Ἡ γιορτὴ ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ ρυθμοῦ
τῆς ἐργασίας καὶ τῆς ἀνάπαυσης τοῦ ἀνθρώπου.
Γιὰ νὰ ζήσει κάποιος, πρέπει νὰ δουλέψει.
Ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ δουλεύει δίχως νὰ ἀναπαύεται.
Σὲ κάθε τόπο καὶ πολιτισμὸ αὐτὸ παράγει
τὸν ρυθμὸ τῆς ἐργασίας καὶ τῆς ἀνάπαυσης.
Ἐπιπλέον ὅμως, ἡ ἀνάπαυση, ἡ εὐκαιρία
δηλ. νὰ μὴν ἐργάζεται κάποιος,
βιώνεται ἀνέκαθεν ὡς χαρά.
Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη καὶ προφανέστερη
πηγὴ τοῦ ἑορτασμοῦ.
Ὅταν ὅμως ἀναπτύχθηκε ἡ ἑορτὴ καθαυτή,
ὑπῆρξε καὶ μιὰ ἄλλη σπουδαιότερη ρίζα:
ἡ ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου γιὰ νόημα.
Μὲ τὴ γιορτὴ ὁ ἄνθρωπος νοηματοδοτεῖ
τὴν ἴδια τὴ δουλειά του,
καὶ συνεπῶς ὁλόκληρη τὴ ζωή του.
Ἀκριβῶς ἐδῶ, στὴν ἀπόλυτα ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη
τοῦ ἀνθρώπου, ὄχι μόνο γιὰ ξεκούραση,
ἀλλὰ γιὰ χαρὰ καὶ γιὰ νόημα, εἶναι ποὺ βρίσκουμε
τὴν ἀληθινὴ πηγὴ τοῦ ἑορτασμοῦ καὶ τῆς ἀνθεκτικότητας
ποὺ διαθέτει ἡ ἑορτὴ μέσα στὴν ἀνθρώπινη κοινωνία.
Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀλεξάνδρου Σμέμαν
Γιατί γιορτάζουμε;
Τεῦχος 342, Δεκέμβριος 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.