ΠΑΡΑΒΟΛΉ.

 Παραβολή

Στον τοίχο ενός αρχαίου κάστρου -έτσι λέει ο μύθος- κρεμόταν ένα παλιό, σκονισμένο, σπασμένο όργανο. Κανείς δεν γνώριζε τη χρήση του και, παρά τις προσπάθειες, κανείς δεν μπορούσε να βγάλει ούτε έναν ήχο από αυτό!

Μόλις ένας περιπλανώμενος μπήκε στις πύλες του κάστρου και, βλέποντας ένα αντικείμενο κρεμασμένο στον τοίχο, το έβγαλε από τον τοίχο, άρχισε να σκουπίζει προσεκτικά τη σκόνη από αυτό και να ισιώνει τις σκισμένες χορδές με ένα απαλό χέρι. Και τόση ώρα σιωπηλά, οι χορδές ήχησαν ξανά, κάτω από το χέρι του χύθηκαν απολαυστικοί ήχοι, που διεισδύουν στα βάθη της ψυχής.

Ήταν ο ιδιοκτήτης του κάστρου, που επέστρεφε στο σπίτι μετά από μια μακρά απουσία.
Όλοι καταλαβαίνουν το μυστικό νόημα αυτού του μύθου: η ανθρώπινη ψυχή είναι σαν αυτή την άρπα. Είναι σπασμένο, σκονισμένο, σιωπηλό μέχρι να το αγγίξει το χέρι του Δημιουργού.

Οι χορδές της ψυχής σου σιωπούν; Έχει πεθάνει κάθε έπαινος, έχει εξαφανιστεί κάθε χαρά; Άνοιξε διάπλατα τις πόρτες της καρδιάς σου στον Χριστό. Αφήστε τον να μπει κοντά σας και με το στοργικό χέρι Του θα καθαρίσει τις πνευματικές χορδές σας από όλη τη σκόνη που προκαλεί η αμαρτία, θα αποκαταστήσει οτιδήποτε έχει καταστραφεί, ραγισμένο στην καρδιά σας. Όλοι οι λάθος ήχοι θα συγχωνευθούν τότε σε μια υπέροχη αρμονία και ένα χαρούμενο, θριαμβευτικό, εγκωμιαστικό τραγούδι θα ηχεί ασταμάτητα στην ανανεωμένη ψυχή.