Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΌΣ ΑΥΤΟΚΡΆΤΟΡΑΣ.

Αν ο Βυζαντινός αυτοκράτορας ήταν ο μόνος Βασιλεύς(αυτοκράτορας) και μόνο αυτός μπορούσε να είναι ο ελέω Θεού Βασιλεύς κατά το πρότυπο της Ελληνιστικής μοναρχίας. 

Τι ήταν οι υπόλοιποι Βασιλείς για το Βυζαντινό κράτος; 

Ας δούμε ενδεικτικά μια λίστα τίτλων στις Βυζαντινές πηγές για το πως αποκαλούσαν οι Βυζαντινοί τους υπόλοιπους ηγέτες της οικουμένης. σημείωση: Πολλές από αυτές άλλαζαν ανά εποχή) 

Άρχων- Για τον μονάρχη της Βουλγαρίας 

Πρωτοσύμβουλος και αμερμουμνής- για τον Χαλίφη της Βαγδάτης 

Άρχων των Αρχόντων- Για τους βασιλείς της Αρμενίας. 

Άρχων για τους μικρότερους ηγεμόνες της Αρμενίας, της Γεωργίας, των Αλβανών του Καυκάσου, τους άρχοντες του Αμάλφι, τον άρχοντα της Σαρδηνίας(όσο ήταν υπό Βυζαντινό έλεγχο), τους Τούρκους(Μαγυάρους), τους Ρως και των αρχόντων της Σερβίας και της Μοραβίας. 

Κουροπαλάτης- Για Ίβηρες(Γεωργιανούς) άρχοντες που έλαβαν τον αυτοκρατορικό τίτλο. 

Εξουσιαστής για τους ηγέτες των Αλανών και της Αβασγίας. 

Ρήγας- για τους διάφορους μονάρχες της σημερινής Γερμανίας, της Φραγκίας και της Βουργουνδίας. 

Πρίγκηψ- Για τους ηγέτες της παλαιάς Ρώμης(Αλβέριχος Β’), της Κάπουα και του Σαλέρνο. 

Δούξ- για τους ηγέτες της Βενετίας και της Νεάπολης 

Χαγάνος- Για τον ηγεμόνα των Χαζάρων 

Υπερέχων κύριος - Για τον ηγεμόνα της Ινδίας 

Όταν οι μονάρχες των Φράγκων και της Βουλγαρίας ισχυροποιήσαν τη θέση τους, οι Βυζαντινοί τους αναγνώρισαν ως βασιλείς αλλά μόνο για τον εκάστοτε λαό τους. Βέβαια με τους Φράγκους τα πράγματα ήταν πιο περίπλοκα επειδή διεκδικούσαν τον ίδιο τίτλο (Βασιλεύς Ρωμαίων) ενώ οι Βούλγαροι τσάροι δεν το έκαναν ποτέ αυτό με εξαίρεση τους Συμεών και Καλογιάννη).

Πολλοί τίτλοι μετονομάστηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Π.χ όταν δημιουργήθηκε το Ουγγρικό Βασίλειο, ο ηγεμόνας του αποκαλούνταν Κράλης. Με τον ίδιο τίτλο αποκαλούνταν και ο Σέρβος μονάρχης από τον 13ο αιώνα. Τον 14ο αιώνα οι Ρώσοι ηγέτες είχαν τον τίτλο του Ρήγα ή μέγα Ρήγα.