Στο κοιμητήριο.

«Αν πέθανες σήμερα, ποιες ιδέες, ποια όνειρα, ποιες αχρησιμοποίητες ιδιότητες, ποια ταλέντα, ποιες απραγματοποίητες επιθυμίες θα πέθαιναν μαζί σου;  Στα πρόθυρα του θανάτου, δεν μετανιώνουμε για όσα κάναμε στη ζωή, αλλά ακριβώς για όσα δεν κάναμε.  Τι κάνεις με το άγνωστο σε κανέναν όνειρό σου, με την επιθυμία πάντα να αναβάλλεται;  Ξέρετε ποιο είναι το πιο ακριβό μέρος στη γη;  Δεν είναι Αμερική, δεν είναι το Ντουμπάι, δεν είναι η Κίνα.  Είναι το νεκροταφείο!  Εκεί θα βρεις ιδέες που δεν έχουν μετατραπεί σε πράξεις, ανεκπλήρωτες σχέσεις, ανομολόγητες έρωτες, ανολοκλήρωτες δουλειές, ανεκπλήρωτα όνειρα, άγνωστα τραγούδια, άγραφα βιβλία, ανθυγιεινές ιδέες, απραγματοποίητους ανθρώπους, απογοητεύσεις, πόνο!  Γιατί οι άνθρωποι ήταν πολύ φοβισμένοι για να πάρουν αυτό το ρίσκο.  Όπως εγώ, όπως και εσείς... Οι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν γεμάτοι επιθυμίες, όνειρα, ιδέες, ταλέντα, δεξιότητες, ευφυΐα, αχρησιμοποίητες, ανέγγιχτες, αναξιοποίητες, ανεκμετάλλευτες δεξιότητες.  Αλλά δεν είμαστε στο νεκροταφείο.  Κάθε χαμένη στιγμή δεν επιστρέφει, γίνεται παρελθόν.  Το παρόν είναι πολύτιμο.  Πρέπει να είμαστε παρόντες, να ζήσουμε τα όνειρά μας τώρα.  Αν σήμερα ήταν η τελευταία μέρα της ζωής σου, τι θα ήθελες να κάνεις;  Έχουμε μια ζωή, μια ευκαιρία.  Κάθε μέρα είναι γεμάτη ευκαιρίες.  Κάθε στιγμή είναι μια νέα ευκαιρία που δεν την εκμεταλλευόμαστε πλήρως.  Αν είχατε μόνο μια μέρα ζωής, πώς θα ζούσατε;  Τι θα κάνατε διαφορετικά;»

    (Πατηρ Χρυσόστομος Φιλιπέσκου - «Ζήσε όμορφα, συγχώρεσε στον χρόνο και αγάπησε αληθινά!»)