Ένας μοναχός ρωτήθηκε γιατί κλαίει και αναστενάζει για τις θλιμμένες ψυχές, που αφήνουν τους πόνους στους ώμους του και μπορεί να μην επιστρέψουν ποτέ; Και ο μοναχός, σκουπίζοντας με το μανίκι του τις μεγάλες ραβδώσεις από τα βρεγμένα μάγουλά του, είπε σε αυτόν με το λαμπερό πρόσωπο: «Αν κλάψω γι' αυτόν, δεν είναι πια ξένος για μένα. Την απόφαση την παίρνουν τα δάκρυα μου...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.