Ύπνος βαθύς.

Ύπνος βαθύς

Κοιμίζουν τὸν κόσμο. Τὸν ἀφήνουν έτσι, γιὰ νὰ μὴ στενοχωριέται καὶ νὰ διασκεδάζει. Μὴν τυχὸν πείς ότι θὰ γίνει πόλεμος ή ότι θὰ γίνει η Δευτέρα Παρουσία καὶ γι’ αυτὸ πρέπει νὰ ετοιμασθούμε, μὴν τυχὸν στενοχωρηθούν οι άνθρωποι. Σὰν μερικὲς γριὲς πού λένε «μὴ μιλάς γιὰ θάνατο· μόνο γιὰ χαρὲς καὶ γιὰ βαφτίσια νὰ μιλάς», σὰν νὰ μὴν τὶς περιμένει θάνατος. Έτσι νιώθουν μία ψεύτικη χαρά.

Ενώ, άν σκέφτονταν ότι τὸ τάδε γεροντάκι πού έμενε λίγο πιὸ κάτω πέθανε χθές, ο άλλος είναι στὰ τελευταία του καὶ θὰ πεθάνει, μεθαύριο θὰ γίνει τού τάδε τὸ μνημόσυνο πού ήταν καὶ πολὺ νεότερος απὸ αυτές, θὰ σκέφτονταν τὸν θάνατο καὶ θὰ έλεγαν: «Πρέπει νὰ εξομολογηθώ, νὰ ετοιμασθώ πνευματικά, γιατί μπορεί κι εμένα σὲ λίγο νὰ μὲ καλέσει ο Χριστὸς γιὰ τὴν άλλη ζωή».

Διαφορετικά, έρχεται ύστερα ο θάνατος καὶ τὶς παίρνει ανέτοιμες.

 

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέρ. Παϊσίου Ἁγιορείτου «Λόγοι», τ. Β´, “Πνευματικὴ Ἀφύπνιση”