Ι ε ρ ό ς Π ό θ ο ς ( Πρός την Παναγία )

 

Ι ε ρ ό ς  Π  ό  θ ο ς ( Πρός την Παναγία )

 

Ήθελα  Παναγία

 

     να είχα τη χαρά σου

 

Όταν κρατούσες τον Χριστόν

 

    βρέφος στην αγκαλιά σου.

 

Ν'άχα το μανδυλάκι σου

 

      το μοσχομυρισμένο

 

Που σπόγγιζες τον Ιησούν

 

       ως βρέφος υδρωμένο.

 

Να ειχα τα χειλάκια σου

 

    που τον γλυκομιλούσαν

 

Που τον γλυκονανούριζαν

 

     και τον γλυκοφυλούσαν.

 

Να είχα τα χεράκια σου

 

     που τον βρεφοκρατούσαν

 

Τον στόλιζαν, τον χάϊδευαν

 

       και τον χειραγωγούσαν,

 

Ας είχα τα ματάκια σου

 

     να τον απολαμβάνω

 

Μαζί σου να ευρίσκωμαι

 

       θελήματα νακάμνω.

 

Ας είμουνα τότε κ' εγώ

 

     κοντά σου υπερέτης

 

Να τον βαστάζω ! και εσύ

 

     τα του σπιτιού να βλέπες.

 

Τα  Θεία ρουχαλάκια του

 

    να πιάνω να τα πλύνω

 

Και το νερλοπλυμα αυτών

 

    ως βάλσαμον να πίνω.

 

Ας ειχα και τα ωτά σου

 

     ν' ακούω τη λαλιά του

 

Τους  παιδικούς του λυρισμούς

 

      να χαίρωμαι κοντά του.

 

Ν' ακούω τους  ψυθιρισμούς

 

    που έλεγε  μονάχος

 

Οταν  ωραματίζετο

 

     το σταυρικόν του πάθος !

 

Με μέλι τα χειλακια του

 

    με δρόσο να γλυκαίνω  

 

Γιατί, για μας  εις τον Σταυρό

 

     πέθανε  πικραμένο.

 

Και λούλουδα  θα έπλεκα

 

   στεφάνι  να τον βάνω

 

Γιατί ακάνθια φόρεσε

 

    στο πάθος του  επάνω

 

Ήθελα  Παναγία  μου

 

    να έχω τη χαρά σου

 

Στους ουρανούς

 

   με τον Χριστόν κοντά σου,!!!

 

Ναί, Δέσποινα τοῦ Κόσμου,

 

δώρησόν μοι τῷ ταπεινῷ δούλῳ σου τό ζητούμενον, ἵνα εὐχαρίστως δοξάζω τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος,

 

νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αιώνων Ἀμήν.