῾Ο Φιλούμενος ὑπό τοῦ Φιλουμένου, ἁγίασε τόν Φιλούμενον!

῾Ο Φιλούμενος ὑπό τοῦ Φιλουμένου, 

ἁγίασε τόν Φιλούμενον!

Ἡ ἁγιοτόκος Κύπρος ἀνέδειξεν ἕναν ἀκόμη Νεομάρτυρα, τοῦ ὁποίου ἡ μνήμη ἑορτάζεται στίς 16/29 Νοεμβρίου. 

Ὁ Ἅγιος Φιλούμενος ὁ Ἁγιοταφίτης, ἐγεννήθη στήν Λευκωσία στίς 15 Ὀκτωβρίου τοῦ 1913 καί τό κατά κόσμον ὄνομά του ἦτο Σοφοκλῆς. Κατήγετο από την επισκοπή Μόρφου, από το χωρίον Ορούντα. Οι ευσεβείς γονείς του, Γεώργιος και Μαγδαληνή Χασάπη, ήσαν εύποροι και απέκτησαν 13 τέκνα, από τα οποία επέζησαν τελικώς τα 10: 7 αγόρια και 3 κορίτσια. Το ευλογημένο αυτό ζεύγος, εμεγάλωσε τα τέκνα του βασιζόμενο στις διδαχές και τους νόμους της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Ο Άγιος ήτο δίδυμος με τον αδελφό του Αλέξανδρο –μετέπειτα Ιερομόναχον Ελπίδιον- κι από μικροί μυήθηκαν, από την ευλαβεστάτη γιαγιά τους Αλεξάνδραν, εις το τυπικό του μοναχικού βίου. Ο μικρός Σοφοκλής ηρέσκετο να μελετά την Αγία Γραφή και τα Συναξάρια των Αγίων, εκ των οποίων ιδιαιτέραν εντύπωση του είχε κάνει ο βίος του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, τον οποίον και θέλησε να μιμηθή. Ο καθημερινός αγώνας του περιελάμβανε νηστεία, προσευχή και αγρυπνίαν! Όταν ο ένθεος πόθος, που έκαιε στην καρδιά του για τον μοναχισμόν, έγινε ακατανίκητος, εγκατέλειψε τα εγκόσμια, προκειμένου να αφιερωθή εξ ὁλοκλήρου στον Θεόν. Ήτο 14 ετών, το θέρος του 1927, όταν ανεχώρησεν από την πατρικήν εστία μαζί με τον αδελφό του Αλέξανδρον και μετέβησαν εις την Μονή Σταυροβουνίου, όπου για τα επόμενα 5 έτη υποτάχθηκε εις τον Γέροντα Βαρνάβαν. Κατόπιν, το 1934, ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου τους επήρε από εκεί, προκειμένου να φοιτήσουν εις το Γυμνάσιο του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων.

Πριν ακόμη αποφοιτήσουν, το 1937, εκάρησαν μοναχοί από τον τότε Πατριάρχη Τιμόθεο Θέμελη, λαμβάνοντας ο Σοφοκλής το όνομα Φιλούμενος και ο Αλέξανδρος το όνομα Ελπίδιος. Όταν (1939) απεφοίτησαν από το Γυμνάσιον, ήσαν ήδη Διάκονοι και τότε, οι δρόμοι των δύο αδελφών εχωρίσθησαν κι ο μεν πατήρ Ελπίδιος έφυγε προς άλλην κατεύθυνσιν (εκοιμήθη τελικώς εις το Άγιον Όρος το 1983, αφού είχεν υπηρετήσει σε διάφορα μέρη, στην Αθήνα, στο Λονδίνο, στην Οδησσό και στην Κύπρον), ενώ ο Άγιος παρέμεινεν επί 45 έτη ως ταπεινός διάκονος της Αγίας Γης. Υπηρετώντας εις την Αγιοταφικήν Αδελφότητα, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1943 και το 1949 προχειρίσθηκε σε Αρχιμανδρίτην.

Σε όλον αυτό το διάστημα της 45ετούς διακονίας του, διετέλεσεν Ηγούμενος εις τα προσκυνήματα της Τιβεριάδος, της Ιόππης, της Μονής του Αρχαγγέλου, της Ραμάλλα, του Αβά Θεοδοσίου, του Προφήτου Ηλιού και του Φρέατος του Ιακώβ. Απ’ όπου κι αν ἐπερνούσεν ο Άγιος κι από οποιαδήποτε θέση κι αν διακονούσε το λογικό ποίμνιο του Θεού, τον ἐσέβοντο και τοῦ ἐξεδήλωναν με κάθε τρόπο την αγάπη τους, αφού τους εστήριζε ηθικώς και πνευματικώς.

Δέν εγκατέλειψε ποτέ το τυπικό της μονής Σταυροβουνίου και εκτός της αυστηρᾶς νηστείας, υπήρξε θιασώτης των εκκλησιαστικών ακολουθιών, τις οποίες τελούσε με πλήρη ακρίβειαν, ευλάβεια και φόβο Θεού. Παρά το ότι του προτάθηκε να συνεχίση τις εκκλησιαστικές σπουδές του, προκειμένου να αποκτήση τη δυνατότητα διεκδικήσεως κάποιου ανωτέρου αξιώματος, εκείνος ηρνήθη και συνέχισε να διακονή τους Αγιοταφίτες αδελφούς του και τα πνευματικά τέκνα του, από την θέση του Ηγουμένου και πνευματικού πατρός. Η μόνη φιλοδοξία που έτρεφε στην ταπεινή καρδιά του, ήτο να είναι παντελώς αφανής, ώστε να καταφέρη να γίνη καλός Μοναχός! Πολλές φορές προσεποιεῖτο τον «σαλό» και επί σειρά ετών ελάμβανε την τροφή του όρθιος και απευθείας από το μαγειρικόν σκεύος!

Μετατέθηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ, στις 8 Μαΐου του 1979, όπου υπηρέτησε μέχρι τόν μαρτυρικό θάνατό του, στις 29 Νοεμβρίου του ιδίου έτους. Εις τον τόπον αυτόν αντιμετώπισε πάμπολλα προβλήματα από διαφόρους, οι οποίοι τον απειλούσαν πως αν δεν εγκατέλειπε το Φρέαρ και δεν έπαιρνε τις εικόνες και τον Εσταυρωμένο να φύγη, θα τον δολοφονούσαν! Ωστόσο, ο ευλογημένος Φιλούμενος απαντούσε με παρρησίαν, ότι δεν θα εγκατέλειπε ποτέ το προσκύνημα κι ότι ήτο έτοιμος ακόμη και να μαρτυρήση, προκειμένου να παραμείνη πιστός φύλαξ του.

Κατά τον Εσπερινό της 29ης Νοεμβρίου 1979, μνήμη του Αγίου Φιλουμένου, άγνωστοι εισήλθαν εις τον ιερό ναό και επετέθησαν με τσεκούρι στον Άγιον… Αφού τον κακοποίησαν φρικτώς, κτυπώντας τον αλύπητα και κόβοντας τα δάκτυλα του δεξιού χεριού του, τελικώς τον σκότωσαν. Φεύγοντας, ολοκλήρωσαν ρίψαντες χειροβομβίδα στον ιερό χώρο…

Χιλιάδες μίλια μακρυά, ο κατά σάρκα αδελφός του π. Ελπίδιος, ήκουσε την φωνή του π. Φιλουμένου να του λέγη: «Αδελφέ μου, με σκοτώνουν προς δόξαν Θεού. Παρακαλώ σε, μή ἀγανακτήσῃς»!..

Ο Νεομάρτυς Αρχιμανδρίτης Φιλούμενος ο Κύπριος, εκηδεύθη στις 4 Δεκεμβρίου στον Ναό της Αγίας Θέκλης. Το μαρτυρικό σκήνωμά του, παρά το ότι είχε κρατηθεί επί 5 ημέρες από τις Αρχές για να υποβληθή σε νεκροψίαν, παρέμεινεν εύκαμπτο, ζεστό και μάλιστα -σύμφωνα με την συγκλονιστική μαρτυρία του π. Σωφρονίου, ο οποίος επιμελήθηκε της προετοιμασίας του προς ταφήν- «εβοήθησε» στην ένδυσή του!!!

Η ανακομιδή των λειψάνων του, έγινε 4 χρόνια αργότερα, στο κοιμητήριο της Αγιοταφικής αδελφότητος εις την Αγίαν Σιών, κατά την κηδείαν μοναχού. Ω του Θαύματος! Οι παρευρισκόμενοι βρέθηκαν μπροστά σέ εξαίσιο θέαμα! Το σκήνωμα του Οσιοϊερομάρτυρος Φιλουμένου ήτο ανέπαφο και ευωδίαζε, όπως και πολλών μεγάλων Αγίων! Ο τάφος εσφραγίσθη και πάλι και ανοίχθηκε εκ νέου στις 26 Δεκεμβρίου του 1984, κατά την κηδεία του Αρχιεπισκόπου Πέλλης Κλαυδίου. Το ιερόν σκήνωμα, συνέχιζε να είναι μερικώς άφθαρτο και να ευωδιάζη, αποδεικνύοντας περιτράνως την κατάταξη τοῦ ταπεινού εργάτου τοῦ Θεού, Ιερομάρτυρος Φιλουμένου, «ἐν χώρᾳ ζώντων», ως Αγίου! Με περισσήν ευλάβειαν, οι πατέρες το τοποθέτησαν εντός γυάλινης λειψανοθήκς, εις το βόρειον τμήμα του Ιερού Βήματος του Ναού της Αγίας Σιών. Παρά το ότι δεν ήτο ακόμη επισήμως ἀνεγνωρισμένος Άγιος, το μαρτυρικό και ευωδιάζον λειψανό του, αποτέλεσε προσκύνημα χιλιάδων πιστών!

Ο Άγιος Ένδοξος Νεομάρτυς Φιλούμενος, εις περίοδον ολιγοπιστίας και αναστατώσεων, κράτησε ακλόνητον εις την ταπεινή καρδιά του, την βεβαιότητα της Ορθοδόξου Πίστεως, θέτοντας την υπακοή και την αγάπη του στον Χριστόν υπεράνω κι από αυτήν την ζωή του!

Σήμερα, το ιερόν σκήνωμα βρίσκεται εντός του νέου τρικλίτου και μεγαλοπρεπούς Ιερού Ναού που κτίσθηκε στο Φρέαρ τοῦ Ιακώβ, επ’ ονόματι της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, του Αγίου Φιλουμένου και του Αγίου Ιουστίνου. Το τίμιον λείψανον, μετεφέρθη εκεί το 2008, ενώ στις 29 Νοεμβρίου του 2009 η Σύνοδος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων προέβη στην επίσημον Αγιοκατάταξή του.

Τεμάχιον του ιερού λειψάνου του, βρίσκεται στην Ιεράν Μονήν Αγίων Αυγουστίνου και Σεραφείμ του Σάρωφ Φωκίδος, καθώς επίσης και στην πατρίδα του Κύπρον, εις την Μονήν Αγίου Νικολάου Ορούντας.

Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης....

Τῆς Ὀρούντης τὸν γόνον, νήσου Κύπρου τὸ βλάστημα καὶ ἱερομάρτυρα νέον Ἰακὼβ θείου Φρέατος, Φιλούμενον τιμήσωμεν, πιστοί, ὡς πρόμαχον τῆς πίστεως ἡμῶν καὶ ἀήττητον ὁπλίτην Χριστοῦ τῆς ἀληθείας, πόθῳ κράζοντες· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἀφθαρτίσαντι, δόξα τῷ σὲ ἡμῖν χειραγωγὸν πρὸς πόλον δείξαντι.

Έτερον Ἦχος πλ. α΄.

Τὸν συνάναρχον Λόγον…

Τοῦ Ὑψίστου τὸν φίλον τὸν γνησιώτατον, παρὰ

τὸ Φρέαρ ἀρτίως κτανθέντα τοῦ Ἰακώβ, μιαιφόνοις τῶν ἐχθρῶν χερσὶ τῆς πίστεως, θεῖον Φιλούμενον, πιστοί, εὐφημήσωμεν λαμπρῶς, βοῶντες Χριστῷ μὴ παύσῃ, ἱερομάρτυς πρεσβεύων ἡμῶν παθῶν σκεδάσαι ζόφωσιν.

Ἐ μ μ α ν ο υ ή λ  Μ ε λ ι ν ό ς

Θεολόγος Συγγραφεύς

Διευθυντής τῆς Βιβλιοθήκης

τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Email: ManolisMelinos@gmail.com

http//: www.manolismelinos.com