ΆΓΙΕ ΣΕΡΑΦΕΊΜ ΤΟΎ ΣΑΡΩΦ ΠΡΈΣΒΕΥΕ ΥΠΈΡ ΗΜΏΝ.

«Δέσποτα, Κύριέ του οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, Βασιλεῦ τῶν αἰώνων, εὐδόκησε νὰ ἀνοιχθεῖ καὶ γιὰ μένα ἡ θύρα τῆς μετανοίας, ὥστε μὲ πόνο καρδιᾶς νὰ προσεύχομαι σὲ Ἐσένα τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, τὸν πατέρα τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Δέξου, πολυεύσπλαχνε, τὴν δέησή μου. Μὴν τὴν ἀπορρίψεις. Συγχώρησε κάθε κακὸ ποὺ ἔκανα νικημένος ἀπὸ τὴν προαίρεσή μου. Ζητῶ ἀνάπαυση καὶ δὲν τὴ βρίσκω, γιατί ἡ συνείδησις μὲ ἐλέγχει. Προσδοκῶ εἰρήνη, ἀλλὰ εἰρήνη δὲν ἔχω ἐξ αἰτίας τοῦ πλήθους τῶν ἀνομιῶν μου. Ἄκουσε, Κύριε, μιὰ καρδιὰ ποὺ σὲ ἐπικαλεῖται. Μὴν βλέπεις τὰ κακά μου ἔργα. Ἐπίβλεψε στὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς μου καὶ σπεῦσε νὰ μὲ θεραπεύσεις ἀπὸ τὰ βαριά μου τραύματα. Δῶσε μου καιρὸ μετανοίας μὲ τὸ ἔλεος τῆς φιλανθρωπίας Σου. Ἐλευθέρωσε μὲ ἀπὸ τὰ πάθη. Μὴν μὲ κρίνεις σύμφωνα μὲ τὴν δικαιοσύνη Σου. Μὴν μοῦ ἀνταποδώσεις κατὰ τὰ ἔργα μου, γιὰ νὰ μὴ χαθῶ ἐντελῶς. Εἰσάκουσε μὲ Κύριε, γιατί βρίσκομαι σὲ ἀπόγνωση. Ἀφοῦ ἔχασα κάθε ἐλπίδα καὶ σκέψη γιὰ τὴν διόρθωσή μου, προσπίπτω στοὺς οἰκτιρμούς Σου. Ἐλέησε μὲ τὸν ξεπεσμένο καὶ κατάκριτο γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου. Λυπήσου μέ,  Δέσποτα, γιατί συνέχομαι ἀπὸ πλῆθος ἀνομιῶν καὶ μοιάζω ἁλυσοδεμένος μὲ αὐτές. Ἐσὺ μόνον γνωρίζεις νὰ ἐλευθερώνεις καὶ νὰ θεραπεύεις. Γι’ αὐτὸ σὲ ὅλες τὶς φοβερές μου ἀρρώστιες ἐπικαλοῦμαι μόνον Ἐσένα, τὸν ἰατρὸ τῶν ἀσθενούντων, τὸν ὁδηγὸ τῶν πλανωμένων, τὸ φῶς τῶν ἐσκοτισμένων, τὸν ἐλευθερωτὴ τῶν αἰχμαλώτων. Ἐπικαλοῦμαι Ἐσένα, ποὺ πάντοτε μακροθυμεῖς καὶ συγκρατεῖς τὴν ὀργή Σου καὶ δίνεις στοὺς ἁμαρτωλοὺς καιρὸ μετανοίας. Καταύγασε, Δέσποτα, μὲ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου ἐμένα τὸν ἁμαρτωλό, διότι εἶσαι ταχὺς στὸ νὰ ἐλεεῖς καὶ βραδὺς στὸ νὰ τιμωρεῖς. Ἐσὺ ὁ εὔσπλαχνος ἅπλωσε τὸ χέρι Σου καὶ ἀνόρθωσε μὲ ἀπὸ τὴν τάφρο τῶν ἀνομιῶν μου. Ἐσὺ δὲν εὐχαριστεῖσαι στὴν ἀπώλεια τοῦ ἁμαρτωλοῦ οὔτε ἀποστρέφεις τὸ πρόσωπό Σου ἀπὸ τὸν προσευχόμενο σὲ Ἐσένα μὲ δάκρυα. Ἄκουσε, Κύριε, τὴν φωνὴ τοῦ δούλου Σου ποὺ Σὲ ἐπικαλεῖται καὶ φανέρωσε τὸ φῶς Σου σὲ ἐμένα τὸν στερημένο τὸ φῶς. Δώρισέ μου τὴν χάρη Σου, γιατί ἐγὼ δὲν ἔχω ἄλλη ἐλπίδα καὶ ἐλπίζω πάντοτε μόνο στὴν δική Σου βοήθεια καὶ δύναμη. «Στρέψον, Κύριε, τὸν κοπετόν μου εἰς χαρὰν ἐμοί, διάρρηξον τὸν σάκκον μου καὶ περίζωσον μὲ εὐφροσύνην». Εὐδόκησε, ὥστε νὰ καταπαύσω ἀπὸ τὰ ἑσπερινά μου ἔργα καὶ νὰ βρῶ ὀρθρινὴ ἀνάπαυση ὅπως οἱ ἐκλεκτοί Σου Κύριε, ἀπὸ τοὺς ὁποίους «ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός». Κάνε νὰ ἀνοιχθεῖ γιὰ μένα ἡ θύρα τῆς Βασιλείας Σου, ὥστε νὰ εἰσέλθω καὶ νὰ συγκαταριθμηθῶ μὲ τοὺς εὐφραινομένους ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου καὶ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή». Ἀμήν.

Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη»