ΣΗΜΕΡΑ ΕΖΗΣΑ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΤΟ «ΟΧΙ»

ΣΗΜΕΡΑ ΕΖΗΣΑ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΤΟ «ΟΧΙ»

 

ΕΦΕΤΟΣ θέλησα να κάμνω μία άλλη επέτειο του ΌΧΙ.

Ύστερα από πεντήκοντα επετείους στην ζωή μου δεν ηξιώθην σήμερον να υπάγω στην παρέλαση για να παρακολουθήσω την φετινή τάση της μόδας στα πλαστικά ψευτογκλαμούρ συνολάκια των αξιοτίμων  κυριών και τας ποικιλοχρώμους γραβάτας των παρα(στρ)ατών ευγενών αρχόντων.

Και σαν βαρέθηκα τα πολλά τα ΝΑΙ είπα να γύρω στο γιατάκι ενός  αναρχικού (σπάνιο είδος στ’αλήθεια, όπου πρέπει να μπει στο μουσείο φυσικής ιστορίας) που ξεγκωνίζει από το βόλεμα της κοινωνίας  και αιρετικού για την γνώμη και σύνεση των συγχρόνων ναιναίκων

Και τι εστίν ναιναίκος;

Είναι εκείνος που ενώ πανηγυρίζει για τα ΟΧΙ των προγόνων του ,ζεί μονοδιάστατα και αμετανόητα στα δικά του ΝΑΙ για όλα τα συμφέροντα του. Μάλιστα  ο ναιναίκος δεν έχει ιδεολογία, ηθική, πατρίδα, όραμα, οικογένεια, ιερά και όσια. Το μόνο που τον απασχολεί είναι το ταλαίπωρο σαρκίο του .

Από εχθές συγκρυαζόμουν, σαν τον άρρωστο που μπαίνει για πρώτη φορά στο χειρουργείο, για το πώς θα εισέλθω στο κλουβί αυτού του λιονταριού και πώς να παραστήσω το δικό μου υπαρξιακό ψεύδος ,την δική μου υποκρισία, που ενώ λέγει πως πιστεύει στον Χριστό, εγώ έχω θρησκεία μόνον το «εγώ» μου. Πώς λοιπόν θα ορθώσω το ψέμα μου  στην αλήθεια ενός αετού που δεν το δάμασε η ψευτιά του κόσμου;

Ανυπόστολος , άφοβος, ανένταχτος, απρόβλεπτος και ενοχλητικά τίμιος σαν τον Τίμιο Πρόδρομο στην έρημο.

Τον επισκέφθηκα σήμερα το μεσημέρι στο κονάκι του.

Δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τα κελλάκια στον Άη- Βασίλη στην έρημο του Άθωνα. Μαζί με το εργαστήρι του έχει στον ίδιο απέριττο τόπο σ’ένα πέτρινο δωματάκι όλο   το νοικοκοιριό του .Αν κάποτε γινόνταν πρόσφυγας δεν θα κόπιαζε για να διαλέξει και κουβαλήσει το βιός του. Δίπλα από τον τόρνο του ,την πρέσα και τις κατσαβίδες του έχει το φτωχικό ράντζο  του . Όλα ταπεινά, ανυπερήφανα ,όλα μόνο για την χρεία κι’όχι γα την έπαρση .

Υπάρχουν τάχατες και σήμερα ασκητάδες μέσα στον κόσμο;

Ένα μίλι έξω από την τύρβη του πολιτισμού και του τουρισμού ,κάτω από τα ρουθούνια των χορτασμένων «φρονίμων» εκείνος ζεί ελεύθερος, πένης κι’ αυτάρκης με την θέλησή του.Σαν το ανεξάρτητο χελιδόνι που πετά ανεμπόδιστο στους ουρανούς και ρίχνει που και που καμία κουτσουλιά στα κεφάλια των ψευτοσυνετών.

 

Αναρχικός στ’αλήθεια με ό,τι του έχει στοιχήσει ετούτο στην ζωή του. Μα γυρεύει μονάχα να στοιχίζει  πίσω από την ελευθερία του .

 

Κάποτες δούλευε και στο Δημόσιο. Μα επειδής είδε μία αδικία που γινόνταν σε τρίτους ,δεν το άντεχε η συνείδησή του και προτίμησε να παραιτηθεί για να ιδιωτεύει μόνος, πτωχός  και τίμιος .

Μωρός και παράξενος για τον κόσμο, μα ανυπόταχτος στους νόμους και τους κανόνες των ανθρώπων .Η όψη του γαλήνια ,με βλέμμα βεβαιότητας, σαν του Αγιονορείτου Καρουλιώτη που μόλις αποτέλεψε την αγρυπνία του .

 Με μακριά γκρίζα ξέπλεκα μαλλιά και ανυπόταχτο αχτένιστο γένι.Μόνον ένα ζωστικό του λείπει. Φαντάζεται  πως δεν πιστεύει στον Χριστό, όπως εμείς οι «σχεδόν άγιοι»,μα  έχει άθελά του γίνει ο ίδιος σαν τον Χριστό.

-Κάθε τι γίνεται ιερό  ,μ’αποκρίθηκε , όταν γεννιέται από την προσφορά και την θυσία. Και κάθε τι γίνεται ελεύθερο όταν είναι αυτάρκες.

Δεν ξέρω αν είχε να φάει  για  μεσημεριανό σήμερα.Δεν τσίκνιζε η τσουκάλα αυτού του εγκοσμίου ασκητού.

-Να με συμπαθάς,τόσην ώρα και δεν σου πρόσφερα κάτιτις.

-Μα τι να μου προσφέρει ;Μόνο ένα ξερόμηλο όλο κι’όλο έχει  επάνω στον πάγκο όπου κάμει το εργόχειρό του εντός της κέλλας του.

Μα είναι και φιλόσοφος μα και ποιητής.

-Πολλαπλασιάζοντας την ουσία έχουμε τον επι-ούσιο. Πολλά πράγματα αφθονία,μπερεκέτια.

Προσθέτοντας μία  ουσία ,έχουμε την συνουσία.

Μα αφαιρώντας από την ουσία -εκτός ουσίας -εξουσίας έχουμε την εξουσία .

Και κατέχεις Πάτερ μου τι εστίν ανηθικότητα; Είναι  να δείχνουμε για κάτι άλλο απ’ αυτό που πράγματι  είμαστε.

Παρά την φτώχεια του όμως δεν ξεχνά να’ναι αξιοπρεπής. Δεν θέλησε να του δώσω την προκαταβολή για ό,τι του παρήγγειλα.

-Σαν ξανάρθεις τότε με πληρώνεις.

Μα σήμερα αξιώθηκα να πληρωθώ τουλάχιστον εγώ  με τον παρά από το  παρά-δειγμά του .Σήμερα μ’αξίωσε ο Θεός  και έζησα το ΟΧΙ ανταμώνοντας τον Ασκητή του «όχι».

 

π.Διονύσιος Ταμπάκης