Το τίμημα της αιώνιας ενοχής.

 Το τίμημα της αιώνιας ενοχής

Μια μέρα μια γυναίκα περίπου πενήντα χρονών ήρθε σε μένα για εξομολόγηση. Όταν ήταν  δωδεκάχρονο κορίτσι, ο πατέρας της άφησε την οικογένειά τους και σε όλη της τη ζωή τον μισούσε για αυτό, δεν επικοινωνούσε μαζί του. Προσπάθησε να έρθει σε επαφή με την κόρη του, αλλά εκείνη δεν ήθελε να έρθει σε επαφή, τον έβριζε, δεν ήθελε να τον δει.

Πέρασαν περίπου σαράντα χρόνια, ο πατέρας της πέθανε. Και έτσι ήρθε, άρχισε να εξηγεί: «Φυσικά, καταλαβαίνω ότι αυτό είναι κακό, αλλά εξακολουθώ να είμαι προσβεβλημένος από αυτόν». Της απαντώ με τυπικό τρόπο: «Προσπάθησε να προσευχηθείς, να μετανοήσεις, τελικά, η εκδίκηση δεν είναι πολύ καλή».

Αφού μίλησε για τον πατέρα της, άρχισε να θυμάται την παιδική της ηλικία και στην ίδια εξομολόγηση ανέφερε περιστασιακά ότι είχε κλέψει πέντε ρούβλια από τη μητέρα της μόλις σε ηλικία δώδεκα ετών. Κι εγώ, μη γνωρίζοντας ο ίδιος τι με έκανε να ρωτήσω, της λέω:
- Της ζήτησες συγχώρεση γι' αυτό;
«Όχι, δεν το έκανα», απαντά εκείνη.
- Πρέπει να ζητήσεις! Επιμένω.
Εκείνη αντιλέγει:
- Η μαμά μένει στο χωριό, είναι πάνω από ογδόντα χρονών, μάλλον δεν θυμάται τίποτα.
Αλλά εξακολουθώ να πιστεύω:
- Όχι, πρέπει να πας, ζήτα συγχώρεση.

Μετά διάβασα μια επιτρεπτή προσευχή πάνω της και χωρίσαμε.
Λίγες εβδομάδες αργότερα είδα ξανά τη γυναίκα. Ήρθε σε μένα σε τρομερή κατάσταση: όλη έκλαιγε, κυριολεκτικά έτρεμε. Έκλαψε για αρκετή ώρα, αλλά τελικά ηρέμησε και είπε ότι είχε έρθει στη μητέρα της στο χωριό και ενδιάμεσα θυμήθηκε:
«Ξέρεις, μάνα, όταν ήμουν δώδεκα χρονών, έβγαλα πέντε ρούβλια από το πορτοφόλι σου και δεν είπσ τίποτα, και πρόσφατα ήρθα στον ιερέα για εξομολόγηση και με διέταξε να σου ζητήσω συγχώρεση.
Η μαμά έκλαψε και είπε:
«Μια φορά κι έναν καιρό, ο πατέρας σου έπινε πολύ - τόσο πολύ που άρχισε να κλέβει χρήματα. Όταν ήσουν εννιά, τά  χάλασα και αποφάσισα να τον διώξω. Ζήτησε συγχώρεση, ήταν γονατιστός και του έδωσα μια τελευταία ευκαιρία. Μετά από αυτό, έπιασε δουλειά. Αλλά όταν ήσουν δώδεκα χρονών, μας έλειψαν πέντε ρούβλια. Σε ρώτησα, είπες ότι δεν το έκανες. Μετά κατηγορούσα τον άντρα μου για όλα, μαλώσαμε. Μετά από αυτό, έφυγε και δεν επέστρεψε ποτέ».

Όταν το έμαθε η γυναίκα, εξαφανίστηκε όλο της το μίσος για τον πατέρα της και στη θέση της κύλησε ένα ολόκληρο φορτηγό τρένο ενοχών - αν και, αν δεις αντικειμενικά, η ενοχή της δεν είναι μεγάλη εδώ. Τι είναι πέντε ρούβλια; Μια ασήμαντη. Αλλά μέσα από τέτοια μικροπράγματα ο Κύριος μας ανοίγει τα μάτια.

Ιερέας Πάβελ Οστρόφσκι