Ο ΚΎΡΙΟΣ ΜΟΥ ΕΊΠΕ ΤΌ 1960

Δεν πρέπει να είμαστε διπρόσωποι. Ή Θεόν ή Μαμωνάν. Αλλά εμείς εκ του ενός μέρους προσκυνούμεν τον Θεόν, τιμούμεν τον Σταυρόν και τα Πάθη Του και από την άλλην ποδοπατούμεν τον Σταυρό και τα Πάθη Του. Όποιος προστρέχει εις τον Θεόν δεν θα φύγει κατησχημένος. Αλλά αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως. Αιτείται και απαιτεί να λάβει το δώρημα το αθώον, το της σωτηρίας, πρέπει να επιτελεί ταπείνωσιν, υπομονήν και να είναι άγρυπνος εις το έργον του Θεού. Δεν θα σωθεί εκείνος που λέει συνεχώς “Κύριε, Κύριε, Κύριε”, αλλά θα σωθεί εκείνος που θα ποιεί το θέλημα του Πατρός. Όποιος ποιεί αληθινή μετάνοια θα σωθεί. Ας πάρουν το κλειδί της σωτήριας οδού. Το κλειδί είναι η μετάνοια. Μετάνοια και πάλι μετάνοια! Άν πεθάνεις, πριν πεθάνεις δεν θα πεθάνεις, όταν θα πεθάνεις.

- Τι σημαίνει αυτό Γέροντα;

- Όταν ο άνθρωπος πεθάνει (σκοτώσει) τα πάθη του και τα αμαρτήματά του, προτού πεθάνει, δεν θα πεθάνει όταν έρθει ο βιολογικός του θάνατος, αλλά θα ζήσει αιώνια.

- Δικοί σου είναι Γέροντα, αυτοί οι στίχοι ή τους άκουσες κάπου;

- Όχι, κόρη μου! Δεν τους άκουσα πουθενά, αλλά μεταξύ άλλων μου μεταφέρθηκαν από τον Κύριο περίπου το 1960. Και σε επίσκεψή μου στο Άγιον Όρος το άφησα διακριτικά προς διδαχή και συμμόρφωση. Υπάρχει σε διάφορα μοναστήρια αναρτημένο.

Πηγή: Στύλος Ορθοδοξίας, Νοέμβριος 2022, Αρ. Φύλλου 248, σελ.20-21.