Πριν από πολλά χρόνια, μας πήγε ο Γέροντας σε ένα Μοναστήρι στο Λαύριο και εκεί η Γερόντισσα μας διηγήθηκε ένα γεγονός που συνέβη.

Πριν από πολλά χρόνια, μας πήγε ο Γέροντας σε ένα Μοναστήρι στο Λαύριο και εκεί η Γερόντισσα μας διηγήθηκε ένα γεγονός που συνέβη. 

Ήρθε λοιπόν μια μέρα μια δόκιμη μοναχή στην Μονή και η τότε Ηγουμένη άρχισε να της δείχνει πως να βάζει με τη σειρά τα εργαλεία. 

-Πρώτα λοιπόν θα βάζεις το σφυράκι, μετά το τσεκουράκι και μετά το πριονάκι. Εντάξει; κατάλαβες; 

-Να είναι ευλογημένο.

-Βάλε λοιπόν. 

-Πρώτα το τσεκουράκι, μετά το σφυράκι, μετά το πριονάκι.

-Όχι αδελφή μου, πρώτα το  σφυράκι, μετά το τσεκουράκι, μετά το πριονάκι.  Εντάξει τώρα; κατάλαβες; 

-Ναι, πρώτα το πριονάκι, μετά το σφυράκι, μετά το τσεκουράκι. 

Δυο, τρεις, είδε κι απόειδε η Ηγουμένη.  Σαν να μην έφτανε αυτό με την αδέξια μοναχούλα, ήρθε μια μέρα η μητέρα της μοναχής αυτής και άρχισε να φωνάζει. 

"Εσείς οι έτσι οι αλλιώς μου πήρατε το παιδί μου! Να μου το δώσετε πίσω!" 

Για να δώσει η Ηγουμένη την εξής απάντηση: 

"Σας παρακαλώ πολύ κυρία μου, πάρτε πίσω την κόρη σας και να μας πληρώσετε και τα δίδακτρα!".

Η μοναχούλα λοιπόν αυτή με τον καιρό έγινε όχι μόνο επιδέξια στα διακονήματά της, αλλά ήταν και αυτή η ίδια η Γερόντισσα που μας εξιστορούσε τόσο χαριτωμένα το γεγονός, που τόσο μας ωφέλησε τότε με την ευχή του Γέροντά μας και την ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό.

Κάθε ψυχή λοιπόν που έρχεται στο Μοναστήρι και τίποτα να μην γνωρίζει μόνο από την αποταγή που έκανε και την υπακοή που κάνει, την σκεπάζει η χάρις του Θεού και την χαριτώνει, με την ευχή του  Γέροντός της.

Μόνο οι τεμπέληδες και οι αμετανόητοι δεν ωφελούνται και δεν ωφελούν σε ένα Μοναστήρι. Όλοι οι υπόλοιποι είναι άγγελοι πολύτιμοι.