Κυριακή της Τυρινής.

Κυριακή της Τυρινής. 

Το πρωί ήταν ο καθιερωμένος εκκλησιασμός.

Το μεσημέρι το γιορτινό τραπέζι περιελάμβανε: πρώτα το τυροζούμι (αραιή άρμη), ψάρι βακαλάο, πλακί ή ψητό στη μπουγάνα με σκορδαλιά.

Ο βακαλάος τότε ήταν το φαγητό των φτωχών.

Συνοδευόταν από γαλόπιτα την ξιπόλυτη, γιατί δεν είχε φύλλο.

Το βράδυ ετοίμαζαν μακαρόνια με μπόλικη μυζήθρα και με χοιρινό λίπος που συνοδευόταν από τηγανητό βακαλάο και κρασί.

Το πρώτο μακαρόνι τα κορίτσια το έβαζαν χωρίς να το δει κανείς, κάτω από το μαξιλάρι τους για να δουν ποιόν θα παντρευτούν.

Έτρωγαν και τη γαλόπιτα ανάμεσα σε όλα, με ευχές “Καλή Σαρακοστή” και “ανάπαυση στις ψυχές των πεθαμένων”.

Το γλέντι τέλειωνε με το ψήσιμο των αυγών στη θράκα ή μάλλον στη χόβολη, ένα για τον καθένα του σπιτιού αλλά και για κάθε ζωντανό. Μερικά ίδρωναν και άλλα έσπαζαν. Σε κάθε περιοχή ερμήνευαν το γεγονός διαφορετικά.

Κρέμαγαν το δεμένο αυγό από το νταβάνι, ο πατέρας το κουνούσε στα ανοιχτά στόματα των παιδιών για να το πιάσουνε. Ήταν ο τυχερός αυτός που το έπιανε.

Σε κάποιες περιοχές, από το αυγό της Κυριακής της Τυρινής έτρωγαν μόνο το μισό.

Το άλλο μισό δε το πετούσαν για να το ολοκληρώσουν την Ανάσταση τρώγοντας το άλλο μισό.

Στη συνέχεια έπαιρναν συγχώρεση ο ένας από τον άλλο, τα παιδιά φιλούσαν το χέρι των παππούδων και των γονέων και πήγαιναν για ύπνο. Έτσι επιτυγχάνονταν ο κύκλος της Σαρακοστής.