Μαρτυρίες τῆς κ. Μαύρας πού ἐπισκεπτόταν τήν γιαγιά Αναστασία

Μαρτυρίες τῆς κ. Μαύρας πού

ἐπισκεπτόταν τήν γιαγιά Αναστασία

* Τήν γιαγιά Αναστασία πάντα, ὅταν τήν ἐπι-

σκεπτόμουν, ἔλεγε τήν Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ νά ἔχετε!!! Συχνά μιλοῦσε γιά τήν ἀγάπη πού πρέπει νά ἔχουμε οἱ ἄνθρωποι μεταξύ μας... Νά ἔχετε ἀγάπη..., τήν Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἀγάπη εἶναι τά κλειδιά τοῦ παραδείσου... Ἡ Ἀγάπη εἶναι

σάν τό οὐράνιο τόξο... Ἡ Ἀγάπη σέ πάει στον

Χριστό… Ἀγάπη εἶναι ὁ Χριστός.

* Συμβούλευε, ποτέ νά μήν κρίνουμε κάποιον ἄνθρωπο γιατί δέν ξέρουμε γιατί ἐνεργεῖ ἔτσι στήν ζωή του. Χαρακτηριστικά μοῦ ἔλεγε· ἄν

στήν γειτονιά σου ἀκούσεις νά μαλώνουν στο διπλανό σπίτι, πήγαινε ἀμέσως μέσα στο σπίτι σου

καί κλεῖσε τήν πόρτα νά μήν ἀκοῦς ...Γονάτισε

καί προσευχήσου γιά αὐτούς τούς ἀνθρώπους...,

ἄν καθίσεις νά ἀκούσεις θά πέσεις σε πολλές ἁμαρτίες.* 

Μια φορά πού τήν εἶχα ἐπισκεφθεῖ, τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανίων μοῦ εἶπε ὅτι εἶχε τρομάξει πάρα πολύ γιατί εἶδε στήν τηλεόραση πάρα πολλά δαιμόνια με τρομαχτικά μαῦρα πρόσωπα και

οὐρὲς ποὺ εἶχαν περικυκλώσει τόν Πάπα. Ἡ Γιαγια παρακολουθοῦσε τόν ἁγιασμό τῶν ὑδάτων και μετά ἔδειξε τον Πάπα, ἡ γιαγιά δέν ἤξερε ποιός εἶναι ὁ πάπας. Μοῦ ἔλεγε ἕνας παππούλης πού φοροῦσε λευκό σκουφάκι ὁ καημένος, τόν εἰχαν περικυκλώσει δαιμόνια.

* Δύο χρόνια, πρίν τό τέλος τῆς ζωῆς της, πέρασε την τελευταία μεγάλη δοκιμασία καί ὅπως τήν ἀνάγγειλαν ἕνα πολύ δυσάρεστο γεγονός την

στιγμή πού κλονίστηκε, ἀμέσως ἐπικαλέστηκε τόν Χριστό καί μοῦ εἶπε· πώς ἔνοιωσε μέσα στο πέτο της μιά ὡραία δροσιά… ἕνα ἀεράκι καί ἀμέσως ἦρθε γαλήνη καί σήκωσε ἡ γιαγιά τόν σταυρό της...

* Χαρακτηριστικό τῆς γιαγιᾶς ἦταν ἡ χαρά

στο πρόσωπό της καί ἡ ζωηράδα στούς λόγους της. Εἶμαι Ἑλληνίδα, μοῦ ἔλεγε, Χριστιανή Ὀρθόδοξη και κανένας δέν μπορεῖ νά πειράξει τήν

πίστη μου καί τήν σημαία τῆς Ἑλλάδας. Τά τελευταῖα χρόνια σχεδόν κάθε φορά πού τήν ἔβλεπα, μοῦ ἔλεγε γιά τήν Ἑλλάδα μέ πολύ ἔντονο

λόγο... Εἶμαι Ελληνίδα Χριστιανή Ὀρθόδοξη.

* Ἡ γιαγιά Αναστασία ἀγαποῦσε πολύ τόν

Γέροντα Χρυσόστομο Γκέλμπεση καί, ὅταν κοιμήθηκε ὁ γέροντας, τῆς πῆγα μία φωτογραφία

του καί μοῦ ἔλεγε... Μιλάω κάθε βράδυ μέ τόν γέροντά μου καί μοῦ χαμογελάει, τό προσωπάκι

του είναι κόκκινο καί τά λέμε... Σέ εὐχαριστῶ,

πού μοῦ τόν ἔφερες, μά κοίτα εἶναι ὁλοζώντανος.

* Εἶχε μεγάλη εὐλάβεια στούς ἱερεῖς καί προσευχόταν κάθε βράδυ γιά ὅλο τόν κλῆρο, Δεσποτάδες, Παπάδες, Μοναχούς, Μοναχές καί μοῦ ἔλεγε· νά τούς κάνεις προσευχή νά τούς ἔχει ὁ Θεός καλά.

* Μιά μέρα, πρός τό τέλος τῆς ζωῆς της, μοῦ λέει· χθές βράδυ πετοῦσα σάν μία πεταλουδίτσα

ἀπό λουλούδι σέ λουλούδι πάνω στον παράδεισο,

μά τί ὡραία πού ἦταν... Νά δεῖς πόσο μικρή καί ἀνάλαφρη πού ἤμουν καί πόσο ὄμορφα ἔνοιωθα… Δυστυχῶς τήν διέκοπτα μέ ἕνα σωρό ἐρωτή-λσεις μου, καί ἡ γιαγιά δέν μοῦ μιλοῦσε ἄλλο.

* Ἄλλη φορά πάλι μοῦ εἶπε· χθές εἶδα τά λουλουδάκια στον παράδεισο… ΄Ηταν μικροσκοπικά μέ διάφορα χρώματα καί ὅταν τά πατοῦσα δέν χαλοῦσαν σηκωνόταν πάλι ὄρθια... ἄχ ὄμορφα πού

ἦταν… Πάλι τήν διέκοψα καί σταμάτησε.

Προσευχόταν πάρα πολύ γιά τό χωριό της

καί γιά κάθε οἰκογένεια πού ἄκουγε καί εἶχαν

προβλήματα… Μά πιό πολύ προσευχόταν γιά τούς κεκοιμημένους γνωστούς καί ἀγνώστους. Τό κομποσκοίνι δέν ἔλειπε ποτέ ἀπό τά χεράκια της

..ὅλη μέρα καί ὅλη νύχτα μέ τήν εὐχή.

* Ηταν τόσο ἁπλή πού μιά φορά τό 2010, ὅ-

ταν τήν πρωτογνώρισα, τῆς λέω... γιαγιά διαβάζεις τήν Ἁγία Γραφή! Τί εἶναι αὐτό μοῦ λέει!Η γιαγιά το ήξερε Άγιον Ευαγγέλιο και όχι Αγία Γραφή.

Ἀγαποῦσε πολύ τόν Γέροντα Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας καί μοῦ ἐξιστοροῦσε ὅταν τόν είχε δει το 1980 στον Καναδᾶ, πού είχε πάει στην κόρη της καί τήν εἶχε ἐξομολογήσει. ῞Αγιος εἶναι ὁ γέροντας αὐτός νά τό ξέρεις. Ἀκόμη εἶχε εὐλάβεια

καί στόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό.

* Πρός τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωής της, ἐπειδή δέν ἔβλεπε, ἔλεγε ὅλες τίς προσευχές απέξω

...τό πρωί ἔλεγε τόν ἐξάψαλμο, το βράδυ τό ἀπόδειπνο καί τό ἀπόγευμα παρακλήσεις...

* Δύο μῆνες πρίν κοιμηθεῖ, μοῦ εἶπε, πώς ὅλη νύχτα τήν χτυποῦσε ὁ δαίμονας... τήν πέταξε κάτω ἀπό τό κρεβάτι της καί τήν κρατοῦσε δεμένη... Ὄντως τό πρωί τήν βρῆκε ἡ γυναίκα που

τήν φύλαγε παγωμένη κάτω στο πάτωμα σέ ἄθλια κατάσταση.

* Δέν μέ ἀφήνει ὁ δαίμονας νά προσεύχομαι,

τόν καίει τό κομποσκοίνι. Μέ κουράζει πολύ. Ερχεται καί μοῦ κρατάει τα χέρια καί μοῦ κλείνει τό στόμα..., τόν εἶδα.

Ἄλλη φορά, μοῦ εἶπε· χθές βράδυ ἡ ἐγγονή

μου ἦταν μπροστά στό κομπιοῦτερ καί τό φῶς του μέ θάμπωνε καί ἔβλεπα τό κακό πνεῦμα νά εἶναι μέσα... Καλά, παιδάκι μου, τί τά θέλετε αὐτά τά πράγματα…!

Τό φωτεινό πρόσωπο τῆς γιαγιᾶς καί ἡ ἀγάπη της γιά τόν Χριστό καί τόν συνάνθρωπο, εἶναι

αὐτά πού μοῦ ἔχουν μείνει....

Τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ νά ἔχετε, Μαῦρα

μου..., μοῦ εὐχόταν.