*Ο πατήρ Ιακώβ που κόλλησε στα πόδια του Αναληφθέντος Χριστού! *

*Ο πατήρ Ιακώβ που κόλλησε στα πόδια του Αναληφθέντος Χριστού!  *

 

Πήγε στον πατέρα Ιάκωβ Μπαρσάν, από το Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη Ιακώβ από το Μεστεκάνισ.  Ένας αγαπημένος Κληρικός της χώρας, μαθητής του πατέρα Ioanichie Pârăiala, με τη σειρά του μαθητής του Αγίου Ιωάννη Ιακώβ.

 Ο π. Ιάκωβ χειροτονήθηκε μοναχός στο Μεγάλο Σχήμα στη Μονή Πούτνα με το Σχήμα και τον Σταυρό του Αγίου Ιωάννη Ιακώβ.  Ένας πιστός στρατιώτης του Χριστού που δεν θα υποκύψει σε τίποτα.  Μια ευγενική και υπομονετική ψυχή, γεμάτη Χάρη.  Πέρασε επίσης μερικά χρόνια στην έρημο στη γη της Μπουκοβίνα, αγαπώντας την απλότητα και την ταπεινοφροσύνη.

 Ήταν ο ιδρυτής πολλών μοναστηριών στη χώρα καθώς και του Ρουμανικού Οικισμού στην Ιεριχώ, χάρη στον οποίο η Εκκλησία χτίζεται σύμφωνα με την ορθόδοξη τάξη.  Πέρασε πολλές δοκιμασίες και κακουχίες, αλλά τα κατάφερε.  Έκανε μεταφορές για την Εκκλησία σε επικίνδυνες περιοχές με κόπο, αλλά με την πίστη και την επιμονή του ξεπέρασε κάθε εμπόδιο αλώβητος.  Έμαθε αραβικά στην αγορά, όπου είχε την ευκαιρία έδειχνε στον πωλητή ένα αντικείμενο για να μάθει το όνομά του και να σημειώσει, όλα αυτά τα 3 χρόνια που πέρασε υπηρετώντας τον Θεό στην επίγεια Ιερουσαλήμ.  Βοήθησε επίσης ρουμανικούς οικισμούς στην Αμερική, δίνοντάς τους ακόμη και τη ζώνη του Αγίου Ιωάννη Ιακώβ.

 Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε όλο και περισσότερα προβλήματα υγείας, αλλά δεν το έβαλε κάτω.  Ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο που υπέφερε από εσωτερική αιμορραγία μέσω της οποίας δοξάστηκε το όνομα του Κυρίου γιατί τον έβγαλε από τον θάνατο για να υπακούσει ξανά στον Επίσκοπο και να χτίσει μια πιο ευρύχωρη Εκκλησία.  Παρόλο που ήταν άρρωστος, ο Πατέρας φρόντιζε για τα προβλήματα της Μονής και ήταν πάντα προσεκτικός στους ανθρώπους.  Πολλές φορές ακούσατε ότι ήταν βαριά άρρωστος και ότι θα πήγαινε στον Κύριο, και μετά έλειπε στη Σουτσεάβα ή στο Κλουζ με προβλήματα που θαυμάζαμε με τον αγώνα και τη δύναμη που είχε, δεν πιστεύαμε ότι θα πέθαινε ξανά.  Και τώρα είμαι πεπεισμένος ότι δεν πέθανε, αλλά χρειαζόταν να μας βοηθήσει περισσότερο και δεν μπορούσε να φύγει από εδώ.

 Με χαρά και λαχτάρα σκέφτομαι τα τελευταία λόγια που μου είπε: "Γίνε φως, σε περιμένω στο σπίτι, θα έρθεις σπίτι!"  Με άγια χαρά μπορώ να πω: Χριστός ο Κύριος ανέστη και ανέβηκε στους ουρανούς, και ο πατήρ Ιακώβ προσκολλήθηκε στα πόδια Του.