι Άγιοι Θεοφώτιστοι Πατέρες Κολλυβάδες, ως προεπαναστατικό Πνευματικό κατά βάση κίνημα, με Πνευματικό Καθοδηγητή, μπουρλοτιέρη των αδούλωτων ψυχών, για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία. Ως εκ τούτου μέσα στην πιο μαύρη και κατάμαυρη περίοδο, της σκοτεινής σκλαβιάς, δια της Μουσουλμανικής Τουρκικής θηριωδίας, ώστε να μην εξισλαμίζεται ευκόλως ο ραγιάς και να μάθει επιτέλους έστω και πάρα πολύ καθυστερημένα, με αντορθόδοξο τρόπο, τα γράμματα του Θεού, την αμώμητο πίστη του, εις την Αγία Ορθόδοξη Θεολογία της Παραδόσεως, στο λεγόμενο Κρυφό σχολειό. Εκ νέου τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό 1714-1779, και συνεχιστές του, τους Αγίους Νικόδημο τον Αγιορείτη 1749-1809, τον Άγιο Μακάριο τον Νοταρά, πρώην Επίσκοπο Κορίνθου, τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο και ου το καθεξής. Εν τούτοις κατόρθωσαν και συγκέντρωσαν 36 Αγίους Θεοφώτιστους Πατέρες, των Θεολογικών τους συγγραμμάτων, από τον 4 αιώνα μέχρι τον 15 αιώνα.

 

Εν ολίγοις ότι καλύτερο υπήρχε και διέθετε, σε Άγιο Πνευματικό Θεολογικό επίπεδο των συγγραμμάτων, σε ένα βιβλίο, στην λεγόμενη Φιλοκαλία των Αγίων Πατέρων Νηπτικών και το εξέδωσαν το 1785 στην απόμακρη Βενετία. Επιπροσθέτως μοιράζοντας το μυστικά, στα κρυφά, σπίτι, σπίτι, με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής, ώστε να μην εξισλαμίζεται ευκόλως ο ραγιάς. Εν τω μεταξύ και να αρχίσει να μαθαίνει επιτέλους, έστω και πάρα πολύ ετεροχρονισμένα, την πατροπαράδοτη ανόθευτη, Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη των Αγίων Πατέρων του, με απώτερο σκοπό, να καταφέρει να σηκώσει κάποτε, επιτέλους αξιοπρεπώς Επανάσταση, κυρίως Πνευματικής φύσεως, εναντίον των εχθρικών βίαιων Μουσουλμάνων Τούρκων κατακτητών. Διότι πλέον θα είχε μέσα του ενδομύχως κατασταλάξει, βαθιά αναγνωρισμένο ριζωμένο, το Ορθόδοξο Θεολογικό του Πιστεύω, της Πίστεως. Επομένως και εμείς εν μέρει, ατύπως βεβαίως, ερασιτεχνικώς κινούμενοι, ονειρευόμαστε και ευελπιστούμε επιθυμούμενοι, να τους μιμηθούμε εμφανώς υπερβατικά, στα ένθεα ακομμάτιστα πρότυπα, της γενικής και συλλογικής φιλοπατρίας του εμείς, σε πάρα πολύ μικρής εμβέλειας κλίμακος. Ως εκ τούτου για να προβάλουμε και να καταφέρουμε να αναδείξουμε συγκεντρώνοντας, όλους τους Αγίους και τους Ήρωες, της γενικής και συλλογικής ακομμάτιστης Πατρίδας του εμείς, ιδίως φέτος, που συμπληρώνονται επετειακά, συμβολικώς πάντοτε τα 200 χρόνια, από την Εθνική μας Παλιγγενεσία, της Επαναστάσεως του 1821-2021. Εν αντιθέσει όμως ο επίσημος εκλεγμένος Δήμος Χαλκηδόνας, ακολουθούμενος κατά πόδας αλγεινώς, από όλο το υπόλοιπο Δημοτικό Συμβούλιο, μηδενός εξαιρουμένου, εις την αδράνεια της αδιαφορίας ως είθισται. Εν γένει πολύ κατώτεροι του αναμενόμενου, δια των περιστάσεων των προσδοκιών μας, συν τοις άλλης και με όλους τους τοπικούς, πέριξ εμπλεκόμενους πολιτικούς, ανθρώπους των γραμμάτων. Εν προκειμένω που υποτίθεται δραστηριοποιούνται για την προστασία της αρτιμέλειας της Παιδείας, εντελώς υποτονικά αδιάφοροι ως είθισται, ανενεργοί και αδρανείς εν πολλοίς, στο μέγιστο βαθμό του παραλόγου. Εν γένει κωφεύουν επιλεκτικώς μονομερώς, προκλητικά κινούμενοι, στην μεταλαμπάδευση της εμφυσήσεως των γνώσεων, των σπαρακτικών εκκλήσεων, για προβολή και ανάδειξη προωθήσεως, των Αγίων και των Ηρώων μας, ως Δήμος Χαλκηδόνας, Δήμος Αγίων και Δήμος Ηρώων. Εν τω μεταξύ και εν μέρει περισσότερο όμως δραστηριοποιούνται, προς εν τάχει επιδερμικές, συμφέρουσες ανταλλάξιμες, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, του δούνε και λαβείν, ιδιοτελώς δημόσιες σχέσεις, των κοινωνικών επαφών, για περαιτέρω εν δυνάμει αναρρίχηση, στην πολιτική σταδιοδρομία της καριέρας. Εν ταύτα  και ας είμαστε μόλις μία ανάσα αναπνοής, από τα δυτικά, των 25κμ από το παρακείμενο κλεινόν άστυ, της συμπρωτεύουσας Θεσσαλονίκης, και άλλα τόσα, από τα ανατολικά, της Πόλεως των Γιαννιτσών και της ευρύτερης περιοχής της Ημαθίας.

 

Εις το δια ταύτα του θέματος μας, αυτές τις ημέρες λοιπόν, της Εθνικής μας Επετειακής εορτής, δια μέσω της ημερομηνίας, για την ηρωική μας επιβαλλόμενη και απαραίτητη, αντιστασιακή 28 Οκτωβρίου του 1940. Εν συνεχεία ως είθισται, θα ακούσουμε για πολλοστή φορά, επιλεκτικά μονομερώς αποσπασματικώς, λες και κόλλησε σαφώς η βελόνα, στα ίδια και στα ίδια τετριμμένα και χιλιοειπωμένα, μη θέλοντας να σκεφτούνε διορατικώς οξυδερκώς, υπερβαίνοντας τις γνωστές αδιάλλακτες, κόκκινες γραμμές τους, εν γένει το κάτι περαιτέρω επιπρόσθετα, μακρύτερα και περισσότερα. Εν προκειμένω της πολιτικής κομματικής μονομέρειας, των σκοπιμοτήτων, από τους ίδιους και τους ίδιους, τους προκλητικά προβεβλημένους του χώρους τους, λαλίστατους κόλακες, των εκάστοτε πολυποίκιλων ιδιοτελέστατων, κομματικών συμφερόντων τους. Εν τω μεταξύ εν μέρει, οι συντηρητικοί οπισθοδρομικοί, πολυποίκιλοι φασίστες τοις πάσι και υμνητές των δικτατορικών καθεστώτων, της 4 Αυγούστου του 1936, οι λεγόμενοι ακροδεξιοί Βασιλόφρονες. Παράλληλα της καθεστωτικής συστημικής, κατεστημένης Βασιλικής Μοναρχίας, των Ανακτόρων του Στέμματος, της ξενοκίνητης Οικογενείας των ξενοκίνητων, Γερμανικών και Αγγλικών Πρεσβειών, των Γλύξμπουργκ του Τατοίου, δια των Τζακιών ως είθισται. Εν γένει αυτοί που ανέκαθεν διαχρονικώς, στερούσαν αναμφισβήτητα και αναφαίρετα, εκλεγμένα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού, ώστε να βρίσκονται στην επιφάνεια διαρκώς, αυτοί και μόνο αυτοί, συν τοις άλλοις και οι αυλικοί τους, των καρεκλοκένταυρων κομματόσκυλων. Ως εκ τούτου που εμφανώς δεν ενοχλούνται διόλου, από τα εκ παλαιόθεν χρόνων, αυταρχικά κινούμενοι, βασιλικά βίαια αιματηρά πραξικοπήματα. Επιπροσθέτως εναντίον της δημοκρατικά νόμιμης, εκλεγμένης επισήμως Δημοκρατικής Κυβερνήσεως, του Ελευθερίου Βενιζέλου, εν έτη διχασμού από το 1914 έως το 1917, με την Εθνοσωτήρια Κυβέρνηση, του Κινήματος της Εθνικής Αμύνης της Θεσσαλονίκης, δια μέσω της Τριανδρίας, του Ναυάρχου Παύλου Κουντουργιώτη και Στρατηγού Παναγιώτη Δαγκλή. Εν συνεχεία ακαταπαύστως μονομερώς αενάως, δια της προφανής, επιλεκτικής τους εγωιστικής απομονωμένης μονομέρειας, συμφέρουσας μνήμης, δια της γνώμης, ελεγχόμενης και εξαρτώμενης, προβλέψιμης εν πολλοίς, θα επικεντρώνονται ότι το αντιστασιακό Εθνικά Αξιοπρεπώς και επιβαλλόμενο απαραίτητο ΌΧΙ, της 28 Οκτωβρίου του 1940. Ως εκ τούτου της μη καθόδου, του μη γη και ύδωρ, των Φασιστών Ιταλών στρατιωτών, του Μπενίτο Μουσολίνι στην Ελλάδα, εκπορευόμενο από τον Ιταλό Πρέσβη, τον Εμμανουέλε Γκράτσι, στις 3 η ώρα τα ξημερώματα της νύχτας, εις την έπαυλη του δικτάτορα της 4 Αυγούστου του 1936 του Ιωάννη Μεταξά.

 

Καθώς το ξεστόμισε Εθνικά Αξιοπρεπώς ευθαρσώς, θέλοντας και μη αναγκαστικώς, μη έχοντας και άλλη επιλογή, για να μην χάσει την υψηλόβαθμη θέση που κατείχε, των πολυποίκιλων προνομίων, λόγω των ανωτέρων εντολών, των διαταγών εν πολλοίς, που εκ των προτέρων του είχε παραδώσει, ο ανώτερος του Προϊστάμενος, των Βασιλικών Ανακτόρων της Μοναρχίας. Εν γένει αυτός που τον τοποθέτησε σε αυτήν την νευραλγική Θέση, του δήθεν Πρωθυπουργού, ο Αγγλόφιλος Βασιλιάς Γεώργιος ο Β, ως ο Ανώτερος Θεσμός της χώρας, Εθνικά Αξιοπρεπώς ασυμβίβαστα και αγέρωχα απαραίτητα. Εν των μεταξύ ενώ και αυτόν, τον Αγγλόφιλο Βασιλέα δηλαδή, Γεώργιο τον Β, τον τοποθέτησε ως ανώτερος του, ανεπιφύλακτα εις την Θέση του Βασιλέα της Χώρας, ο Πρωθυπουργός της συμμαχικής χώρας, ο Ουίνστωλ Τσώρτσιλ. Διότι εκείνη την εποχή που αναφερόμαστε, εν μέρει άλλωστε και την σήμερον, δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτε, το ιδιαίτερο διαφορετικό, η Πατρίδα μας η Ελλάδα, βρισκόταν κάτω πασιφανώς, από την Αγγλική επιρροή, της Επικυριαρχίας. Εν νέου συν τοις άλλης, μας συμπεριφερόντουσαν ως προτεκτοράτο τους ή αλλιώς αποικιοκρατία της μαριονέτας τους. Επομένως θεωρούμε ανεπιφύλακτα, εάν μας αρέσει βεβαίως, να σκεφτόμαστε εμείς λιγάκι και να προβληματιζόμαστε, αναρωτώμενοι εν πολλοίς, προσπαθώντας να υπερβούμε τις γνωστές αδιάλλακτες, κόκκινες προβλέψιμες και ελεγχόμενες, εξαρτώμενες, καθεστωτικές και συστημικές κατεστημένες γνώριμες γραμμές. Εν αντιθέσει και όχι να σκέφτονται αυτοί μονίμως για εμάς, εν μέρει και εμείς απλώς εν τάχει επιδερμικώς, αφρόνως και ανοήτως απερίσκεπτα, να ακολουθούμε την χιλιοειπωμένη τετριμμένη μασημένη τροφή, της οδού, που θα μας παραχωρούν. Ως εκ τούτου της μισής αλήθειας, εναργώς συμπεριφερόμενοι ως τον μισόκαλο διάβολο, που δεν μπορούμε να σκεφτούμε περαιτέρω, λίγο παραπέρα και μακρύτερα διορατικώς, από αυτό που μας δείχνουν με το δάκτυλο, ώστε να ακολουθούμε με κλειστά τα μάτια πάντοτε, σαν τα μιμητικά παπαγαλάκια ή μαϊμουδάκια, τον εκάστοτε εφήμερο λαϊκιστή και καιροσκόπο δημαγωγό πολιτικάντη. Εν ολίγοις καθώς εξυπηρετεί τα δικά του γνώριμα ιδιοτελώς συμφέροντα, του πολιτικού του χώρου, ότι το Εθνικά Αξιοπρεπές Αντιστασιακό και Επιβαλλόμενο άκρως απαραίτητο ασυμβίβαστο ΌΧΙ, ήρθε από πολύ ψηλά, από τον Πρωθυπουργό της υποτιθέμενης συμμαχικής χώρας, της Αγγλίας, του Ουίνστων Τσώρτσιλ. Εν τω μεταξύ αναφέροντας, συνεχώς αενάως διαχρονικώς μονότονα και ακατάπαυστα εν πολλοίς, ότι τα ΌΧΙ θέλουν Πατριώτες Μεταξάδες. Άρα δικτατορίες στην απλή καθομιλουμένη, δια της στυγνής αδίστακτης τυραννίας, αποσιωπώντας την αποκρουστική λέξη δικτάτορας, της 4 Αυγούστου του 1936 και αντικαθιστώντας την, με την όμορφη και δημοκρατική ομαλώς, σαφώς εκ της πλειοψηφίας αναγνωρισμένης λέξης, του Πρωθυπουργού.

 

Στην απλή καθομιλουμένη, σημαίνει ότι πήρε την πολυπόθητη γλυκιά καρέκλα της εξουσίας, δια της αυταρχικής βίας και νοθείας, των αιματηρών επεισοδιακών όπλων. Εν αντιθέσει και όχι δια της συντριπτικής πλειοψηφίας, της αναγνωρίσεως και θελήσεως εν πολλοίς, του δημοκρατικού και πλειοψηφικού λόγου του λαού, των επιχειρημάτων της πειθώ, αλλά της ισχυρής βίας και νοθείας. Επειδή ως αναμφισβήτητο υποστηρικτή του, ανώτερο του εν πολλοίς, κινούμενος ως καθαρή ελεγχόμενη, εξαρτώμενη και προβλέψιμη πλήρως μαριονέτα του. Εν μέρει είχε τον ξενοκίνητο Αγγλόφιλο Βασιλιά Γεώργιο τον Β, της Οικογενείας των Γλύξμπουργκ ή αλλιώς των εν μέρει Γερμανικών και Αγγλικών Πρεσβειών, δια των συμφερόντων τους, αναλόγως βεβαίως, των κλιμακωτών αμφιταλαντευόμενων, συμφερόντων της εποχής, που δραστηριοποιούνταν. Επομένως η φασίζουσα αναρίθμητη οπισθοδρομική, συντηρητική βασιλευόμενη ακροδεξιά, των πολυποίκιλων κατακερματισμένων, μικρών κομματιδίων της, ως είθισται κινούμενοι εκτός κοινοβουλίου. Εν συνεχεία ακραιφνώς προσωποπαγής και εν γένει των πάρα πολύ στενά οπισθοδρομικών, συντηρητικών και περιορισμένων δυνατοτήτων τους, των απομακρυσμένων σχέσεων της, με το ομαλό Δημοκρατικό Πολίτευμα, δια της νοημοσύνης και των περαιτέρω προδιαγραφών τους, δυνατοτήτων εν πολλοίς, των νοητικών γραμμών τους. Επιπροσθέτως του περίπου εν συνόλω 30% που ψήφισε υπέρ, τον Δεκέμβριο του 1974, στο δημοψήφισμα για την ανόρθωση ή μη, της υποτιθέμενης Βασιλικής Δημοκρατίας, δια της Μοναρχίας του Στέμματος, των Ανακτόρων του Τατοίου. Εν τω μεταξύ όλοι αυτοί, ακόμη εν έτη σύγχρονου 2021, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας δια της προόδου να καλπάζει και τις επιστήμες να βρίσκονται εις το απόλυτο ζενίθ. Εκ νέου δεν μπορούν να διανοηθούν, δεν το χωράει ο νους τους, στην απλή καθομιλουμένη, λόγω των συντηρητικών τους, οπισθοδρομικών προσωποπαγών αγκυλώσεων τους. Εν ολίγοις ότι μπορεί να υπάρξει με ομαλή δημοκρατική βιωσιμότητα, ένα σύγχρονο Αναγνωρισμένο πληθωρικό, Ελληνικό Κράτος Δικαίου, Ανάπτυξης Αξιοκρατίας και Προόδου, χωρίς την ξενοκίνητη παρουσία, του εκάστοτε Βασιλιά, δια τους Στέμματος της Μοναρχίας που εκπροσωπεί, μέσω της στείρας και άγονης αδιάλλακτης, άτεγκτης οπισθοδρομικής Οικογενειοκρατίας. Εν γένει ένα σύγχρονο Δημοκρατικό Μεταρρυθμιστικό και υπερβατικό αναγεννητικό, Εθνικό Ανεξάρτητο Κράτος αξιών, δίχως την παρουσία, καθώς θεωρείται προ πολλού, μη βρισκόμενοι εις τον απαρχαιωμένο μεσαίωνα, μη απαραίτητη παρουσία, του καθεστωτικού και συστημικού κατεστημένου, εκάστοτε Βασιλιά των Ανακτόρων, της Μοναρχίας δια των Τζακιών εν πολλοίς.

 

Εκ νέου όπως επίσης, όλα αυτά τα αναρίθμητα, μικρά κατακερματισμένα, ακροδεξιά βασιλόφρων κομματίδια τοις πάσι, αλλάζουν χρώμα και κατεύθυνση πολιτικής πλεύσης, δια του προορισμού τους, εναργώς όπως ο χαμαιλέοντας το χρώμα του. Ως εκ τούτου εν μέρει, αναλόγως βεβαίως, σε ποιο πολιτικό χώρο κινείται, συμφέρον ακροατηρίου απευθύνονται, ως ακραιφνείς καιροσκόποι λαϊκιστές και δημαγωγοί τοις πάσι. Διότι φλερτάρουν εν μέρει, προφανώς διαχρονικώς ανέκαθεν και με την μισητή και αποκρουστική Ναζιστική Σβάστικα του Χίτλερ, αλλά και με τον αρχαίο Εθνικό, στείρο και άγονο οπισθοδρομικό άθεο εν πολλοίς, παγανισμό της ειδωλολατρίας, του αιμοσταγής Νέρωνα, του Διοκλητιανού, του Ιουλιανού του Παραβάτη ή αποστάτη 361-63 και ου το καθεξής, συμπεριφερόμενοι ως πατριδοκάπηλοι. Για αυτό και εμείς θαυμάζουμε ιδιαιτέρως, τον διορατικό και οραματικό ευπατρίδη Κρητικό Πρωθυπουργό, Ελευθέριο Βενιζέλο 1866-1936, επειδή υπήρξε πολύ μπροστά, έβλεπε βαθιά, από την πάρα πολύ στενά και συντηρητική περιορισμένη εποχή, της δράσεως που έδρασε. Εν αντιθέσει όμως,  ο αποστάτης-συνεργάτης, αείμνηστος μακαριστός την σήμερον, πάλαι ποτέ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αυτός που ανέκαθεν ερωτοτροπούσε ποικιλοτρόπως, προς ιδίων όφελος ασφαλώς, με τα Βασιλικά εμφανώς ξενοκίνητα, Μοναρχικά Ανάκτορα του Τατοϊου, της Οικογενείας των Γλύξμπουργκ των συμφερόντων. Επιπροσθέτως δια των ξενοκίνητων Πρεσβειών, ώστε να αναρριχηθεί, εις την πολυπόθητη πολιτική εξουσία, δια της σταδιοδρομίας της εν δυνάμει καριέρας του. Εκ συνεχεία δίνοντας και παραχωρώντας εμφανώς, γη και ύδωρ, στον Μονάρχη νεαρό τότε Βασιλιά Κωνσταντίνο Β, στις 15 Ιουλίου του 1965, τα λεγόμενα Ιουλιανά, την ώρα που δεν είχε από πουθενά αλλού στηρίγματα και απεγνωσμένα εναγωνίως, έψαχνε να βρει κάπου να στηριχθεί επειγόντως εν τάχει, ώστε να μην χάσει τον θρόνο του Βασιλείου του. Παράλληλα και λέγοντας αναφερόμενος, ανερυθρίαστα κυνικώς, μέσα στην αίθουσα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ότι το εν λόγω Πολιτειακό Δημοψήφισμα, που διεξήχθη τον Δεκέμβριο του 1974, εν συνόλω αναγνώρισης, συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Δημοκρατικού Λαού, μη επαναφέροντας την Βασιλική Μοναρχία των Ανακτόρων, ήταν unfer, εάν το αναγράφω και ορθώς, δηλαδή άδικο. Εν τούτοις και εμφανώς πρόδωσε, το Κόμμα που τον ανέδειξε, της Ενώσεως Κέντρου, στα λεγόμενα Ιουλιανά της αποστασίας, στις 15 Ιουλίου του 1965, όταν συνεργάστηκε με τον νεοπαγή Βασιλιά Κωνσταντίνο τον Β, έναντι του επισήμως εκλεγμένου, αναγνωρισμένου Πρωθυπουργού της χώρας μας, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον λεγόμενο Γέρο της Δημοκρατίας, μετέπειτα από τον ανένδοτο Αγώνα, της βίας και της Νοθείας, στις Εκλογές του 1961. Ως εκ τούτου εκλέχτηκε δημοκρατικώς, δια της εύλογης λαϊκής κυριαρχίας, στις Εκλογές του Φεβρουαρίου του 1964, με 52% έναντι της ΕΡΈ-Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως, του Πρεσβύτερου Κωνσταντίνου Καραμανλή, την σημερινή διάδοχη κατάσταση, της οικονομικής καπιταλιστικής ΝΔ.

 

Εκ νέου και συνεχιστεί εν μέρει του Μεγάλου Πρωθυπουργού της Ελλάδας, των δύο Ηπείρων και των Πέντε Θαλασσών, δια της πιο επιτυχημένης Συνθήκης των Σεβρών, του Ιουλίου του 1920, τον Κρητικό Ελευθέριο Βενιζέλο. Εν τω μεταξύ όταν ομιλούμε για την ιστορία, δεν θα πρέπει επιλεκτικά μονομερώς, να επικεντρωνόμαστε συμφεροντολογικά αποσπασματικώς κινούμενοι, και να απομονώνουμε εν πολλοίς, χτίζοντας σαφώς πολιτικές καριέρες δόξας, δια των πολιτικών τους ιδιοτελών σκοπιμοτήτων, των συμφεροντολογικών φιλοδοξιών εν πολλοίς. Ως εκ τούτου αφενός μεν, σε μία μόνο αποσπασματική ιστορική στιγμή του χώρου, δια της επετειακής ημερομηνίας, εναργώς όπως τις 28 Οκτωβρίου του 1940. Αφετέρου δε όμως, αλλά θα πρέπει να είμαστε ενήμεροι, κυκλικά και σφαιρικά κινούμενοι, γνώστες των ιστορικών πεπραγμένων και δρώμενων, με γνώμονα πάντοτε, την Εθνική συλλογική σκέψη των γνώσεων, δια μέσω του ακομμάτιστου συμφέρον, της γενικής και συλλογικής πατρίδας του εμείς, για την πέριξ χρονική κατάσταση, της ευρύτερης χρονικής περιόδου που αναφερόμαστε. Εν συνεχεία αρχές του 1941, τον μήνα Ιανουάριο, αρρώστησε βαριά και πέθανε εν τάχει, υποτίθεται λόγω απρόοπτης και ανεξακρίβωτης αμυγδαλίτιδας, ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς, εν μέρει για τους αδαείς και μη βαθιά πονηρά σκεπτόμενους και προβληματισμένους. Απεναντίας σαφώς τον δολοφόνησαν οι Άγγλοι, οι δήθεν σύμμαχοι μας, του Πρωθυπουργού τους, του Ουίνστων Τσώρτσιλ, διότι δεν επιθυμούσαν, την άμεση παύση των εχθροπραξιών, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, εναντίον των Ιταλών Φασιστών του Μπενίτο Μουσολίνι. Καθώς ο Ιωάννης Μεταξάς επιθυμούσε διακαώς και πάρα πολύ ορθώς και Εθνικά σκεπτόμενος βαθέως, μέσω των περαιτέρω ανατρεπτικών διπλωματικών, διαπραγματεύσεων των συνομιλιών εν πολλοίς, των σχέσεων που είχαν αναπτυχθεί, και παρά πολύ σωστά, ανέκαθεν ως Γερμανόφιλος που ήταν. Εκ νέου επιθυμούσε να συνθηκολογήσουμε άμεσα, τάχιστα, μετέπειτα των νικηφόρων, περισσοτέρων από 2 μήνες Πολέμου, από τις 28 Οκτωβρίου του 1940, άλλωστε κερδίζαμε τον Πόλεμο με τους Ιταλούς, συν τοις άλλης και πολεμούσαμε και 60κμ μέσα, βαθιά στην σκλαβωμένη μας Βόρειο Ήπειρο, που την είχαμε απελευθερώσει. Επομένως ευελπιστούσε να έρθουμε σε επαφή με τους συμμάχους τους, τους ουδέτερους μέχρι εκείνη την στιγμή, Ναζιστές Γερμανούς του Χίτλερ, προς παύση ουδετερότητας του πολέμου.

 

Παράλληλα τον αντικαταστάτη του αποθανόντα Ιωάννη Μεταξά, τον αντικατέστησε ο ανώτερος τους, των δύο αμφότερων υποτιθέμενων Πρωθυπουργών, ο Αγγλόφιλος ξενοκίνητος Βασιλιάς Γεώργιος ο Β, με τον Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, τον Εμμανουήλ Τσουδερό. Επιπροσθέτως που και αυτός όμως, ως δια μαγείας, βρήκε αναπάντεχο και απροσδόκητο, βίαιο τραγικό θάνατο, μέσα στο ίδιο του το γραφείο, του σπιτιού, καθώς αυτοκτόνησε εν βρασμό ψυχής, ακαριαίως, με το ατομικό του περίστροφο, στις 20 Απριλίου του 1941. Εν τούτοις λόγω της έντονης οξύτατης διαμάχης, του διαξιφισμού δια της διαφωνίας, μέσω της φιλονικίας, που είχε πρωτύτερα αναπτύξει, με τον ανώτερο του προϊστάμενο, τον Αγγλόφιλο Βασιλιά Γεώργιο τον Β. Εν προκειμένω που και αυτόν άλλωστε, τον τοποθέτησε στην θέση του ανώτερου άρχοντα της χώρας μας, του Βασιλέα δηλαδή, ο Πρωθυπουργός της υποτιθέμενης συμμαχικής χώρας της Αγγλίας, ο Ουίνστωλ Τσώρτσιλ, την ώρα που κατευθύνονταν και εισερχόντουσαν οι Ναζί Γερμανοί κατακτητές των στρατιωτών, εις τας Αθήναις. Εν ολίγοις η έντονη διαμάχη της διαφωνίας του διαξιφισμού, μεταξύ του Εμμανουήλ Τσουδερού, του υποτιθέμενου Πρωθυπουργού της χώρας μας, με τον ανώτερο του Προϊστάμενο, τον Αγγλόφιλο Βασιλιά Γεώργιο τον Β. Εν συνεχεία ήταν στο ότι, ο Εμμανουήλ Τσουδερός, πίεζε έντονα ασφυκτικά αφόρητα και πάρα πολύ ορθώς, Εθνικά Αξιοπρεπώς σκεπτόμενος, τον Βασιλιά Γεώργιο Β, προς άμεση κατάπαυση του πυρός, της τάχιστης συνθηκολόγησης, των Ελληνικών Στρατευμάτων της Ηπείρου, όπως το ίδιο έτοιμα είχαν εκφράσει, πλην εμμέσως και σαφώς, σχεδόν όλοι οι Πολιτικοί της εποχής εκείνης, μαζί με τον τοπικό Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σεβασμιώτατο Σπυρίδων. Διότι δεν γινόταν, να σκοτωνόμασταν μόνο εμείς, η μικρή και έντιμος Ελλάδα, με μόλις 300.000 στρατό δια της συλλογικής επιστρατεύσεως, για τα συμφέροντα της δήθεν συμμαχικής χώρας της Αγγλίας. Ως εκ τούτου ερχόμενοι αντιμέτωποι, με όλο τον κόσμο, του ανίκητου Άξονα της Ναζιστικής Γερμανίας του Τρίτου Ράιχ, ως καθαρή τρέλα αυτοκτονίας, όταν όλη η υπόλοιπη γηραιά Ήπειρο της Ευρώπης, βλέπε Γαλλία, εκτός της Αγγλίας, έχει προ πολλού συνθηκολογήσει. Εν ταύτα εκτός της Ιταλίας, που την πολεμούσαμε και εν μέρει την κερδίζαμε, επί έξη ολόκληρους μήνες, στα παγωμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου, συν τοις άλλης και να αντιμετωπίσουμε ολομόναχοι και τους πανίσχυρους συμμάχους τους, τους Ναζί Γερμανούς του Χίτλερ, αλλά και των Βουλγάρων σχισματικών Κομιτατζήδων της εξαρχίας τους. Παράλληλα και η υποτιθέμενη συμμαχική χώρα της Αγγλίας, του Ουίνστων Τσώρτσιλ, που δήλωνε ώστε να μας εμψυχώσει και παραινέσει εν πολλοίς, επιδερμικώς  εν τάχει λαϊκίστικα, για το στείρο και άγονο θεαθήναι, των εντυπώσεων και μόνο, παροτρύνοντας να πολεμούμε εν μέρει εμείς ολομόναχοι, για τα δικά του τα συμφέροντα και όχι για τα δικά μας, λέγοντας ότι από εδώ και στο εξής, δεν θα λέμε ότι Οι Έλληνες Πολεμούνε σαν Ήρωες, αλλά οι Ήρωες Πολεμούνε σαν Έλληνες.

 

Εν κατακλείδι κώφευε επιλεκτικά μονομερώς, στις σπαρακτικές πολλαπλές εκκλήσεις μας, για περαιτέρω στρατιωτική βοήθεια, από την συμμαχική χώρα της Αγγλίας. Ως εκ τούτου οι Ναζί Γερμανοί του Χίτλερ, κρατούσαν μία υποτυπώδη ουδετερότητα, στον εξάμηνο νικηφόρο πόλεμο, μεταξύ της χώρας μας και της συμμαχικής τους χώρας της Ιταλίας, του Μπενίτο Μουσουλίνι στα παγωμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Επιπροσθέτως και περίμεναν εναγωνίως, με τις μηχανές αναμμένες, έτοιμες για να εισβάλλουν στην χώρα μας την Ελλάδα, βρισκόμενοι στην βόρεια γειτονική μας χώρα, της Βουλγαρίας, που είχε και αυτή, προσχωρήσει στον Άξονα, Γερμανίας-Ιταλίας. Ως εκ τούτου εάν έβλεπαν, διαπιστώνοντας με τους αναρίθμητους πράκτορες που είχαν προσχωρήσει στην Ελλάδα, άμεση συμμετοχή των Άγγλων στρατιωτών, θα είχαν επέμβει ακαριαίως, αυτομάτως, για να τους αποτρέψουν προς άμεση φυγή. Διότι πλέον η Ελλάδα θα θεωρούνταν επίσημα συμμαχική χώρα, της εχθρικής Αγγλίας, παρόλα αυτά όμως, οι Άγγλοι περισσότερο κινούμενοι υπονομευτικά δολίως υποχθόνια, υποδαυλίζοντας την ειρήνη, ρίχνοντας λάδι στην φωτιά. Εν γένει έστειλαν ελάχιστους Άγγλους Στρατιώτες εν Ελλάδι, δήθεν προς συμπαράσταση, αφενός μεν, όχι σαφώς προς άμεση βοήθεια αλληλεγγύης, δια της συνεργασίας, αλλά αφετέρου δε, περισσότερο για να νευριάσουν, ωθώντας τους Ναζί Γερμανούς του Χίτλερ, που βρίσκονταν στις βόρειες παρακείμενες χώρες, της Γιουγκοσλαβίας και της Βουλγαρίας και να μεταλαμπαδεύσουν την φωτιά του πολέμου και στην Ελλάδα εμπλεκόμενοι. Εν συνεχεία μετέπειτα αυτοί οι λίγοι Βρετανοί στρατιώτες, κινούμενοι ως παγίδα περισσότερο, της ανάφλεξης του πολέμου, θα την κοπανούσαν άρον, άρον, από την Κρήτη στην Μέση Ανατολή της Βόρειας Αφρικής, με την απέλπιδα προσπάθεια της ελπίδας. Εν συνόλω ότι όλοι οι οικουμενικοί, αντιστασιακοί στρατιώτες, από όλα τα κράτη της σκλαβωμένης πλέον γηραιάς ηπείρου, θα συστήσουν συγκεντρώνοντας, έναν πολυφυλετικό Ευρωπαϊκό στρατό, εναντίον των Γερμανών, με απώτερο σκοπό όσο γίνεται, να έχουν λιγότερους Άγγλους Στρατιώτες Νεκρούς και παράλληλα να έρθει και η πολυπόθητη Ελευθερία, με προεξέχον επικεφαλής τους, τον υποτιθέμενο Αγγλικό Στρατό, εναντίον του Ρόμελ, δια των μετέπειτα συμφερόντων. Ενώ εκ των προτέρων είχε συνθηκολογήσει, ο Ελληνικός Στρατός της Ηπείρου, με επικεφαλής τον Στρατηγό Γεώργιο Τσολάκογλου και με τον επίσης Ήρωα Στρατιωτικό Χαράλαμπο Κατσιμήτρο στο Καλπάκι. Εν τέλει όσοι ευκόλως, εν τάχει επιδερμικώς αφρόνως, αναφέρουν ότι τα ΌΧΙ θέλουν Μεταξάδες, θα πρέπει να είναι ενήμεροι σαφώς. Εν ολίγοις ότι Αυτός, επιθυμούσε διακαώς, να στήσει στο εκτελεστικό απόσπασμα και να τον δολοφονήσει εν πολλοίς, λόγω της μη δημοκρατίας του, του σεβασμού εις το διαφορετικό, τον πάλαι ποτέ, Πρωθυπουργό της χώρας μας, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Εν τω μεταξύ και απομακρύνθηκε το 1935, άρον άρον, ως αυτοεξόριστος στο Παρίσι, ενώ την επόμενη χρονιά απεβίωσε το 1936. Εν γένει και όλοι οι Πρωθυπουργοί της Γηραιάς Ηπείρου, κατέφθασαν στο Ξενοδοχείο  πού άφησε την τελευταία του πνοή, για να τον τιμήσουν με Μεγαλόπρεπα στεφάνια. Εν αντιθέσει μόνο η βασιλική δικτατορία του Γεωργίου του Β και του ανδρείκελου του, του Ιωάννη Μεταξά απαγόρευσαν δια αυστηρού ροπάλου, το πλοίο που μετέφερε την σωρό του, να πλησιάσει και να ελλιμενίσει εγγύτερα, την Μητρόπολη Αθηνών και κατευθείαν τον Μετέφεραν, άρον άρον, στην γενέτειρα του, για την Κηδεία στις Μουρνιές Χανίων.

 

Υστερόγραφο από την άλλη μεριά, του υποτιθέμενου πολιτικού δημοκρατικού τόξου και προκλητικά προβεβλημένου ως γνωστόν, επιλεκτικώς μονομερώς χώρου. Δεν μπορεί να ευσταθεί, ο εμφανώς αστήριχτος και έωλος, λαϊκίστικος επιδερμικώς εν τάχει ισχυρισμός, της σαφέστατης ανακρίβειας, δεν στέκει διόλου εν πολλοίς, ότι το Εθνικά Αξιοπρεπώς και Επιβαλλόμενο Απαραίτητο ΌΧΙ, το ξεστόμισε ο υποτιθέμενος Ελληνικός δημοκρατικός Λαός. Διότι απλούστατα, στις 3 η ώρα τα μεσάνυχτα της νύχτας, στην οικεία της έπαυλης του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, κοιμόταν και εν γένει εκείνη την χρονική στιγμή της ώρας, βρισκόταν εν ύπνο βαθέως. Εν συνεχεία με βάση την σώφρον, λογική σκέψη, την επομένη πρωινή ημέρα, όλοι αναπάντεχα, θα είχαν ξυπνήσει απρόοπτα και απρόσμενα εκπλαγεί εν πολλοίς, από το γεγονός, της άνευ όρων παράδοσης της χώρας μας της Ελλάδας, στην εισχώρηση και προέλαση των Φασιστών Ιταλών Στρατιωτών, του Μπενίτο Μουσολίνι. Εν ολίγοις μέχρι να είχαν αναγνωρισθεί και συνεννοηθεί επισήμως και όχι ανεπισήμως και εν γένει συσταθεί, δια της άτυπης επιστρατεύσεως, που θα είχε προκύψει θέλοντας και μη, εν μέσω των μυστικών παραστρατιωτικών Ελληνικών Αντιστασιακών Ομάδων, των Ανταρτών. Επιπροσθέτως στο να προμηθευτούν τον απαραίτητο και επιβαλλόμενο οπλισμό και να ανέβουν στο απόμακρο βουνό για την αντίσταση, θα περνούσε θέλοντας και μη, κάποιο εύλογο μεγάλο χρονικό διάστημα του χρόνου, περίπου των 6 μηνών, της άτυπης εθελοντικής επιστρατεύσεως. Αυτό σημαίνει στην απλή καθομιλουμένη, ότι οι καραμπινιέροι αποκρουστικοί και κατάπτυστοι Ιταλοί στρατιώτες, θα είχαν κυριεύσει, καταβάλλοντας προ πολλού, όλη γεωγραφικώς ανεξαρτήτως την Ελλάδα, πλην μηδενός εξαιρουμένου. Εν τούτοις παίρνοντας και αποσπώντας γη και ύδωρ, με ότι αυτό συνεπάγεται αλγεινώς, για την εύρυθμη ομαλή λειτουργία της χώρας μας και θα ήταν πλέον πολύ αργά, για σοβαρή και αξιοπρεπή αρτιμελή, ασυμβίβαστη αντίσταση, δια της άμυνας της χώρας. Ως εκ τούτου θα είχαν δημιουργηθεί ατύπως βεβαίως, πάρα πολύ εμφανώς ετεροχρονισμένα, δια της σαφής καθυστερήσεως του χρόνου, καθώς θα είχε προκύψει, θέλοντας και μη, εμφανώς εις βάρος των συμφερόντων της χώρας μας της Ελλάδας. Εκ νέου επάνω στα βουνά, κάποιες υποτυπώδεις μεμονωμένες περιστασιακές, ολιγάριθμες αποσπασματικές, αντιστασιακές Εθνικές Ομάδες, οργανώσεων κρούσεως, ανταρτών στρατιωτών. Εν τέλει εναργώς όπως συνέβη και δημιουργήθηκαν πολύ μετέπειτα, τον Οκτώβριο και πολύ ύστερα, του 1941, εν συνόλω ολόκληρους 5 μήνες πολύ μετέπειτα, από την επίσημη Κατοχή της χώρας μας, του Απριλίου του 1941. Εν ταύτα ακραιφνώς κομματικοποιημένες προσωποπαγείς, κυρίως προερχόμενες από τον χώρο της ανθελληνικής διεθνιστικής άθεης, άναρχης μπολσεβίκικης, τρομοκρατικής ακροαριστεράς. Εν μέρει καθώς περισσότερο εξυπηρετούσαν κατάφορα, τα δικά τους κομματικώς συμφέροντα και όχι της γενικής και συλλογικής Πατρίδας, δια της φιλοπατρίας του εμείς. Επειδή περισσότερο περαιτέρω, δίχασαν κομματικώς, φανατικώς πολωτικά, επιλεκτικώς διαχωριστικά διαιρετικώς κινούμενοι, παρά ένωσαν ως όφειλαν, δια μέσω της γενικής Εθνικής Αντιστάσεως, συμπεριφερόμενοι κανονικώς, θα έπρεπε, ως Εθνική αξιοπρεπώς συγκολλητική ταινία.

 

Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου και όταν σε φτύσει αυτός να κάθεσαι σκυφτός και θα έχεις τα πρωτεία στην σάπια πολιτεία-Κοινωνία.

Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις πάρτην ο ίδιος εάν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.

Θεριά οι άνθρωποι το φως δεν το σηκώνουν χίλιες φορές να γεννηθείς τόσες θα σε Σταυρώνουν. Κώστας Βάρναλής.

Ο ανάξιος δούλος του Θεού Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων εκ μέρους της Ρωμαίικης Συνείδησης Αφύπνισης του Δήμου Χαλκηδόνας ως Δήμος Αγίων και Δήμος Ηρώων tamystikatoubaltou.blogspot.com.