Αφιέρωμα στον Παπα Νικόλα Χατζή. Δύναμη προσευχῆς

6ο Αφιέρωμα στον Παπα Νικόλα Χατζή. Δύναμη προσευχῆς

Ρώτησα κάποτε τὸν Γέροντα Ἀμβρόσιο Λάζαρη, πῶς καταλάβαινε πὼς κάποιος ἔχει ἁγιότητα καὶ χάρισμα προσευχῆς. Σὰν ἀπάντηση μοῦ διηγήθηκε, λοιπόν, γιὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὸ κελλὶ τοῦ Γέροντα Ἰωσὴφ τοῦ Σπηλαιώτη.

«Καθόταν κάτω ὀκλαδόν, σὲ ἕνα ψαθί, καὶ ἔκανε προσευχή καὶ σείονταν τὸ ἔδαφος, σαν νὰ γινότανε σεισμός», μοῦ διηγήθηκε. «Τί θέλεις ἄλλα νὰ σοῦ πω; Ἔτρεμε τὸ ψαθί, ἔτρεμε ὁ βράχος…»

Τό παραπάνω ἀπόσπασμα ἀπό το βιβλίο μου “Ἅγιον Ὅρος -χώρα ζώντων” ἦλθε στή μνήμη μου ὅταν ή ἡλικιωμένη κα Α. ,ἀπό τα παλαιότερα πνευματικά τέκνα του Παπα Νικόλα μου διηγήθηκε τήν παρακάτω παρόμοια ἱστορία ἀπ την ζωή του. Ἤμασταν στό πρωινό καράβι ἀπό Πειραιᾶ πηγαίνοντας γιά το 40θήμερο μνημόσυνο του ἀγαπημένου μας Παπούλη στό μοναστήρι του Ἅγιου Νεκταρίου στήν Αίγινα. Ἐκεῖ ὁποῦ τα τελευταία χρόνια της ζωῆς του διέμενε ἀπό Δευτέρα ἕως Παρασκευή ἐξομολογῶντας καί βοηθῶντας πλῆθος πιστῶν. Οἱ γλῶσσες εἶχαν πιά λυθεῖ καί οἱ 50 τῆς παρέας μου διηγήθηκαν πολλά και θαυμαστά γιά την ζωή του.

 Ο παπα Νικόλας εἶχε νυχτερινή ζωή προσευχῆς. Στό σπίτι πού εἶχε δίπλα στόν Ἅγιο Χαράλαμπο στό κάτω Φανάρι (Δρυώπη) φιλοξενοῦσε κόσμο ,μάστορες κυρίως γιά τά ἔργα βελτίωσης του ναοῦ, ἐλλείψει κάποιου ξενοδοχείου. Κάποτε ἔμεινε μία βραδιά συγγενής της κας Α. καί ἕνας ἄσχετος περί τα ἐκκλησιαστικά τεχνίτης. Το πρωί ἀνέφεραν καί οἱ δύο ὅτι δέν μπόρεσαν νά κοιμηθοῦν γιατί σείονταν ὅλο το σπίτι. Ο μάστορας μάλιστα πού κοιμήθηκε ψηλά σε μιά ταράτσα εἶδε τα κεραμίδια του σπιτιοῦ νά κυματίζουν σάν της θάλασσας το κῦμα. Προβληματίστηκε τόσο πολύ πού ἄλλαξε ἡ ζωή του. Τους ἔκανε ἐντύπωση μάλιστα πού ὁ παπα Νικόλας εἶχε θεόκλειστα τα κουφώματα παρ' ὅλο πού ἦταν ζέστη , καλοκαίρι. Τά “ταγκαλάκια”ὅπως ὀνόμαζε τα δαιμόνια ὁ Ὅσιος Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης ἐπιτίθενται στούς Ἁγίους ὀφθαλμοφανῶς γιατί οι λογισμοί καί ή καρδιά τους εἶναι καθαρά καί κατειλημμένα ἀπό ἀδιάλειπτο νοερά προσευχή. Θυμηθηκα τον Παπα Δημήτρη Γκαγκαστάθη πού μου διηγήθηκε, λίγο πρίν πεθάνει τό 1973, τίς ἐπιθέσεις πού δεχόταν ἀπό δαίμονα σάν ἄγριο θηρίο ὅταν  πήγαινε γιά νυχτερινή Θεία  Λειτουργία ἀπό το σπίτι του στούς ἀγαπημένους του Ταξιάρχες. Τό σταύρωνα λέγοντας “Συντριβήτω ὑπό του σημείου του τιμίου Σταυροῦ Σου πᾶσαι αἱ ἐνάντιοι δυνάμεις”καί ἐξαφανίζονταν ἀμέσως. Βλέπεις τι δύναμη ἔχει ὁ Σταυρός του Κυρίου μας κατέληξε συγκινημένος “Ο τελευταῖος κληρικός της ἐποχῆς” ὅπως αὐτοαπεκαλεῖτο ὁ ὀλιγογράμματος μακαριστός Παπα Δημήτρης. Κοινός τόπος των Ἁγίων του Θεοῦ ἡ ταπείνωση. Ζοῦνε μέσα στά θαύματα της  προσευχῆς τους καί ἀποδίδουν τα πάντα Στόν Τίμιο Σταυρό , στό Μύρο του Ἁγίου Νεκταρίου , στήν Ἱερωσύνη τους, στόν Θεό, στήν Παναγία , καί τους Ἁγίους Του.

Στέφανος Δημόπουλος.