Όταν πήγαινε στην Μόσχα μαζί με την αδελφή του Μαρία, ‘’τραγουδούσαν, αστειεύονταν και θυμόνταν τα παιδικά τους χρόνια . Η αδελφή του καθόταν στο πιάνο και του έλεγε πάντα με μια γλυκύτητα ‘’Θυμάσαι Γέροντα αυτό το κομμάτι!’’ Ύστερα , καθόταν και ο ίδιος στο πιάνο και τραγουδούσαν μαζί. Τότε όλοι εμείς μαζευόμασταν δίπλα του… Σαν μαγνήτης μας τραβούσε όλους κοντά του και δεν θέλαμε να τον αποχωριστούμε…. Τίποτα δεν σκεφτόμασταν κοντά του. Νοιώθαμε όλοι μια γλυκύτητα που μας συνέπαιρνε την καρδιά και τον νου.’’
**********************************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.