ΑΝΑΦΈΡΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ.

Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου (21-11-2021)

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης, ἀδελφός τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἔλεγε γιά τήν Καππαδοκία: Ἐάν περιηγηθεῖς, ἐάν περπατήσεις τήν περιοχή ἐκείνη, θά νομίσεις ὅτι ἐκεῖ κατοικεῖ ὁ Θεός, γιατί ὁ τόπος ἐκεῖνος εἶχε πολλούς, ἀμέτρητους Ναούς. 

Σήμερα πού ἑορτάζουμε τήν εἴσοδο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στόν Ναό τοῦ Σολομῶντος, θά κάνουμε κι᾿ ἐμεῖς μία ξενάγηση, θά ἐπισκεφθοῦμε διάφορους Ναούς. Οἱ Ναοί πού ἔχουμε εἶναι πολλῶν εἰδῶν. Ὁ πρῶτος εἶναι τό ἀχανές σύμπαν, ὅπου ὁ Ὕψιστος Θεός κατοικεῖ καί ἐμπεριπατεῖ. Ὁ οὐρανός εἶναι ὁ θρόνος μου, λέγει ὁ Κύριος, ἡ δέ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου. Ὁ παντελῶς ἀγράμματος Μέγας Ἀντώνιος, πού δέν ἤξερε οὔτε τήν ὑπογραφή του νά βάλει, βρῆκε καί γνώρισε τόν Θεό, διαβάζοντας τό μεγάλο βιβλίο του, δηλαδή τήν φύση. Ἀπό τήν κτίση ἀνεκάλυψε τόν Κτίσαντα. Ἄν ρίξουμε μιά ματιά στόν ἔναστρο οὐρανό, θά ξεσπάσει ἡ ψυχή μας σέ δοξολογία τοῦ Θεοῦ μαζί μέ τόν ψαλμωδό: Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου, Κύριε, πάντα έν σοφίᾳ ἐποίησας. 

Ἕνας ἄλλος μεγαλειώδης Ναός εἶναι αὐτός τοῦ Σολομῶντος, ὁ μοναδικός πού εἶχαν οἱ Ἑβραῖοι. Ἐπειδή δέ πίστευαν, ὅτι ἐκεῖ μέσα κατοικοῦσε ὁ Θεός, ἐκεῖ καί τελοῦσαν τίς θυσίες καί ὅλα τά τῆς λατρείας τους. Σ᾿ αὐτόν τόν Ναό οἱ δίκαιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα ὁδήγησαν τήν κόρη τους, τήν μικρή τριετῆ Μαριάμ καί τήν ἀφιέρωσαν στόν Θεό. Εἶναι πάρα πολύ σπουδαῖο, συγκινητικό καί πολύ διδακτικό γιά μᾶς αὐτό πού ἔκαναν. Μέ πολύ κόπο ἀπέκτησαν στά γεράματά τους ἕνα παιδί καί πρίν καλά-καλά τό χαροῦν, πρίν τό χορτάσουν, τό ἀποχωρίζονται καί τό προσφέρουν στόν Θεό.

Ἀφήνουμε τόν Ναό τοῦ Σολομῶντος καί πηγαίνουμε σέ ἄλλο ναό. Ἐάν προσέξουμε τήν ὑμνολογία τῆς ἡμέρας, πιό συγκεκριμένα τό κοντάκιο τῆς ἑορτῆς, θά δοῦμε νά λέει: «Ὁ καθαρότατος ναός τοῦ Σωτῆρος σήμερον εἰσάγεται ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου». Ναός καθαρότατος εἶναι ἡ Παναγία. Στόν ὄρθρο τῶν Χριστουγέννων θά ψάλλουμε: «Ὁ ἀχώρητος παντί πῶς ἐχορήθη ἐν γαστρί»; Αὐτόν πού δέν χωροῦν τά σύμπαντα, χώρεσε ἡ κοιλιά τῆς Θεοτόκου. Ἐννέα μῆνες τόν εἶχε μέσα στά σπλάχνα της καί κατόπιν τόν κράτησε στήν ἀγκαλιά της.

Ναός λοιπόν ἡ Παναγία, ἀλλά Ναός καί ὁ Χριστός. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε στούς Ἑβραίους, λύσατε, γκρεμίστε αὐτόν τόν Ναό καί ἐγώ μέσα σέ τρεῖς ἡμέρες πάλι θά τόν ἀνοικοδομήσω. Ἐκεῖνοι ἐνόμισαν, ὅτι ἐννοοῦσε τόν ναό τοῦ Σολομῶντος, ὅμως ὁ Κύριος ἔλεγε γιά τόν ναό τοῦ σώματός του. Αὐτό μᾶς τό διασώζουν τά ἱερά Εὐαγγέλια. Ὁ δέ ἀπόστολος Παῦλος μέσα στίς ἐπιστολές του γράφει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ναός καί ὅτι μέσα του κατοικεῖ  «πᾶν τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς». 

Ἕνας ἄλλος ναός, πέμπτος στή σειρά, εἴμαστε ἐμεῖς, ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς. Νά προσέξουμε ὅμως. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δέν εἶναι ὅλοι οὔτε παιδιά του, οὔτε ναός Θεοῦ. Ὅσοι εἶναι χριστιανοί Ὀρθόδοξοι, ὅσοι ἀναγεννήθηκαν μέ τό ἅγιο Βάπτισμα, αὐτοί εἶναι παιδιά καί ναός Θεοῦ. Αὐτοί ἔγιναν κατοικητήρια τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν κοινωνοῦμε Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, ἐπίσης γινόμαστε ναός Θεοῦ. Στήν ἀκολουθία τῆς θείας Μεταλήψεως διαβάζουμε: «Τήν καρδίαν μου καθάρισον, ναόν αὐτήν ποιῶν τοῦ Ἀχράντου σου Σώματος καί Αἵματος».

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος πάλι πολλές φορές μᾶς τονίζει, ὅτι αὐτόν τόν ναό, τό σῶμα μας, νά τόν προσέχουμε, νά τόν περιποιούμεθα, νά τόν διατηροῦμε καθαρό. Νά μή τόν μολύνουμε μέ τίς ἁμαρτίες, νά μή τόν καταστρέφουμε. Καί μάλιστα ἀπειλεῖ, «ὅστις τόν ναόν τοῦ Θεοῦ φρείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός». Τόν ναό αὐτόν πού βρισκόμαστε, δέν μποροῦμε νά τόν βρωμίσουμε. Τό ἅγιο Ποτήριο δέν μποροῦμε νά τό πετάξουμε μέσα στίς λάσπες καί στίς ἀκαθαρσίες. Ἔτσι πρέπει νά συμπεριφερόμεθα καί πρός τό σῶμα μας, πού εἶναι ναός Θεοῦ καί ἅγιο Ποτήριο.

Ἑορτάζουμε, ἀγαπητοί μου, σήμερα τά Εἰσόδια τῆς Παναγίας, γιά νά θυμηθοῦμε καί τό δικό μας χρέος καί τό δικό μας καθῆκον. Ὅπως οἱ ἅγιοι ἐκεῖνοι γονεῖς, Ἰωακείμ καί Ἄννα, πῆραν τό παιδί τους, τήν Παναγία, καί τήν πῆγαν στόν Ναό τοῦ Θεοῦ, ἔτσι κι᾿ ἐμεῖς νά ἀναλογισθοῦμε τό δικό μας καθῆκον. Ὅτι πρέπει νά συνδέσουμε τά παιδιά μας μέ τόν Θεό, νά τά ὁδηγήσουμε στόν Ναό τοῦ Θεοῦ, στήν Ἐκκλησία. Εἶναι ἀνάγκη νά συνειδητοποιήσουμε κάποτε ὅλοι μας, ὅτι αὐτό ὑπαγορεύει τό συμφέρον μας καί τό συμφέρον τῶν παιδιῶν μας.

Παραπονούμεθα καί διαμαρτυρόμεθα γιά τήν κατάσταση τῶν παιδιῶν μας. Τό βλέπουμε σχεδόν καθημερικά μέσα στήν κοινωνία καί τό προβάλλουν συχνά τά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης. Ἀκόμη μικρά, ἀκόμη ἀνήλικα καί ὅμως πρόλαβαν καί διεφθάρησαν. Ἔπεσαν στήν ἀναρχία, στήν παραβατικότητα καί στήν παρανομία. Τό σκεφθήκαμε ποτέ, γιατί γίνεται αὐτό; Ἀναλογισθήκαμε γιατί συμβαίνει;  Γιατί ζοῦν καί μεγαλώνουν χωρίς Θεό, σέ ἕνα ἄθεο περιβάλλον, ἔξω καί μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία. Τούς προσφέρουμε πολλά, ἀλλά μόνο ὕλη, τά ξυλοκέρατα τῶν χοίρων. Γιά τήν ψυχή τους ἀδιαφοροῦμε παντελῶς. Λένε οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί κατά κόρον τό τονίζουν: «Νοῦς ἀποστάς τοῦ Θεοῦ ἤ κτηνώδης γίνεται ἤ δαιμονιώδης». Ὁ ἄνθρωπος μακρυά ἀπό τόν Θεό ἤ κτῆνος γίνεται ἤ διάβολος. Καί αὐτό τό βλέπουμε σήμερα σέ ὅλο του τό μεγαλεῖο.

Ἄν λοιπόν θέλουμε νά δοῦμε καλύτερες ἡμέρες, νά ποῦμε STOP στήν ἁμαρτία. Νά ἀλλάξουμε διαγωγή. Νά ἀσχοληθοῦμε στά σοβαρά μέ τά παιδιά μας. Νά τά δοῦμε σάν εἰκόνες Θεοῦ καί σάν ναούς τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωή μας νά γίνει ἐκκλησιαστική, καί ἡ δική μας καί τῶν παιδιῶν μας. Τότε δέν θά ντρεπόμαστε γιά παιδιά μας, ἀλλά θά χαιρόμαστε καί θά τά καμαρώνουμε. Ἀμήν.-