ΠΟΤΕ ΈΡΧΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

ΠΟΤΕ ΈΡΧΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

 Βάπτισμα.  Γάμος.  Κηδεία.

 Υπάρχουν τρεις σίγουρες περιπτώσεις όταν έρχεστε στην Εκκλησία.  Κάθε φορά σέ φέρνουν άλλοι, όχι εσύ.  Οι νονοί είναι αυτοί που σε συνοδεύουν στη βάπτιση και στο γάμο, καί τα αγαπημένα πρόσωπα στο τελευταίο επίγειο ταξίδι.

 Έρχεσαι το Πάσχα για να λάβεις το Φως, αλλά δεν μένεις στη Θεία Λειτουργία γιατί... έχεις καλεσμένους!  Πρέπει να απολαύσετε την «Ανάσταση»... ε, περισσότερο η γαστέρα πρέπει να απολαύσει!

 Στην εορτή των Αγίων Αποστόλων (τι; Αγίων Πέτρου και Παύλου!) απορείτε που εμφανίστηκε άλλη μια νηστεία.  «Τι θα είναι αυτό;!», αναρωτιέσαι.  Λέτε ψέματα και λέτε στον εαυτό σας ότι η νηστεία είναι για όσους πάνε στην Εκκλησία.  Έχεις την πίστη σου!  Δεν χρειάζεται λοιπόν!  Είναι σαν να νιώθεις ανώτερος γιατί το ψέμα μέσα σου σε πείθει ότι έχεις πραγματικά πίστη.  Στην πραγματικότητα, είσαι πολύ μακριά.

 Απολαμβάνετε την Κοίμηση της Θεοτόκου γιατί είναι ρεπό,

 ... και τα Χριστούγεννα είσαι πολύ απασχολημένος με σαρμάλες, λουκάνικα και άλλα πιάτα που σε κάνουν να ομολογήσεις: «Κύριε, είναι Χριστούγεννα!».  Ακόμα ανταλλάσσετε δώρα.  Παίρνετε.  Ελα.  Μα δεν δίνεις... ποιος θυμάται τους φτωχούς;!  Λίγοι!  Πολύ λίγα!

 Όταν χρειάζεσαι βοήθεια από τον Θεό, λατρεύεις.  Πες: «Ο Θεός βοηθός!».  Και καλά κάνεις!  Αλλά...Η προσευχή «δεν μπορείς» να συνεχίσεις να αισθάνεσαι αδύναμος.  Δεν προσπαθείς καν.  Και λες στον εαυτό σου... "Μα η πίστη δεν είναι μόνο το φαγητό"

 ... Για να εξομολογηθείς, δεν ομολογείς γιατί άκουσες ότι πρέπει να νηστέψεις.  Άρα σχετίζονται μεταξύ τους.  Καλύτερα λοιπόν να ηρεμήσεις και να πεις ότι δεν «σκότωσες» κανέναν.

 ... Άρα είσαι εντάξει!  Και περίμενε.  Περίμενε.  Τα χρόνια περνούν.  Τα δύσκολα έρχονται.  Περνούν.  Τρέχεις, δουλεύεις και ζεις σαν να μην πεθάνεις ποτέ.  Και ξαφνικά!  Αντιλαμβάνεσαι ότι τα χρόνια πέρασαν και η Μεγάλη Σύναξη με τον Κύριο πλησιάζει.  Έχοντας φτάσει σε ηλικία, είναι τρομερά δύσκολο να ακολουθήσουμε την προσευχή, τη νηστεία, την παρακολούθηση της Λειτουργίας, τη μελέτη των Γραφών, των Αγίων Πατέρων.

 ... Για πολύ καιρό εξαπατούσες τον εαυτό σου λέγοντας στον εαυτό σου ότι είχες μια δική σου πίστη.  Στην καρδιά σου.  Ότι δεν έχεις ανάγκη την Εκκλησία.  Από ιερείς τά Μυστήρια.  Για το τίποτα.  Αν όλα αυτά δεν ήταν απαραίτητα για τη Σωτηρία, γιατί να είχε σταυρωθεί ο Χριστός γι' αυτά;!  Γιατί να μας είχαν αφήσει τη Θεία Λειτουργία;!  Γιατί θα άφηνε τα Ιερά Μυστήρια;!  Γιατί ιερείς;  Γιατί Εκκλησία;

 Χαμένη ψυχή, μην καθυστερείς!  Έλα στον Χριστό τώρα!  Προσευχήσου και κλάψε!  Για εσάς, για τους αγαπημένους σας, για τη χώρα!  Να είσαι υπεύθυνος!  Φώναξε στον Θεό να μην φωνάζεις μόνος!  Στο χωριό σου, στην πόλη σου, στη γειτονιά σου, κάποιος άλλος φωνάζει μαζί σου!  Είναι ο παπάς!

 Ας προσευχηθούμε μαζί!  Φώτισέ μας, Κύριε!  Πάρε μας στην αγκαλιά σου, Επουράνιο Πατέρα!  Μάζεψε μας στην αγκαλιά Σου καθώς η Κλόσσα μαζεύει τα κοτόπουλα της!  Ελέησον, Κύριε, τον λαό Σου και μην τον χάσεις τελείως, έστω κι αν πολλοί από εμάς απομακρυνθήκαμε από Σένα και γίναμε ανάξιοι!  Ελέησον, Κύριε, αυτούς που υποφέρουν αυτές τις μέρες και επιστρέψε μας όλους κοντά Σένα, με συντετριμμένη καρδιά και με βαθιά ταπείνωση!

 Πατέρα Νικόλαος ΤΑΝΑΣΕ