Να σας πω τη μοίρα σας;

 

Κερατσίνι, στο προαύλιο ενός μεγάλου εργοστασίου τροφίμων. Το ρολόι δείχνει 17:31, είναι σούρουπο. Η 8χρονη Όλγα βρίσκεται κοντά στην μεγάλη και βαριά μεταλλική πόρτα που σύρεται αργά-αργά. Βάζει το χέρι της πάνω στην πόρτα, έτσι σαν παιχνίδι, νομίζοντας πως η πόρτα λειτουργεί με φωτοκύτταρο. Η πραγματικότητα τη διαψεύδει. Η πόρτα δεν σταματά και απομένουν λίγα εκατοστά μέχρι το τέρμα. Η Όλγα κάνει ένα βήμα πίσω, προς το εσωτερικό του εργοστασίου και αμέσως μετά προσπαθεί να φύγει προς τα εμπρός. Δεν προλαβαίνει. Το κορμάκι της μένει σφηνωμένο ανάμεσα στη βαριά πόρτα και τον τοίχο. Η Όλγα παλεύει να πάρει ανάσες.

 

Περνούν 24 ολόκληρα λεπτά. Δίπλα της περνούν εργάτες και αυτοκίνητα, χωρίς κανένας να αντιδρά. Η Όλγα σβήνει σιγά-σιγά αβοήθητη. Κάποιος περνά δίπλα της και με το πόδι του σπρώχνει το κοριτσάκι για να διαπιστώσει αν είναι ζωντανό. 

 

17:57. Η πόρτα ανοίγει και το άψυχο κορμάκι πέφτει στο έδαφος. Δύο υπάλληλοι την πλησιάζουν με φακό και αποχωρούν. Ένας-ένας οι εργαζόμενοι φεύγουν από το εργοστάσιο, κάποιο φορτηγό μπαίνει στο χώρο και παρκάρει.

 

18:34. Η πόρτα κλείνει ξανά και σφηνώνει για δεύτερη φορά το -νεκρό πλέον- κοριτσάκι.

 

Λίγες μέρες μετά το βίντεο από τις κάμερες δίνεται στη δημοσιότητα. Η παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων λυγίζει και κλαίει.

 

Την Κυριακή 28 Νοεμβρίου μεμονωμένοι πολίτες αλλά και συλλογικότητες συγκεντρώνονται έξω από το κτήριο. Κάποιοι αφήνουν λουλούδια στον τόπο της τραγωδίας, κάποιοι άλλοι κρατούν πανό με συνθήματα όπως «δολοφόνοι».

 

Κι από μακριά, από ένα μισοχαλασμένο ραδιόφωνο ακούγεται η Άλκηστη Πρωτοψάλτη να τραγουδά «Ένα δυάρι με κουζίνα το πολύ, τόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή!».

 

Πολλά λες Άλκηστη!

 

Η Όλγα ήταν Ρομά…