Πίστη καί ἐλπίδα σημαίνουν:

Πίστη καί ἐλπίδα σημαίνουν:

"Λαμβάνειν"τόν σαρκωθέντα Λόγον(Ἰω.ιε΄α΄12). "Μένειν ἐν τῶ Ἰησοῦ"(Ἰω ιε΄4). "Ἐνδύσασθαι τόν Κύριον Ἰησοῦν" (Ρωμ.ιγ΄14)."Γιγνώσκειν τόν Ἰησοῦν"(Ἰω ιγ΄34,ιζ΄3). Μένειν,(ἐπι)γιγνώσκειν, μετέχειν, θεωρεῖν, ἐνδύσασθαι, ἀποτελοῦν ποικιλία ἐκφράσεων καί εἰκονισμῶν, πού ὁ καθένας χωριστά καί στό σύνολό τους θέλουν νά παραστήσουν τό γλυκύτατο μυστήριο τῆς ἓνωσης μέ τόν Ἰησοῦν βαθιά, ἐσωτερικά, μυστικά, ἀπερινόητα, ἀλλά πραγματικά, "κατ'ἀλήθειαν",  μέσα στήν ἰδια τήν ὓπαρξη. Σημαίνουν μετοχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά τρόπο πού προχωρεῖ σέ μιά βαθύτατα προσωπική σχέση μαζί του, ἡ ὁποία ὁλοκληρώνεται μέσα σέ μιά ὁλόκληρη διαδικασία συνέργειας-χάρης ἀπό τή μιά μεριά καί ἀγώνα προσωπικοῦ ἀπό τήν ἂλλη. Τό πρῶτο βῆμα τῆς πίστης στήν πραγματοποίηση αὐτῆς τῆς ἂρρητης ἓνωσης μέ τόν Ἰησοῦ  ἀποτελεῖ τό βάπτισμα. Μέ τό βάπτισμα γίνομαι "σύμφυτος τῶ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ". (Ρωμ.στ΄5), "συνθαπτώμενος αὐτῶ"(Ρωμ. στ΄4), "γεννώμενος ἂνωθεν" "δι'ὓδατος καί Πνεύματος"(Ἰω.γ΄3,5) εἰς καινότητα ζωῆς(Ρωμ.στ΄4), γιατί ὁ παλαιός ἡμῶν ἂνθρωπος συσταυροῦται (τῶ Χριστῶ), ἳνα καταργηθῆ τό σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῆ ἁμαρτία"(Ρωμ στ΄6). Καί τοῦτο γιατί ἁμαρτία ἀποτελεῖ τήν γενεσιουργό αἰτία τοῦ θανάτου, πού ἐγώ θέλω ν' ἀποφύγω μέ κάθε τρόπο. Μαζί μέ τό Χριστό, λοιπόν, διά τοῦ βαπτίσματος πραγματοποιεῖται μιά μεταπήδηση ἀπό τή φυσική σέ μιά ὑψηλότερη κατάσταση, στό "ζῆν τῶ Θεῶ ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ τῶ Κυρίω ἡμῶν" (Ρωμ.στ΄11). Μεταπηδώντας ἀπό τήν δουλεία τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, στήν ὁποία ὑπόκειμαι, ὃταν βρίσκομαι στή φυσική μου κατάσταση καί μόνωση, σέ μιά κατάσταση ζωῆς έν Χριστῶ, συσσωματώνομαι οὐσιαστικά μ'αὐτόν ἐφ'ὃσον αὐτό πού ἂρχισε μέ τό βάπτισμα αὐξηθεῖ καί γίνει μόνιμη καί ἀμετάβλητη κατάσταση μέ τή συνέργεια χάρης καί δικῆς μου προσπάθειας μέχρι τέλους.

Ἱερομ. Εὐσεβίου, "ΕΠΙΨΑΥΣΕΙΣ ΑΚΡΩ ΔΑΚΤΥΛΩ".